در این تحقیق سعی بر این شده است که بررسی عوامل پایداری سد شیرین دره از جمله فشار آب منفذی پرداخته شود. در ابتدا با استفاده از دادهای ابزار دقیق دوران ساخت، روش عددی تفاضل محدود و کد تجاری flac با استفاده از آنالیز برگشتی از یک سری داده های اولیه به داده های منطقی دست پیدا کرده و آنگاه برای ادامه روند پروژه دوران بهره برداری را به دو بازه زمانی ده ساله تقسیم کرده که شروع دوران بهره برداری اول از سال 84 بوده است. در نهایت میزان فشار آب منفذی در طول دوران 20 ساله بهره برداری داری روند صعودی کندی می باشد که این خود نمایانگر انتخاب بهینه مصالح و اجرای مناسب بوده و مصالح پوسته بالا دست بر اساس نتایچ بدست آمده در نیمه دوم دوره ده ساله دوم بهره برداری به حالت اشباع کامل می رسند. سطح تنش موثر ار آبگیری اولیه نا پایان دوره ده ساله اول افزایش داشته اما از شروع دوره ده ساله دوم روند نزولی داشته که بایستی مورد بررسی قرار گیرد. روند تنش کل در بدنه سد روند صعودی کندی داشته که از آبگیری اول تا پایان دوره ده ساله اول از تراز پایینی کنار هسته به تراز پایینی میانی هسته انتقال یافته است. ضریب قوسی زدگی در سد دارای روند مناسبی می باشد که در حدو مقدار میانگین 55/0 می باشد. سطح نرخ کرنش برشی ماکزیمم از آبگیری اولیه تا طول دوران ده ساله اولیه و دوران ده ساله دوم دارای روند نزولی بوده که بیانگر پایداری بیشتر هسته می باشد. جابجایی در راستای قائم در سد شیرین دره دارای روند کند صعودی می باشد که این روند در پوسته بالا دست نسبت به پوسته پایین دست به دلیل وجود آب کندتر است. جابجایی افقی نیز به مانند قائم می باشد که روند کلی صعودی دارد اما سرعت پوسته پایین دست به دلیل آب دریاچه داری روند بیشتری هست. کارایی پرده آبند در تمامی مراحل سد دارای روند مناسبی بوده است.

در گذشته بسیاری از فرودگاه ها شاهد حوادثی از قبیل عبور هواپیما از انتهای باند (بیش پیمایش) فرود به سبب سوانحی نظیر نشستن نامناسب و یا بلندشدن ناموفق بوده اند. اداره فدرال هوانوردی(faa) در ایالات متحده به منظور پیش گیری از چنین حوادثی مسافتی 1000 فوتی (305 متر) موسوم به ناحیه امن باند را به تصویب رساند. به علت بسیاری از مشکلات، بسیاری از فرودگاه ها قادر به ارضای چنین استانداردی نبوده، لذا بحث مهار هواپیما توسط emas مطرح گردید که نیازمند فضای کمتری بود. emas به معنای ایجاد سامانه های مهاری توسط موادی صنعتی است (سیمان با بافت سلولی) که به¬طور قابل پیش¬بینی و مطمئنی تحت وزن هواپیما لهیده و فشرده می¬گردند و بدین وسیله انرژی حرکتی هواپیما مستهلک گردیده و متوقف می¬شود. در این پژوهش، تلاش شده تا عملکرد بستر مهار (سامانه فعلی مورد تایید faa) تحت بار چرخ هواپیما به روش اجزاء محدود شبیه سازی و پیش بینی شود. برای برطرف سازی مشکلات تویهم رفتگی شبکه (مش) در تغییر شکل های بزرگ در بستر نیز از تکنیک لاگرانژی-اویلری اختیاری (ale) کمک گرفته شده است. سه هواپیما در نظر گرفته شده که با سرعت معادل 70 گره (130 کیلومتر بر ساعت) وارد یک بستر فرضی می شوند. برای بستر نیز سه نوع اسفنج (فوم) بتنی با دانسیته های مختلف انتخاب شده است. در نهایت خروجی های مربوط به مسافت توقف، کاهش سرعت، کاهش شتاب و نیروی عکس العمل بستر بر چرخ به صورت نمودار ارائه شده است.