چکیده: سبک شناسی، یکی از موضوعات ادبی است که در چند دهه اخیر توجه بسیاری از ادبا و سخنوران رابه خود جلب نموده است. شناخت سبک، آگاهی های زیادی درباره شخصیت، دانش، اندیشه، عقاید و رفتارهای زبانی یک شخص به ما می دهد. ازاین رو سبک شناسی به طورکلی برای کسانی که با کاوش گری در رفتارهای زبانی افراد سروکار دارند مهم است. ازجمله متونی که شایستگی و ارزش بررسی و تجزیه وتحلیل دارد متون مذهبی است که در این میان نهج البلاغه دارای موقعیت ممتاز و خاصی می باشد. نهج البلاغه در ادبیات عرب بعد از قرآن و احادیث پیامبر اسلام دارای زیباترین و فصیح ترین سخنان است. از میان خطبه ها و نامه ها، نامه ?? امیر المومنین علی علیه السلام که خطاب به فرزند بزرگوارش امام حسن مجتبی علیه السلام می باشد، به دلیل جلوه های تربیتی،اخلاقی، عبادی، اجتماعی و بیان سرنوشت انسان از جایگاه بسیار مهمی برخورداراست. هماهنگی موسیقی درونی نامه با موضوع آن و انتخاب اسلوب های نحوی و بلاغی مناسب باهدف موردنظر و تناسب بسامدهای واژگانی باهدف نگارنده، از ویژگی های بارز این نامه می باشد. در این پژوهش، با بررسی سبک شناختی این نامه، از سه دیدگاه زبانی، ادبی و فکری به بیان زیبایی ها و ارزش ها و سبک این نامه به روش تحلیلی-توصیفی می پردازیم. کلمات کلیدی: نهج البلاغه، نامه ??، سبک شناسی