هماهنگی مفاصل شرکت کننده در هر فعالیت مهم می باشد . این هماهمگی در شخص مبتلا به کمر درد مزمن به هم خورده و حتی بعد از رفع درد نیز باقی می ماند. دراین مطالعه به بررسی ریتم و الگوی حرکتی مفاصل شرکت کننده در دو شیوه برداشتن شی خمیده و چمباتمبه در دو گروه افراد سالم و بیماران مبتلا به کمر درد پرداخته می شود. افراد مبتلا به کمر درد مزمن کاهش در دامنه حرکتی ستون فقرات کمری و افزایش دامنه حرکتی مفصل ران را نشان دادند. در افراد مبتلا به کمردرد مزمن در ابتدای برداشتن شی ‏‏‎0% - 50%‎‏ غالب حرکت در ستون فقرات کمری انجام می گیرد . همچنین در شیوه چمباتمبه علاوه برتغییر در ریتم حرکتی ران - سینه ستون فقرات کمری شخص از زانو برای انجام فعالیت کمک نگرفته بلکه به مقدار زیادی از مفصل مچ پا کمک می گیرد. ‏‎(p=0/04)‎‏ اضافه شدن وزنه به وضعیت خمیده سبب تغییر در ریتم حرکتی می شود، شخص با اضافه شدن وزن بیشتر از ستون فقرات کمری کمک می گیرد. در شیوه چماتمبه افزایش وزنه سبب دخالت یشتر مفصل ران می شود. ‏‎(p=0.031)‎‏ در شیوه چماتمبه دخالت ستون فقرات کمری بیشتر از شیوه خمیده می باشد ، در شیوه خمیده شخص بیشتر از مفصل ران کمک می گیرد. تفاوتهای بسیار آشکاری در ریتم حرکتی فرد سالم و بیمار مبتلا به کمر درد دیده شد. بهعبارتی فاکتوهای نظیر نوع و شیوه بلند کردن شی میزان بار و درد ناحیه کمری در ریتم و هماهنگی مفاصل شرکت کننده در برداشتن شی تاثیردارد. این یافته اهمیت ارزیابی ریتم و هماهنگی مفاصل و لزوم درمان در جهت برگشت ریتم هماهنگی مناسب را در طی بر داشتن شی کاملا مشخص می کند.