چکیده در این تحقیق اثر محدودیت پروتئینی در دوره های زمانی مختلف بر رشد، ترکیب بدن و ایمنی غیر اختصاصی تاس ماهی سیبری (acipenser baeri) با میانگین وزنی (5±85) گرم مورد بررسی قرارگرفت. برای این منظور دو جیره با سطوح پروتئین 30 و 40 درصد و با انرژی یکسان ساخته و در 5 تیمار مختلف ( تیمار شاهد: تغذیه ماهیان در کل دوره با جیره ای حاوی 40درصد پروتئین ، تیمار 2: تغذیه ماهیان درکل دوره با جیره ای حاوی 30درصد پروتئین ، تیمار 3: یک روز در میان محدودیت و تغذیه مجدد با جیره ای حاوی پروتئین 30درصد و جیره ای حاوی پروتئین 40درصد ، تیمار 4: یک هفته محدودیت با جیره با پروتئین 30 درصد و یک هفته تغذیه مجدد با جیره با پروتئین 40 درصد و تیمار 5 : سه هفته محدودیت با جیره 30 در صد پروتئین و پنج هفته تغذیه مجدد با جیره 40درصد پروتئین) به مدت 56 روز به تاسماهیان تحت آزمایش غذا خورانده شد. غذادهی در سه نوبت به صورت چشمی و در حد اشباع صورت گرفت. نتایج حاصله نشان داد که افزایش طول دوره محدودیت پروتئین (تیمار 2) سبب کاهش رشد و کاهش کیفیت لاشه شد به طوری که اختلاف معنی داری با گروه شاهد نشان دادp<0.05)). ولی با کاهش دوره محدودیت پروتیئنی ( تیمار3 و 4) پارامترهای مربوط به رشد و کیفیت لاشه در مقایسه با گروه شاهد تفاوت معنی دار نداشتp>0.05)). افزایش طول دوره محدودیت پروتئینی (تیمار 2) سبب کاهش hufa و pufa شده به طوریکه اختلاف معنی داری با گروه شاهد نشان داد، مقدار sfa و mufa تغییر چندانی بین تیمارها پیدا نکرد. ولی با کاهش دوره محدودیت پروتیئنی ( تیمار3) اگرچه میزان hufa و pufa نسبت به گروه شاهد کمتر شد ولی از نظر آماری اختلاف معنادار نداشت p>0.05)). افزایش طول دوره محدودیت پروتئین (تیمار 2) سبب کاهش آمینواسیدهای ضروری و افزایش آمینواسیدهای غیرضروری شده، اختلاف آنها با گروه شاهد معنی دار بود p<0.05)). ولی با کاهش دوره محدودیت پروتیئنی تغییری چندانی در آمینواسیدهای ضروری و آمینواسیدهای غیرضروری ایجاد نشده و با گروه شاهد تفاوتی نداشتp>0.05)). افزایش طول دوره محدودیت پروتئینی (تیمار 2) سبب تضعیف سیستم ایمنی غیراختصاصی شد ولی کاهش دوره محدودیت پروتیئنی (تیمار 3) تفاوت آماری و قابل ملاحظه ای با گروه شاهد نداشت و در حد مطلوب حفظ شد. با توجه به نتایج حاصله در این تحقیق می توان با کاهش طول دوره محدودیت پروتیئنی (تغذیه ماهیان یک روز در میان با پروتئین 30 و 40 درصد)، بدون اینکه اثر منفی برشاخص های زیستی و فیزیولوزیک داشته باشد، در پرورش تاس ماهی سیبری استفاده کرد.