بالابودن تعداد تصادفات رانندگی در کشور موجب گردیده تا در صنعت بیمه کشور، بیمه شخص ثالث اتومبیل دارای بالاترین میزان خسارت پرداختی در بین رشته های بیمه ای باشد. فرهنگ حاکم بر افراد به عنوان یکی از دلایل بروز رفتارهای پرخطر در هنگام رانندگی می باشد و رابطه مستقیمی را با تعداد تصادفات رانندگی دارد. هدف از پایان نامه حاضر بررسی تاثیر فرهنگ حاکم بر بیمه گزاران بیمه شخص ثالث شرکت بیمه ایران بر تعداد تصادفات رانندگی با استفاده از مدل فرهنگی آقای گیرت هافستد می باشد که شامل 4 متغیر فرهنگی مردگرایی/ زن گرایی ، فردگرایی/ جمع گرایی ، ابهام گریزی و فاصله قدرت می باشد. تحقیق حاضر، از نوع توصیفی- پیمایشی بوده و جامعه آماری آن را بیمه گزاران بیمه شخص ثالث شرکت بیمه ایران تشکیل داده است. به منظور برای نمونه گیری، روش نمونه گیری تصادفی ساده مورد استفاده قرار گرفت و تعداد 120 پرسشنامه استاندارد در بین هر یک از دو گروه از بیمه گزاران کم ریسک و پرریسک ( منظور از ریسک، احتمال ورشکستگی ناشی از خسارات پرداختی مربوط به تصادفات بیمه گزاران بیمه شخص ثالث برای شرکت های بیمه است) توزیع شد. در تحقیق حاضر علاوه بر استفاده از آمار توصیفی، برای تعیین نرمال بودن داده ها از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف و برای آزمون فرضیات تحقیق از آزمون مقایسه میانگین t و آزمون u مان - ویتنی استفاده شد. نتایج حاصل از تحقیق در سطح اطمینان 95% نشان می دهد که بین بیمه گزاران پرریسک و کم ریسک بیمه شخص ثالث شرکت بیمه ایران از نظر ابعاد فرهنگی هافستد تفاوت معنی داری وجود دارد. بر طبق نتایج حاصله ابعاد فرهنگی مردگرایی، ابهام گریزی و فاصله قدرت در بین بیمه گزاران پرریسک از شدت بیشتری نسبت به بیمه گزاران کم ریسک برخوردار است.

در تمام دنیا صنعت نفت و گاز به وسیله ی عدم قطعیت ها و تصمیم گیری های سرمایه بر که به صورت غیرقابل بازگشت است، شناخته می شود. ازاین رو مدیریت ریسک یک جنبه کلیدی به هنگام بررسی سرمایه گذاری ها در پروژه های نفت و گاز محسوب می شود. هدف آغازین این پژوهش شناسایی مهم ترین عوامل ریسک پروژه های نفت و گاز می¬باشد. سپس به سنجش عوامل ریسک شناسایی شده پرداخته می شود. برای انجام این مهم، با استفاده از فرایند تحلیل شبکه ای فازی با رویکرد مدل سازی غیرخطی اقدام به وزن دهی این عوامل می شود. نهایتاً با به کارگیری شبیه سازی مونت کارلو اقدام به سنجش عوامل ریسک در پروژه های نفت و گاز شده است. در این پژوهش، 112 عامل ریسک بر اساس پیشینه پژوهش و درنهایت بر اساس نظر کارشناسان به سه گروه عوامل بازار، عوامل فنی و عوامل نهادی دسته بندی شد. همچنین، 9 عامل ریسک که می توانند مهم ترین دلایل شکست پروژه های نفت و گاز باشند، شناسایی و موردسنجش قرار گرفت. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که عامل ریسک تجاری مهم ترین عامل ریسک در این حوزه می¬باشد. ازاین رو، به منظور اثربخشی بیشتر، مدیران باید راهبردهای مناسبی را باهدف کاهش خطر ناشی از ریسک های احتمالی در این ناحیه به کارگیرند.

چکیده ندارد.