زمین منبع طبیعی است که نقش کلیدی در تولید محصولات کشاورزی دارد به طوری که می تواند به صورت منفی یا مثبت از فعالیت های بشر تأثیر پذیرد. تغییر کاربری اراضیِ کشاورزیِ روستایی، نوعی تهدید برای بخش کشاورزی محسوب می شود و در آینده نزدیک می تواند تأمین امنیت غذایی و ضریب خودکفایی را به مخاطره اندازد. تغییر کاربری اراضی به معنای تغییر در نوع استفاده از زمین است که این تغییرات نتیجه فعل و انفعالات پیچیده عوامل متعددی چون: سیاست، مدیریت، اقتصاد، فرهنگ، رفتار انسانی و محیط هستند؛ که این عوامل به طور مستقیم و غیر مستقیم تاثیرات فراوانی بر امنیت آب و غذا دارد. بر این اساس، تحقیق حاضر درصدد است تا به آسیب شناسی تاثیر تغییرات کاربری اراضی کشاورزی بر تولید مواد غذایی(روستاهای دارای طرح هادی شهرستان تایباد) بپردازد. این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی می باشد که در آن 27 روستا مورد بررسی قرار گرفته است. در جمع آوری داده ها، طیف گسترده ای از شاخص های مطرح در هر یک از ابعاد اقتصادی و اجتماعی مورد توجه بوده است که در دو سطح خانوار و روستا مورد بررسی قرار گرفته اند، در تکمیل پرسشنامه های روستا، عمدتاً خبرگان محلی، اعضای شورای اسلامی روستا و دهیاران مورد توجه بوده اند. برای تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پرسشنامه ها و فرم های مشاهدات میدانی نیز از روش تحلیل سلسله مراتبی (ahp) و تحلیل های آماری و فضایی استفاده شده است. نتایج کلی دو فرضیه مورد بررسی مبین این واقعیت است که با توجه به معنادار بودن آزمون t تک نمونه ای در فرضیه اول تحقیق می توان بیان کرد که اجرای طرح هادی روستایی منجر به تغییر کاربری اراضی کشاورزی شده است. همچنین نتایج به دست آمده از آزمون t تک نمونه ای در راستای فرضیه دوم تحقیق نشان می دهد که در روستاهایی که اراضی کشاورزی تغییر کاربری صورت گرفته، تولید مواد غذایی کاهش یافته است،