خلیج فارس از سپیده دم تاریخ از پیدایش تمدن های درخشان بین النهرین و شاهنشاهی آریایی مادها، هخامنشی، پارت از دیدگاه اقتصادی اهمیت فراوانی داشته است. آثار باستانی مکشوف در تمدن های ماقبل تاریخ ایران نیز نشان می دهد که خلیج فارس و دریای عمان در روابط تجاری و تبادلات بازرگانی بین شهرها و زیست گاه های کهن ایران با جنوب شرق آسیا، اروپا و آفریقا نقش داشته است. خلیج فارس به عنوان یک شاهراه بزرگ تجاری از گذشته های دور تاکنون مورد توجه ایرانیان بوده است. مدارک باستان شناسی و متون تاریخی گواهی بر این ادعاست که ایرانیان در دوران باستان بر دریانوردی و تجارت دریایی مهارت زیادی داشته اند و سیطره دریایی خود را در خلیج فارس گسترش داده اند چنانکه ایران در تمام طول دوره هخامنشی مالک مطلق خلیج فارس و حوزه اقیانوس هند بود. آشنایی ایرانیان با دریانوردی و سکونت آنان در سواحل خلیج فارس باعث گردید تا آنان به اهمیت تجارت دریایی پی ببرند. بررسی موقعیت جغرافیایی و اهمیت سیاسی اقتصادی پس کرانه های خلیج فارس در دوره هخامنشی هدف اصلی این پژوهش است. ایجاد امنیت اقتصادی، تقویت نظامی و شکوفایی بازرگانی دریایی از دستاوردهای حضور هخامنشیان در این منطقه راهبردی بود.