چکیده است که از نظر سبزیکاری (cucurbitaceae) از خانواده کدوئیان cucumis sativus l. خیار با نام علمی حایز اهمیت می باشد. بیماری سفیدک سطحی یا پودری یکی از بیماری های مهم این گیاه به شمار می از podosphaera xanthii و golovinomyces cichoracearum رود. به طور عمده دو گونه قارچ عاملین مهم این بیماری در اکثر نقاط دنیا هستند. جهت شناسایی عامل بیماری سفیدک سطحی در سطح استان آذربایجان شرقی در مرداد ماه 1385 از مزارع مهم خیار در شهرستان های تبریز، اهر، باسمنج، سراب، شبستر و کرکج که از مراکز مهم تولید خیار در استان هستند، نمونه برداری به عمل آمد. شناسایی هر کدام از جدایه ها با استفاده از مورفولوژی کنیدی ها و کاسموتسیوم g. صورت گرفت. از مجموع 48 جدایه جمع آوری شده، 77.08 درصد جدایه ها گونه از فراوانی g. cichoracearum بودند. بنابراین گونه p. xanthii و 22.92 درصد گونه cichoracearum و توسعه بیشتری در سطح استان برخوردار است. برای تعیین نژادهای جدایه های این دو گونه، ابتدا هر کدام از جدایه ها در شرایط گلخانه خالص سازی و تک کلون شدند. برای این منظور از رقم خیار 20 درجه - استفاده شد. آلوده سازی در شرایط دمایی 24 mp حساس به سفیدک پودری به نام 73 سانتیگراد و رطوبت نسبی بالای 70 درصد انجام گرفت. برای جلوگیری از اختلاط جدایه ها ضمن رعایت فاصله گلدان ها، از کیسه های پلاستیکی برای پوشاندن گیاهان هر گلدان استفاده شد. علایم آلودگی به سفیدک پس از حدود یک هفته در سطح برگ ها ظاهر شد. تعیین نژاد جدایه ها با استفاده از 10 رقم iran h ,vederantis افتراقی خربزه به نام های انجام شد. قرص wmr و 29 pi 124112 ,pi 414723 ,nantais oblog ، edisto 47, pmr 5, pmr 45 ,mr1 های برگی از این ارقام به قطر 9 میلی متر تهیه وداخل تشتک های پتری بزرگ با قطر دهانه 15 سانتیمتر حاوی محیط کشت آب آگار 0.016 درصد به اضافه کاربندازیم 60 درصد به اندازه 25 میکروگرم در میلی لیتر منتقل شد. کاربندازیم جهت جلوگیری از پیری زودرس قرص های برگی به کار می رود و فاقد اثر سمی روی قرص های برگی و جدایه های قارچ است. از سوسپانسیون کنیدی های جدایه های خالص میزان 10 میکرو لیتر روی هر tween 2 کنیدی در یک میلی لیتر و 0.01 درصد از 20 × شده غلظت 104 کدام از قرص های برگی منتقل شد. تشتک های پتری در انکوباتور با دمای 24 درجه سانتیگراد، شدت 100 و رطوبت نسبی 70 درصد قرار گرفتند و تا 15 روز در انکوباتور در این ? e ° m¯²s° ¯¹ نور شرایط نگهداری شدند. پس از گذشت این مدت با توجه به آلودگی یا عدم آلودگی هر یک از ارقام افتراقی طبق جدول ارائه شده توسط پیترات تعیین نژاد صورت گرفت. 26 جدایه تعیین نژاد شد که 19 ،g. cichoracearum نتایج به دست آمده نشان داد از مجموع 37 جدایه هشت p. xanthii جدایه نژاد صفر و هفت جدایه دیگر نژاد 1 معرفی شدند. همچنین از مجموع 11 جدایه جدایه تعیین نژاد شد که همگی متعلق به نژاد صفر هستند. تجزیه واریانس و مقایسه میانگین ها در سطح انجام گرفت. با توجه به mstatc احتمال 5 درصد از طریق طرح کامل تصادفی با استفاده از نرم افزار وجود عدد صفر (عدم آلودگی) زیاد در بین ارقام افتراقی و توزیع غیر نرمال دادها، فقط برای رقم با میانگین آلودگی 15.13 درصد حساس iran h تبدیل داده ها صورت گرفت. رقم افتراقی vederantis است . g. cichoracearum با میانگین 1.56 درصد مقاومترین رقم نسبت به گونه edisto ترین رقم و 47 هیچ گونه علایمی از سفیدک نسبت به این گونه nantais oblog و pmr 5 ,mr-1 ,pi ارقام 414723 با میانگین 7.5 vederantis با میانگین آلودگی 15.72 درصد نسبت به رقم iran h نداشتند. همچنین رقم برخوردار است. بقیه ارقام فاقد اثر آلودگی نسبت به این p. xanthii درصد از حساسیت بیشتری به گونه گونه بودند.

شیوع بیماری سوختگی فوزاریومی سنبله گندم (fhb) در استان اردبیل در چند سال اخیر روند افزایشی داشته و منجر به ایجاد خسارت اقتصادی به این محصول راهبردی از طریق کاهش عمکلرد و تولید زهرابه های قارچی شده است. به منظور بررسی تنوع زیستی گونه های فوزاریوم مرتبط با سنبله گندم و خویشاوندان وحشی در استان اردبیل، سنبله-های مبتلا به بیماری fhb گندم و گل آذین های گندمیان وحشی طی سال های 1388 و 1389 از منطقه گندم خیز مغان جمع آوری و پس از جداسازی قارچ های متعلق به جنس fusarium با استفاده از محیط های کشت اختصاصی و عمومی و خالص سازی با روش تک اسپور کردن از روی ویژگی های ریخت شناختی مورد شناسایی اولیه قرار گرفتند. برای مطالعات مولکولی، سه ژن tef-1?، rpb2 و its-rdna از کلیه جدایه ها توالی یابی شدند و پس از مقایسه با توالی های موجود در genbank و پایگاه داده اختصاصی fusarium-id با استفاده از ابزار جستجویblast توالی های با بیشترین مشابهت دریافت شدند. رج بندی توالی ها و رسم درخت فیلوژنتیکی با استفاده از نرم افزار mega5 انجام شد. بر اساس نتایج، 1/97 درصد از جدایه های به دست آمده از سنبله های بیمار گندم متعلق به کمپلکس گونه ای fusarium graminearum و بقیه جزو کمپلکس گونه ای f. incarnatum-equiseti بودند. از 23 گونه گرامینه وحشی 15 گونه متعلق به شش کمپلکس گونه ای فوزاریوم به دست آمد که بیشترین فراوانی به ترتیب مربوط به گونه های f. incarnatum، f. equiseti، f. graminearum s. str. و f. proliferatum بود. در بین این گونه ها، گزارش و توصیف چهار گونه f. brachygibbosum، f. torulosum، f. commune وf. cf. reticulatum var. negundis برای ایران جدید می باشد و تعدادی از این گیاهان به عنوان میزبان جدید گونه هایی از جنس فوزاریوم در دنیا گزارش می شوند. همچنین به منظور مقایسه گونه های مولد بیماری fhb بین منطقه مغان و مناطق شمالی کشور، تعداد 27 جدایه به دست آمده از سنبله های بیمار گندم از نواحی مختلف استان گلستان نیز به همراه جدایه های مغان با استفاده از داده های ریخت شناختی و مولکولی به ترتیب بالا مورد شناسایی قرار گرفتند و بر این اساس، با شناسایی هشت گونه فوزاریوم، تنوع زیستی بالایی در بین جدایه های شمال مشاهده شد کهf. graminearum s. lato بالاترین فراوانی را در استان گلستان به خود اختصاص می داد. گونه مرکب f. graminearum senso lato تاکنون به عنوان گونه غالب در ایجاد این بیماری در اکثر مناطق گندم کاری دنیا از جمله ایران معرفی شده است. این گونه در حال حاضر بر اساس اطلاعات فیلوژنتیکی حداقل به 15 گونه فیلوژنتیکی تقسیم شده است ولی تاکنون اطلاعات کافی از این تقسیم بندی جدید در ایران وجود نداشت. بنابراین در بخش دوم این تحقیق، به منظور شناسایی هم زمان گونه های فیلوژنتیک و تیپ شیمیایی، 139 جدایه متعلق به کمپلکس گونه ای f. graminearum (fgsc) به دست آمده از منطقه مغان و استان گلستان با استفاده از روش تدوین ژنوتیپ چند ژن گاهی (mlgt multilocus genotyping,) با فناوری لومینکس بررسی شدند. در این فناوری، 41 کاوشگر برای تشخیص هم زمان دودمان های شناخته شده در این کمپلکس و پنج گونه نزدیک و زهرابه های قارچی عضو گروه تریکوتسن b استفاده می شود. نتایج پژوهش نشان داد که تمام جدایه ها متعلق به f. graminearum sensu stricto (lineage 7) هستند و فقط چهار جدایه منطقه مغان با هیچ کدام از دودمان های شناخته شده داخل این کمپلکس مطابقت نشان ندادند و احتمالا دودمان جدیدی را داخل fgsc تشکیل دهند. همچنین طبق نتاج لومینکس،6/97 درصد جدایه های منطقه مغان متعلق به تیپ شیمیایی 15adon و بقیه متعلق به 3adon بودند، در حالی که در استان گلستان، دو تیپ شیمیایی niv و 3adon به ترتیب 7/91 و 3/8 درصد جدایه ها را تشکیل می دادند. تمام جدایه های fgsc به دست آمده از گل آذین گندمیان وحشی منطقه مغان نیز متعلق به f. graminearum s. str. و تیپ شیمیایی 15adon بودند. آگاهی دقیق از گونه های فیلوژنتیک و تیپ های شیمیایی جنس فوزاریوم می تواند در تولید ارقام مقاوم و سایر روش های مدیریتی بیماری fhb در هر منطقه مد نظر قرار گیرد. در بخش سوم این تحقیق با توجه به برخی مشکلات موجود در شناسایی مبتنی بر ریخت شناسی و نیز هزینه بالا و عدم دسترسی آسان به روش های مطمئن مانند توالی یابی، کارآیی رهیافت rca (rolling circle amplification) یا تکثیر دایره غلتان که در شناسایی گونه برخی بیمارگرهای انسانی در چند سال اخیر مورد استفاده قرار گرفته است، در شناسایی فوزاریوم بررسی گردید. rca روشی سریع، حساس، مقرون به صرفه و بدون نیاز به توالی یابی است که در آن از کاوشگرهای قفلی (padlock probe) استفاده می شود و محصول تکثیر یافته به راحتی روی ژل آگاروز قابل مشاهده است. برای این منظور، کاوشگر قفلی اختصاصی fgsc بر اساس چندشکلی ناحیهtef-1? پس از رج بندی بیش از 100 توالی فوزاریوم ایرانی و توالی های برگرفته از بانک ژن متعلق به کمپلکس های گونه ای مختلف از جمله fgsc طراحی گردید. سپس حدود 65 جدایه متعلق به گونه های مختلف شامل کمپلکس گونه ای fg و حدود 40 جدایه متعلق به جنس های نزدیک به فوزاریوم انتخاب و پس از تکثیر ناحیه tef-1?، آمپلیکون ها با استفاده از رهیافت rca مورد ارزیابی قرار گرفتند. با بررسی نتایج روی ژل آگاروز و نیز زیر نور uv معلوم شد که کاوشگر fgsc به صورت اختصاصی dna هر 15 دودمان شناخته شده در داخل این کمپلکس را تکثیر داده و هیچ واکنشی با گونه های متعلق به سایر کمپلکس های فوزاریوم و یا سایر جنس های قارچی مورد بررسی نشان نداد. به منظور راست آزمایی بیشتر کارآیی rca در شناسایی صحیح گونه ها، این رهیافت در مورد 50 جدایه فوزاریوم به دست آمده از سنبله های گندم و گندمیان وحشی شمال و شمال غرب ایران مورد آزمایش قرار گرفت و مطابقت کامل بین تشخیص rca و نتایج ریخت شناختی و توالی-یابی مشاهده شد. این تحقیق اولین مطالعه از شناسایی تنوع گونه های فوزاریوم همراه با گل آذین گندمیان وحشی، شناسایی گونه های متعلق به جنس فوزاریوم با استفاده توأم از داده های ریخت شناختی و توالی یابی و بررسی گونه های داخل کمپلکس fg و تیپ های شیمیایی آن با روش mlgt در ایران است. همچنین برای نخستین بار در دنیا استفاده از روش rca در تشخیص گونه های یک قارچ بیمارگر گیاهی معرفی می شود.

انگور و فراورده های آن نقش مهمی را در اقتصاد ایران ایفا می کنند. مطابق گزارش فائو در سال 2012 ایران با تولید حدود 2150 هزار تن انگور در مقام نهم دنیا قرار داشت. مطابق گزارش موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران در پایان سال 1389 از میزان 350 هزار تن صادرات خشکبار کشور، حدود 90 هزارتن به صادرات کشمش اختصاص داشت. گونه های جنس aspergillus، انگور را در مرحله قبل و بعد از برداشت آلوده می کنند. چندین گونه از جنس aspergillus از جمله aspergillus niger و گونه های مرتبط با آن از عوامل قارچی دخیل در پوسیدگی خوشه انگور و آلوده کننده ی فرآورده های آن به شمار می روند. جنس penicillium، یک جنس قارچی همه جازی است که دارای بیش از 255 گونه ی پذیرفته شده می باشد. چندین گونه از جنس penicillium در بین عمومی ترین عوامل بیماری زای پس از برداشت قرار داشته و روی دامنه ی وسیعی از میوه ها و سبزیجات، بیماری ایجاد می نمایند. آلودگی به گونه های مختلف این دو جنس قارچی ضمن کاستن از کیفیت و کمیت انگور و فرآورده های آن با صدمه زدن به حبه ها و تخریب آن ها، باعث تولید و تجمع زهرابه هایی نظیر اکراتوکسین-آ و پاتولین می گردند. با این وجود اطلاعات زیادی در مورد گونه های متعلق به جنس های aspergillus و penicillium در انگور و فرآورده های آن در ایران در دسترس نمی باشد. تحقیق حاضر با هدف شناسایی گونه های متعلق به جنس های aspergillus و penicillium روی انگور و کشمش در شهرستان های جنوبی استان آذربایجان شرقی با استفاده از داده های ریخت شناختی و مولکولی انجام گرفت. نمونه برداری از انگور تازه و کشمش جمع آوری شده از باغات و کارخانجات فرآوری انگور صورت گرفت. جداسازی جدایه های قارچی با استفاده از روش های اتاقک مرطوب و کشت روی محیط کشت سیب زمینی دکستروز آگار و خالص سازی جدایه های قارچی با استفاده از کشت نوک ریسه انجام گرفت. شناسایی ریخت شناختی با کشت روی محیط کشت های زاپک آگار، زاپک مخمر آگار، زاپک مخمر با 20% ساکارز، سیب زمینی دکستروز آگار، عصاره مالت آگار و عصاره مخمر ساکارز آگار و شناسایی مولکولی بر اساس توالی یابی ژن های بتاتوبولین و کالمودالین برای جدایه های منتخب انجام شد. برای ارزیابی تولید سم قارچی، جدایه های مختلف هر دو جنس aspergillus و penicillium روی محیط های کشت czapek yeast autolysate agar (cya) و coconut cream agar (cca) کشت گردیدند و به مدت سه و هفت روز در دمای 25 درجه ی سلسیوس نگهداری شدند. برای استخراج سم قارچی از محیط کشت جدایه های قارچی و حبه های انگور و کشمش به ترتیب از روش ارایه شده توسط اسمدگارد (smedgaard, 1997) و مک دونالد و همکاران (macdonald et al., 1999) استفاده گردید. برای ارزیابی تولید سم قارچی از چهار روش استفاده از بخار آمونیاک، عکس برداری با اشعه ی ماورای بنفش، کروماتوگرافی لایه نازک (tlc) و کروماتوگرافی مایع با کارآیی بالا (hplc) استفاده گردید. در این تحقیق از مجموع 270 نمونه ی انگور تازه و کشمش، تعداد 193 جدایه ی متعلق به جنس aspergillus و 66 جدایه ی متعلق به جنس penicillium جداسازی گردید. بر اساس مطالعات ریخت شناختی و مولکولی (ترادف یابی ژن های بتاتوبولین و کالمودولین) تعداد چهار گونه از جنس aspergillus شامل گونه های a. niger، a. tubingensis، a. uvarum و a. welwitschiae شناسایی گردیدند، این گونه ها متعلق به aspergillus section nigri بودند. در این مطالعه گونه ی aspergillus tubingensis با فراوانی 94 درصد به عنوان گونه ی غالب جنس aspergillus مشخص گردید. هم چنین تعداد نه گونه از جنس penicillium شامل گونه های p. brevicompactum، p. cf. crocicola، p. crustosum، p. expansum، p. glabrum، p. olsonii، p. sumatrense، talaromyces atroroseus و t. minioluteus شناسایی شدند که به زیرجنس های aspergilloides (با فراوانی 23%)، biverticillium (با فراوانی 38%) و penicillium (با فراوانی 39%) تعلق داشتند و گونه ی p. expansum با فراوانی 3/33 درصد به عنوان گونه ی غالب از جنس penicillium مشخص شد. نتایج ارزیابی روش های مختلف سنجش تولید سموم قارچی در جدایه ها نشان داد که روش های مختلف کارآیی متفاوتی را در ردیابی تولید سم قارچی دارند به طوری که تولید اکراتوکسین-آ با استفاده از روش بخار آمونیاک، عکس برداری با اشعه ی ماورای بنفش و hplc به ترتیب در 69%، 41% و 65% از جدایه ها قابل تشخیص بود. میزان هم خوانی روش بخار آمونیاک با hplc، hplc با عکس برداری با اشعه ی ماورای بنفش، بخار آمونیاک با عکس برداری با اشعه ی ماورای بنفش و سه روش مذکور با هم دیگر به ترتیب 50%، 69%، 62% و 42% بود. بر اساس نتایج این تحقیق کارآیی عکس برداری با اشعه ی ماورای بنفش در مقایسه با بخار آمونیاک در ردیابی جدایه های توکسین زای a. tubingensis بیش تر بود. میزان سم قارچی تولید شده توسط جدایه های قارچی با استفاده از hplc بین 29 تا 1089 میکروگرم بر کیلوگرم تعیین گردید. نتایج ما هم چنین نشان داد که با استفاده از روش های آزمایش شده در این تحقیق، تولید اکراتوکسین-آ و پاتولین در جدایه های متعلق به جنس penicillium قابل ردیابی نبود. این بررسی اولین گزارش از گونه ی a. tubingensis از انگور و کشمش از این منطقه، اولین گزارش از وقوع گونه ی a. welwitschiae در انگور و نیز اولین گزارش از شیوع گونه ی a. uvarum از انگور در ایران می باشد، هم چنین بجز دو گونه ی p. brevicompactum و p. expansum، بقیه ی گونه های متعلق به جنس penicillium که در این تحقیق شناسایی شدند، برای اولین بار از ایران و از انگور گزارش می گردند.

غلات از جمله گندم و جو، گیاهانی از خانواده گندمیان بوده و جزء گیاهان علفی تک لپه ای هستند و دانه های آنها مصرف خوراکی دارد. هزاران سال است که این گونه های گیاهی در تامین غذای بشر نقش حیاتی ایفا می کنند. متاسفانه بیماری های غلات هر ساله باعث از دست رفتن بیش از10% این محصولات می شوند که در این میان، پاتوژن های قارچی نقش مهمی دارند، از میان پاتوژن های قارچی، گونه f. graminearum با مرحله ی جنسی gibberella zeae از اهمیت بیشتری برخوردار بوده و بیماری بلایت فوزاریومی سنبله( fusarium head blight= fhb) از جمله مهم ترین بیماری های قارچی به خصوص در گندم و جو در سراسر دنیا محسوب می گردد. این بیماری در ایران نیز از سالها پیش وجود داشته و تقریبا از تمام نقاط کشت گزارش شده است. گسترش سریع و ناگهانی بیماری fhb گندم و جو در طول دهه اخیر و آلودگی دانه ها به علت تولید مایکوتوکسین باعث شده این بیماری اهمیت بیشتری پیدا کند. از مهم ترین روش های کنترل این بیماری استفاده از ارقام مقاوم، تناوب، تیمار دانه ها و کنترل علف های هرز می باشد. از آنجاییکه علف های هرز بخصوص علف های هرز گرامینه نقش مهمی در بقای عامل بیماری fhb دارند. در این تحقیق، مطالعه بر روی بیماریزایی جدایه های جداسازی شده از گرامینه های وحشی بر روی ارقام حساس گندم و جو انجام گرفت. 11 جدایه از 4 گونه مختلف فوزاریوم شامل: f.graminearum، f.avenaceum، f.incarnatum و f.equesite در آزمون تست بیماریزایی و تعیین شدت بیماری مورد استفاده قرار گرفتند. از رقم فلات به عنوان حساس ترین رقم گندم و از رقم زر به عنوان حساس ترین رقم جو استفاده شد. تعیین شدت بیماریزایی با در نظر گرفتن تعداد سنبلچه های آلوده در هر سنبله انجام گرفت. نتایج بررسی های گلخانه ای نشان داد که جدایه یt_3 که از روی گندم و w_77 که از گرامینه وحشی جداسازی شدند، به عنوان بیماریزاترین جدایه ها از گونه f.graminearum بوده و جدایه z_7 نیز از گونه f.graminearum به عنوان جدایه ای با کم ترین بیماریزایی شناخته شد. هم چنین در بررسی های انجام شده نشان داده شد که رقم حساس جو (زر) در مقایسه با رقم حساس گندم (فلات) در مقابل انواع جدایه های فوزاریوم حساس تر بوده و علایم بیشتر و شدت بیماری بیشتری نشان داد. در بررسی کنترل بیولوژیک دو جدایه t_3 و w_77 با دو عامل مخمری candida membranifaciense و باکتریایی pseudomonas fluorscens(chao) ، زمانی که عامل مخمری 24 ساعت قبل از تیمار با عامل بیماریزا مورد استفاده قرار می گیرد بیشترین میزان کنترل و گونه باکتریایی زمانی که 24 ساعت بعد و یا همزمان با مایه زنی بیمارگر استفاده می شود بیشترین میزان کنترل را نشان می دهد.

جو یکی از غلات مهم جهان است که به عنوان غذا مورد استفاده بشر و حیوانات قرار می گیرد. بیماری اسکالد جو که توسط قارچ rhynchosporium commune ایجاد میشود، یکی از مخربترین بیماری¬های جو در مناطق با شرایط آب و هوایی خنک و مرطوب می باشد. میزان کاهش محصول در اثر این بیماری بین 10 الی 45 درصد گزارش شده است. اگرچه تاکنون وقوع مرحله جنسی این قارچ در طبیعت و بررسی های متعدد مشاهده نشده است اما تنوع ژنتیکی قابل توجهی در داخل و بین جمعیت¬های این بیمارگر گزارش شده است. یک راه برای اثبات وقوع مرحله جنسی، ردیابی تیپ¬های آمیزشی و بررسی فرآوانی آنها می¬باشد. در این مطالعه، در طول ماه¬های اردیبهشت تا تیر سال 1392، برگ¬های آلوده گیاه جو مزارع جو شهرستان¬های مریوان، کامیاران و دهگلان متعلق به استان کردستان جمع آوری شده و به آزمایشگاه منتقل گردیدند. بعد از جداسازی جدایه¬های قارچی و استخراج dna، تعداد 96 نمونه با استفاده از تکنیک واکنش زنجیره پلی مراز چندگانه (multiplex pcr) و آغازگرهای اختصاصی مرتبط با ایدیومورف¬های تیپ آمیزشی جنس rhynchosporium برای تعیین توزیع تیپ¬های آمیزشی در میان جمعیت¬های بیمارگر r. commune مورد بررسی قرار گرفتند. از 93 جدایه مورد بررسی، 49 جدایه متعلق به شهرستان مریوان بصورت mat1-1 و 21 جدایه از 23 جدایه متعلق به شهرستان دهگلان بصورت تیپ¬ آمیزشی mat1-2 و بقیه mat1-1 تعیین شدند. در شهرستان کامیاران هر دو نوع تیپ آمیزشی در میان 18 جدایه مورد بررسی وجود داشت. نتایج حاصل از این تحقیق توزیع مساوی آلل های تیپ آمیزشی را رد می کند. به نظر می¬رسد ساختار جمعیتی r. commune در مریوان و دهگلان در نتیجه اثر بنیان¬گذار یا بذور آلوده شکل گرفته باشد اما حضور هر دو نوع تیپ آمیزشی mat 1-1 (1/61%) و mat1-2 (9/38%) برای جمعیت کامیاران نشان می¬دهد که ظاهرا تولیدمثل جنسی براساس انتخاب وابسته به فراوانی به ندرت و یا اصلا اتفاق نمی-افتد. در این حالت، احتمالا غالب بودن تیپ آمیزشی mat1-1 نسبت به mat1-2 به علت برازندگی تیپ آمیزشی mat1-1 و به خاطر بیماریزایی بالا یا سازگارتر بودن آن با محیط می¬باشد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.