محیط های شهری، فضای زندگی روزمره برای همه شهروندان است و لذا باید توانایی پذیرش کلیه افراد و گروههای سنی و اجتماعی و همچنین تأمین نیازها و خدمات رفاهی مربوط به آنها را داشته باشد. در این میان کودکان به عنوان آسیب پذیرترین اعضای جامعه، نیازمند مراقبت و حساسیت بیشتری هستند. محیطی که کودکان در آن زندگی می کنند باید بتواند به رشد اجتماعی و شخصیتی، تداوم یادگیری و زندگی فعال اجتماعی آنان کمک کند هدف از این پژوهش ارزیابی و ظرفیت سنجی ساختار فضایی – کالبدی و زمینه های شکل گیری و تحقق شهر دوستدار کودک در منطقه سیزده شهر تهران می باشد. روش مورد استفاده در این تحقیق توصیفی- تحلیل است و برای تجزیه و تحلیل داده از مدلanp و سیستم اطلاعات جغرافیایی استفاده شده است، به اینصورت که پس از تعیین شاخص های فضایی – کالبدی، به اولویت بندی شاخص ها در نواحی چهارگانه پرداخته شده است و ظرفیت های فضایی – کالبدی منطقه برای شکل گیری شهر دوستدار کودک مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که اراضی وسیع نظامی و ترمینال شرق به عنوان ظرفیت های فضایی- کالبدی منطقه سیزده کلان شهر تهران برای شکل گیری شهر دوستدار کودک مناسب اند و ناحیه دو که پادگان دوشان تپه مساحت قابل توجهی (7220651 متر مربع معادل 7 کیلومتر)از آن را به خود اختصاص داده است، ظرفیت بسیار مناسبی برای ایجاد فضاهای سبز و آموزشی در منطقه را دارد و همچنین بیشترین تراکم واحدهای مسکونی و جمعیتی در این ناحیه است. بنابراین با توجه به یافته های تحقیق مشخص شد که در بین نواحی منطقه سیزده کلان شهر تهران، ناحیه دو بیشترین ظرفیت را برای شکل گیری شهر دوستدار کودک دارد