چکیده انسان تحت تأثیر علمی است که می آموزد و این دانش گاهی حمّال انسان است و باعث رشد و بالندگی انسان در جهت رسیدن به هدف حیاتش می شود و گاهی آن علم، انسان را إحمال می کند و باری بی ثمر بر دوش انسان می شود و انسان را از رسیدن به هدف حیات خود باز می دارد. معمولا بیان می شود که عرفان و مطالعات عرفانی به مثابه بالهایی هستند که انسان را می توانند به مقصدش برسانند. پژوهش حاضر به بررسی و تأثیر مطالعات عرفانی بر دانش آموزان، امکان ورود آموزه های عرفانی در کتب درسی، ضرورت تعلیم، تعلم عرفان و ظرفیت های عرفان اسلامی در آموزش و پرورش و توانایی های دانش-آموزان در بهره وری از عرفان جهت ورود مباحث عرفانی در کتب درسی می پردازد. همچنین درصدد هستیم از یکی از ظرفیت های بزرگ جهان اسلام یعنی تربیت عرفانی، در آموزش و پرورش بهره ببریم. در این پژوهش بیان شده است که عرفان می-تواند پاسخگوی مناسب برای معنویت گرایی های درونی دانش آموزان باشد و با شناخت عرفان اسلامی می توان از گرایش جوانان و نوجوانان به معنویت های کاذب جلوگیری کرد. عرفان، انسان را از درون آگاه می سازد و نوعی بیداری وجدانی را نیز در فرد به وجود می آورد و به همین دلیل می تواند در پرورش هوش اخلاقی و استعدادهای اخلاقی فراگیران نقش بسزایی داشته باشد. عرفان با تحول بخشی به ساحت تصورات و باورهای دانش آموزان، ایشان را از ورطه ی تخیلات کاذب که گریبان گیر انسان معاصر است نجات می دهد. همچنین زبان هنری عرفان که در قالب ادبیات عرفانی ظاهر می شود بعد عاطفی احساسی دانش آموزان را تعادل می بخشد و فراگیران را از دلبستگی های کاذب می تواند نجات دهد. عرفان با سلوک معنوی می تواند اراده و عزم فراگیران را قوت بخشد. هدف این پژوهش بررسی و تأثیر مطالعات عرفانی بر دانش آموزان به صورت بنیادی، کاربردی و توسعه ای است. روش تحقیق در این پژوهش، تحلیلی، توصیفی و تطبیقی است که مطالب از طریق رجوع به کتابخانه ها، جمع آوری اسناد، مطالعات کتابخانه ای و یادداشت برداری گردآوری شده اند. روش تجزیه و تحلیل داده های این پژوهش پدیدارشناختی، تحلیلی و عقلی است.