به دلیل اهمیت بالای حفاظت و نگهداری از آثارکاغذی و همچنین حساسیت ویژه این آثار نسبت به عوامل شیمیایی، فیزیکی وبیولوژیکی محیط، ایجاد شرایطی محیطی مناسب جهت حفاظت و نگهداری از این آثار ضروری می باشد. با توجه به جایگاه ویژه فناوری نانو و خصوصیات ویژه نانوذرات دی اکسید تیتانیوم در مقابله با قارچ ها و باکتری های مخرب کاغذ، آلاینده های محیطی و فیلتر کردن نور uv ، این ترکیب جهت کاربرد چند جانبه در حفاظت و نگهداری آثار کاغذی از جهات مختلف مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور نانوذرات دی اکسید تیتانیوم ابتدا به روش سل- ژل سنتز شده و سپس به روش اسپری پیرولیز بر سطح شیشه لایه نشانی شد. به کمک این شیشه ها محفظه های مورد نظر برای انجام آزمایشات ساخته شد. از شیشه های لایه نشانی نشده نیز به عنوان شاهد استفاده گردید. بررسی ها بر روی کاغذ صافی (واتمن) انجام گردید. آزمایشات پیرسازی تسریع شده دما و رطوبت، بیولوژیکی، نوری وسنجش مقاومت کششی بر روی نمونه های کاغذ قرار گرفته در درون محفظه های لایه نشانی شده و معمولی انجام شد. نتایج نشان دادند که نمونه های قرار گرفته در محفظه لایه نشانی شده نسبت به محفظه های معمولی از مقاومت کششی بیشتری برخوردار بوده و همچنین میزان اکسیداسیون این نمونه ها کمتر از نمونه های مربوط به محفظه معمولی می باشد. همچنین در کاغذهای رنگی ( رنگ شده با روناس ) نیز درصد رنگ پریدگی در نمونه های قرار گرفته در محفظه لایه نشانی شده بسیار کمتر از نمونه های موجود در محفظه معمولی قرار گرفته در محفظهuv می باشد. نتایج آزمایش بیولوژیکی نمونه های قرارگرفته در این محفظه ها نیز نشان از کاهش رشد قارچ در نمونه های کاغذ مربوط به محفظه لایه نشانی شده دارد. با توجه به موارد ذکر شده می توان بیان داشت که محفظه های لایه نشانی شده با نانوذرات دی اکسید تیتانیوم کارایی مناسبی جهت نگهداری آثار تاریخی ساخته شده از کاغذ برای مقابله با آسیب های بیولوژیک، نور uvو عوامل محیطی از خود نشان می دهند و با توجه به خواصی که نانوذرات دی اکسید تیتانیوم به این محفظه ها می دهد می توان در نگهداری دیگر آثار تاریخی نیز از آن بهره جست و قابلیت کاربرد در مقیاس وسیعی را دارند. کلمات کلیدی: آثار کاغذی، حفاظت و نگهداری، محفظه نگهداری، نانوذرات دی اکسید تیتانیوم

حوضه ی رسوبی زاگرس با روند شمال غرب - جنوب شرق درجنوب و جنوب غربی ایران قرارگرفته است. سازندسورگاه در رسوبات کرتاسه ی بالایی و درگروه بنگستان قراردارد. به منظور مطالعه ی این سازند، دو برش تحت الارضی ازچاه شماره ی 1 میدان نفتی سرکان و چاه شماره ی 1 میدان نفتی ماله کوه مورد مطالعه قرارگرفته است. ضخامت سازندسورگاه دراین دو چاه به ترتیب 46 و 82 متر می باشد. از نظرلیتولوژی هر دو چاه شامل شیل و شیل آهکی با میان لایه های نازکی از سنگ آهک است. مرز زیرین سازند سورگاه با سازند آهکی سروک و مرز بالایی آن با سازند آهکی ایلام در هر دو چاه از نظر بایواستراتیگرافی پیوسته است. درمطالعه ی زیست چینه نگاری این سازند از اجتماع فرامینیفرهای پلانکتونیک چاه شماره ی 1 میدان نفتی سرکان 32 گونه متعلق به 10 جنس، و درچاه شماره ی 1 میدان نفتی ماله کوه 37 گونه متعلق به 10 جنس شناسایی شده و درقالب 3 بایوزون زیر تفکیک گردید: 1: marginotruncana sigali-dicarinella primitiva 2: dicarinella concavata 3:dicarinella asymetrica. برمبنای بایوزون های شناسایی شده سن سازندسورگاه درهر دو چاه مذکور، انتهای تورونین میانی تا سانتونین پسین تعیین شده است. همچنین دراین مطالعه تغییرات پالئواکولوژی به ویژه تغییرات عمق ، تغییرات شوری دیرینه و اکسیژن مورد بررسی قرارگرفتند. براساس شمارش فرامینیفرهای پلانکتونیک و نسبت آن به فرامینیفرهای بنتیک عمق رسوبگذاری سازندسورگاه، محیط دریایی مزوپلاژیک و اعماق دیرینه باتیال بالایی را نشان می دهد. براساس مدل های پیشنهادی (leckie,1987) و (hart,1980) مشخص گردیدکه درهر دو چاه مورد مطالعه، درقسمت های ابتدایی سازند به سن انتهای تورونین میانی تا تورونین پسین گروه مورفوتایپی 1 بیشترین فراوانی و سپس تا ابتدای سانتونین فراونی گروه مورفوتایپی 2و3 افزایش پیدا کرده است و مجدداً تا سن سانتونین پسین فراوانی بیشتر باگروه مورفوتایپی 1 است.

یکی از معمول ترین مشکلات موجود بعد از پیچ خوردگی مچ پا، بی ثباتی مزمن مچ پا می باشد. متناسب با نوع و شدت آسیب اولیه ممکن است ترکیب های متفاوتی از آسیب در بخش های مختلف مچ پا حاصل گردد. از این رو روش های درمانی مختلفی که برای بهبود و درمان این آسیب به کار می روند باید بر جنبه های مختلف ایجاد آن توجه داشته باشند و با تکیه بر اثر گذاری بر مکانیزم های مختلف و ممکن ایجاد آسیب طرح ریزی گردند. بررسی های انجام شده حاکی از عدم وجود ارتوزی است . مطالعه حاضر طراحی و ساخت ارتوزی است که بتواند مکانیزم های مختلف اثر را اعمال نماید.