پانصد جوجه گوشتی نر یکروزه (راس 308) بطور تصادفی به 50 گروه 10 جوجه ای با وزن نسبتا مشابه تقسیم و در 50 پن قرار گرفتند. جوجه های هرپن بطور تصادفی به یکی از 10 تیمار غذایی به نحوی اختصاص یافتند که هر 5 گروه با یک تیمار تغذیه شدند. برای هر یک از دوره های آغازین(1 تا 14 روزگی)، رشد(15 تا 35 روزگی) و پایانی(36 تا 49 روزگی) دو جیره بر پایه دانه ذرت و کنجاله سویا با 100 یا 95 درصد اسیدهای آمینه قابل هضم توصیه شده تنظیم شد. جیره های آغازین و رشد هر یک به 5 زیرجیره تقسیم شدند که به ترتیب 0/0،0/0؛ 2/0، 1/0 پری-بیوتیک فرمکتو و 02/0، 01/0؛ 04/0، 02/0 و 08/0، 04/0 درصد اسانس زیره سبز (ceo) به آنها اضافه شد. در دوره پایانی جوجه ها با خوراک بدون هیچگونه مواد افزودنی در سطوح 100 یا 95 درصد اسیدهای آمینه قابل هضم تغذیه شدند. تیمارها در هر دو سطح 100 و 95 اسیدهای آمینه قابل هضم مشابه بودند. اضافه وزن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک طی هر سه دوره پرورش، اندازه گیری شد و وزن اجزای لاشه و احشائی جوجه های گوشتی در سن 27 و 49 روزگی تعیین شد. برای اندازه گیری سرعت عبور خوراک در دستگاه گوارش و قابلیت هضم چربی در سن 16 روزگی 3/0 درصد اکسید کروم به جیره افزوده شد. در جوجه های تغذیه شده با تیمارهای حاوی 100 درصد اسیدهای آمینه قابل هضم، غلظت فراسنجه های سرم و تعداد سلول های خونی در سن 26 روزگی اندازه گیری شد. برای تعیین تیتر آنتی srbc کل، igg و igm، در سن 28 روزگی به یک پرنده از هر گروه از جوجه هایی که با یک تیمارهای حاوی 100 درصد اسیدهای آمینه قابل هضم توصیه شده بود، یک میلی لیتر گلبول قرمز گوسفند با غلظت 10درصد به عضله سینه تزریق و خونگیری 7 و14 روز پس از تزریق انجام شد. تاثیر مقادیر مختلف اسانس زیره سبز، پری بیوتیک فرمکتو و یا سطوح اسیدهای آمینه قابل هضم بر مصرف خوراک جوجه های گوشتی در دوره های آغازین، پایانی و کل دوره معنی دار نبود، اما در دوره رشد صرفنظر از سطح اسیدهای آمینه قابل هضم، فرمکتو باعث کاهش مصرف خوراک شد. ضریب تبدیل خوراک و میانگین افزایش وزن روزانه در دوره های پرورش(آغازین، رشد و پایانی) وکل دوره تغییری نسبت به گروه شاهد نداشت اما میانگین وزن بدن در پایان هر سه دوره صرفنظر از سطح اسیدهای آمینه قابل هضم در جوجه های تغذیه شده با اسانس زیره سبز بطور معنی داری بیشتر از جوجه های با خوراک حاوی فرمکتو بود. وزن اندام ها واجزاء لاشه در سن 27 و 49 روزگی تحت تاثیر اسانس زیره سبز، فرمکتو و سطح اسیدهای آمینه قابل هضم قرار نگرفت. ولی بطور کلی اسانس زیره سبز باعث کاهش عددی چربی حفره بطنی شد. افزودن 04/0درصد اسانس زیره سبز به جیره آغازین و 02/0درصد به جیره رشد، غلظت تری گلیسرید و vldl را نسبت به گروه حاوی فرمکتو، شاهد و همچنین دیگر سطوح اسانس زیره سبز افزایش داد. میانگین تعداد گلبول های قرمز، گلبول های سفید، هتروفیل ها، مونوسیت ها و لنفوسیت ها تحت تاثیر اسانس زیره سبز یا فرمکتو قرار نگرفت. با افزودن اسانس زیره سبز و یا فرمکتو به جیره-های حاوی 100درصد نیاز اسیدهای آمینه قابل هضم، تیتر آنتیsrbcکل، igg و igm تغییر نکرد. سرعت عبور و هضم پذیری چربی خوراک تحت تاثیر اسانس زیره سبز و یا فرمکتو قرار نگرفت. از آنجایی که جیره های حاوی 95 درصد احتیاجات اسیدهای آمینه قابل هضم توصیه شده تأثیر منفی معنی داری بر عملکرد و وزن سینه جوجه ها نداشتند، برای کاهش آلودگی محیطی و هزینه های پرورش می توان میزان اسیدهای آمینه قابل هضم در جیره جوجه های گوشتی را تا سطح 95 درصد توصیه شده کاهش داد.