در این پروژه خواص حرارتی و شعله پذیری الیاف pp حاوی نانوفـیلر خاک رس مورد بررسی قرار گرفته است. مخلـوط pp و نانـوذرات خاک رس با اختـلاط پلیـمر با غلـظـت های مخـتـلـف از خــاک رس اصـلاح-شده(cloisite 20a) و pp مالیه شده(mf: 6.2) تهیه شدند. مخلوط تهیه شده به کمک یک اکسترودر تک پیچه ریسندگی شد. خواص مکانیکی و ویژگی های حرارتی الیاف تهیه شده با استفاده از تکنیک های ترمال گراویمتری(tga)، کالریمتری تفاضلی روبشی(dsc) و شاخص محدودکننده اکسیژن مورد بررسی قرار گرفتند.به طور کلی معلوم گردید که حضور نانوذرات خاک رس اصلاح شده استحکام الیافpp و دمای تخریب حرارتی- اکسایشی آن را کمی افزایش می دهد، اما موجب افزایش مدول لیف می شود. منحنی های tga و dtga الیاف نـشان دادند که سرعـت خروج مواد فرّار در مـحدوده c? 520- 25، به طور قابل توجهی با افزایش مقدار نانوفیلر در لیف کاهش می یابد. بر اساس نتایج حاصل شده از تست loi، تفاوت ناچیزی در رفتار شعله پذیری الیاف حاوی مقادیر متفاوت از نانوفیلر نسبت به لیف pp فاقد نانوفیلر مشاهده گردید.

اثر یک نانوکلی از نوع مونت موریلونیت که با یون آمونیوم نوع چهارم اصلاح شده است (closite 15 a)، بر تخریب نوری- اکسایشی pe بررسی شده است و نتایج حاصل از این بررسی با نتایج حاصل از تخریب نوری- اکسایشی pe در حضور دو افزودنی حساس گر نوری شناخته شده (بنزوفنون و استئارات آهن) مقایسه شده است. روش های تهیه نمونه های مربوطه و فرآیند تخریب نوری–اکسایشی آنها (در weatherometer) در متن ارائه شده است.پیشرفت واکنش های تخریب- نوری اکسایشی در نمونه فیلم های پلیمری به ازاء زمان نور دیدن، با اندازه گیری شاخص کربونیل، میزان ژل تشکیل شده در فیلم های نمونه، مدول کششی و ازدیاد طول در نقطه شکست فیلم ها ارزیابی گردید.نتایج نشان دادند که حضور closite 15 a در فیلم pe اثر چشم گیری بر تسریع تخریب نوری- اکسایشی این پلیمر دارد به طوری که افزایش گروه های کربونیل در بستر پلیمری و کاهش در ازدیاد طول در نقطه شکست فیلم های نمونه در حضور 2% وزنی از این افزودنی به مراتب بیشتر از آن هستند که در حضور 5/0% وزنی از بنزوفنون و یا 05/0% وزنی از استئارات آهن نتیجه می شوند. به علاوه تلفیق نانوکلی مورد استفاده با استئارات آهن در تخریب نوری- اکسایشی pe اثر هم افزایی ندارد.

در این پروژه برای اولین بار از پوست سفید پرتقال (آلبدو) که مخلوطی از ساکاریدهای مختلف است. به عنوان پرکننده زیست تخریب پذیر در فیلم ldpe استفاده شد. ابتدا به منظور جداسازی اجزای کوچک مولکول تحت عملیات با الکل و آب قرار گرفت. آمیزه هایی از ldpe به همراه alp(10-5 ? وزنی)، بنزوفنونن و یا استئارات آهن به عنوان مواد حساس به نور (25/0?) و سازگار کننده pe.g.ma یا sebs.g.ma (10? وزنی alp) با کمک مخلوط کننده داخلی تهیه و با پرس حرارتی به فیلم ( با ضخامت 120 میکرومتر) تبدیل شدند. تصاویر sem ذرات alp را در آمیزه ها به صورت ذرات بسیار ریز )120-80 میکرومتر) نشان دادند. تخریب نوری فیلم های ldpe/alp در یک کابینت uv تحت نور مصنوعی خورشید و با آزمایشات طیف سنجی ftir و تعیین شاخص کربونیل، تست کشش و اندازه گیری مقدار ژل تشکیل شده در نمونه ها مورد بررسی قرار گرفت. تست تخریب زیستی فیلم های ldpe/alp قبل و بعد از مواجهه با نور با مدفون نمودن آنها در خاک کشاورزی (ph=7/21, %rh=0/87) در دوره های زمانی مختلف انجام شد. افت وزن نمونه ها طی 2، 4، 6، 8، 10 و 12 هفته به عنوان معیار تخریب زیستی آنها در نظر گرفته شد. تصاویر میکروسکوپی از سطح نمونه های مدفون شده در خاک موید تخریب زیستی آنها در این دوره زمانی می باشند. بدست آمد که فیلمهای ldpe/alp که قبل از مدفون شدن در خاک تحت مواجهه با نور قرار گرفتند نرخ تخریب زیستی بیشتری را نشان می دهند.