در نوشته ی حاضر تلاش کردیم تا به پاسخ این پرسش دست یابیم که: از منظر امام خمینی«ره» و مقام معظم رهبری، آسیب های نقش نخبگان در حکومت اسلامی چیست؟ این مسأله را در بستر نظریه ی ولایت فقیه در باب حکومت بعد از معصوم به افراد خاصی واگذار شده است؛ افرادی که اوصاف و ویژگی های خاصی باید داشته باشند. حکومت چنین فردی طبق این نظریه، دارای مشروعیت است و هر فردی به تناسب جایگاه خود در برابر آن وظایفی به عهده دارد. در عین حال هر نوع مخالفت و استادگی در برابر آن شرعاً غیرمجاز محسوب می شود. آسیب های نقش نخبگان در حکومت اسلامی را به تخطی آنان از نقش های مورد انتظار معنا کردیم. بر این اساس، آسیب های نقش نخبگان، در سه محور بینشی، اخلاقی و رفتاری به عنوان ره آوردهای این تحقیق به شرح زیر بدست آمد: 1ـ ساده اندیشی، عوام زدگی، واپسگرایی و تحجر، سطحی نگری، نگرش تک بعدی به اسلام، کج اندیشی، تزلزل ایمانی و معرفی، بی بصیرتی، خود باختگی و نقد ناپذیر در قلمرو معرفتی و شناختی. 2ـ قدرت طلبی، دنیا طلبی، فزون خواهی، خود محوری، کتمان حقیقت، حق ناپذیر، بی انصافی و هراس از رویارویی با دشمن به عنوان آسیب های اخلاقی. 3ـ اختلاف افکنی، تخطی از قانون، همسویی با دشمن، فراموش کردن مردم و ارزش های حقیقی، کوتاهی در حمایت از حق، شایعه سازی و تضعیف نظام اسلامی به عنوان آسیب های رفتاری و عملی، نخبگان مطرح شد. ضمنا به این نکته نیز اشاره شد که آسیب های شناختی و اخلاقی، در حقیقت پایه های آسیب های رفتاری به حساب می آیند.