عواملی که بر یادگیری زبان تاثیر دارند به طور کلی به دو گروه شناختی و عاطفی تقسیم می شوند. عوامل عاطفی به جنبه احساسی رفتار انسان مربوط می شوند. عوامل شناختی به تفاوتهای میان یادگیرندگان در نوع صحبت، سازماندهی، تجزیه و تحلیل و یادآوری مربوط می شوند. این تحقیق رابطه میان وابسته بودن یا نبودن به زمینه به عنوان یک عامل شناختی و بسندگی زبان خارجی را با توجه به متغیرهای جنسیت و سن در زبان آموزان ایرانی بررسی می کند. به این منظور 294 شرکت کننده از دانشجویان دانشگاه شیراز و کانون زبان ایران در این تحقیق شرکت کردند. دو نوع ابزار به شرکت کنندگان در تحقیق داده شد. یکی مجموعه اشکال درهم تنیده (ویتکین و همکاران، 1971) و دیگری آزمون بسندگی آکسفورد (آلن، 1985) بود. آزمون اول سنجه ایی برای اندازه گیری میزان وابستگی یا عدم وابستگی به زمینه، و ابزار دوم سنجه ای برای تعیین بسندگی زبان بود. رابطه میان وابستگی یا عدم وابستگی به زمینه، جنسیت و سن از طریق واریانس دو سویه بررسی شد. رابطه میان وابستگی یا عدم وابستگی به زمینه و بسندگی زبان از طریق تی - تست بررسی شد. و نهایتا رابطه میان وابستگی یا عدم وابستگی به زمینه و بسندگی زبان در سه سطح پایین، متوسط و بالا از طریق واریانس یک سویه بررسی شد. آزمون شیفته بعد از تحلیل واریانس ها به منظور تعیین محل تعامل ها انجام شد. نتایج نشان داد که وابستگی یا عدم وابستگی به زمینه یک عامل موثر معنی دار بر عملکرد زبان آموزان در آزمون بسندگی بود. همچنین سن و جنسیت بر میزان وابستگی یا عدم وابستگی به زمینه تاثیر داشتند. کاربردهای نظری و آموزشی یافته های این تحقیق در انتهای پایان نامه آورده شده است.