در این پروژه امکان پذیری استفاده از ضایعات میوه آلبالو، دم و هسته، به عنوان جاذب های در دسترس ارزان قیمت برای جذب رنگ بریلیانت گرین از محلول آبی مورد بررسی قرار گرفت. مطالعه جذب در یک فرآیند ناپیوسته با بررسی تاثیر پارامترهای ph، زمان تماس، غلظت رنگزا، مقدار جاذب، دما و دور همزن انجام شد. بیشترین مقدار حذف رنگ در 7=ph مشاهده شد. داده های تعادلی توسط ایزوترم های فروندلیچ، لانگمیر، تمکین و دوبینین-رادشکویچ ارزیابی شدند. ظرفیت جذب ماکزیمم برای جاذب های هسته آلبالو و دم آلبالو به ترتیب mg/g 03/37 و mg/g 32/9 بدست آمد. مدل سینتیکی شبه درجه دوم بهترین مدل برای هر دو جاذب شناخته شد. پارامترهای ترمودینامیکی مانند تغییرات انرژی آزاد استاندارد گیبس (?g°)، تغییرات آنتالپی استاندارد (?h°) و تغییرات آنتروپی استاندارد (?s°) مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد ضایعات میوه آلبالو، جاذب های ارزان قیمت بالقوه برای حذف رنگ بریلیانت گرین از محیط های آبی رنگی هستند.