در عصر مدرنیته توجه به بدن به خاطر مقطعی شدن روابط افراد و اهمیت یافتن نخستین برداشت ها از یکدیگر، فزونی یافته است. از آن جا که زنان نسبت به مردان توجه بیشتری به ظاهر خود دارند و از ابزارها و راه های زیباتر شدن نظیر لوازم آرایش و جراحی زیبایی بیشتر استفاده می کنند، در این پژوهش با استفاده از روش روایت پژوهی به بررسی نمونه ای از آن ها پرداختیم. رویکرد تحلیل برساختی در این روش بر تولید معنا توسط خود مشارکت کنندگان تمرکز کرده و روایات را به عنوان اموری که از طریق اثر متقابل روابط بین شخصی، اجتماعی و فرهنگی، به گونه ای اجتماعی ساخته شده اند و در حکم بازنمایی های واقعیت یا یک بازنمایی با معنایی منفرد، تحلیل می کند. بنابراین با استفاده از این رویکرد تحلیل می توان دریافت که فرد چگونه به این نوع از مدیریت بدن خود معنا داده و تحت چه شرایطی تصمیم به جراحی زیبایی گرفته است.