جوشکاری بطور وسیعی در ساخت بسیاری از سازه ها نظیر کشتی، هواپیما، ساختمانها و خطوط لوله مورد استفاده قرار می گیرد. سازه های جوشی بدون عیب نیستند، حرارت دادن موضعی غیریکنواخت و سپس سردشدن که در هر فرآیند جوشکاری اتفاق می افتد، زمینه را جهت پیدایش کرنشها و تنش های حرارتی پیچیده آماده می سازد. این عوامل تنشهای باقیمانده و پیچیدگی را در سازه های جوشی بوجود می آورند.مرسوم است که قبل از تولید انبوه یک سازه جوشی میزان اعوجاج زاویه ای آن شناخته شود. در این تحقیق مقادیر اعوجاج زاویه ای در فرآیند جوشکاری ‏‎gmaw‎‏ بر روی اتصالهای گلویی آزمایش شده و نتایج ارائه شده است. مواد مورد استفاده فولادهای ساده کربنی ‏‎st52-3 , st37-2‎‏ بوده که از لحاظ استحکام و هدایت حرارتی با هم متفاوت هستند. فاکتورهای مهم جوشکاری در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته اند. ضخمامت ورق های مورد استفاده از ‏‎6mm‎‏ تا ‏‎‏‎20mm‎‏ متغیر بوده و در ساق جوشهای ‏‎6mm‎‏ تا ‏‎12mm‎‏ و ‏‎15mm‎‏ جوشکاری شدند. مقدار اعوجاج زاویه ای در تمامی تستها اندازه گیری شده و بیشترین مقدار اعوجاج زاویه ای در ضخامتهای عضو افقی 11-8 میلی متر، در اتصال سپری حاصل شده است. جهت جلوگیری از پدیده اعوجاج سه روش پیش کرنش الاستیکی و پلاستیکی و عملیات حرارتی پیش گرم مورد استفاده قرار گرفته و نتایج قابل قبول ارائه شده و بهترین نتایج از کاربرد روش پیش کرنش الاستیکی مشاهده گردید. در پایان به روشهای بازسازی پیچیدگی شامل پرس کردن، استفاده از مشعل حرارتی، جک زدن و غیره اشاره شده است.