یکی از روش­های نوین برای بهبود رفتار سازه های بتن آرمه و ترمیم و مقاوم سازی آنها استفاده از صفحات مسلح به الیاف پلیمری (frp) می باشد.در این میان محصور شدگی با استفاده از صفحات frp، به عنوان یکی از تکنیک­های مقاوم­سازی اجزای سازه های بتن­مسلح شناخته شده که باعث تغییر رفتار بتن و در نتیجه تغییر رفتار سازه می­گردد. تحقیقات زیادی بر روی تقویت تیرها و ستونها و دال ها با مواد کامپوزیتی به صورت تئوریک و آزمایشگاهی انجام گرفته است. ولی به کاربرد مواد کامپوزیتی برای تقویت اتصالات بتنی توجه کمتری شده است. با توجه به اهمیت اتصالات در سازه ها، در این تحقیق به بررسی اثر محصور شدگی اتصالات سازه های بتنی پرداخته شده است. با توجه به تئوریک بودن روش بیشتر به مقایسه رفتار لرزه ای سازه با تغییر پارامترهایی همچون مقاومت فشاری بتن محصور شده ، میزان محصور شدگی اتصالات و نوع الیاف تقویتی، توجه شده است.به این منظور ساختمانی بتن مسلح که بر اساس آیین­نامه ایران طراحی شده، در حالتهای مختلف تقویت اتصالات با frp، و بدون تقویت مورد ارزیابی قرارگرفته و رفتار لرزه­ای آنها با استفاده از تحلیل دینامیکی­غیرخطی بررسی می­شود. روند بهبود مقاومت، شکل پذیری و جذب انرژی با استفاده از نمودارهای جابجایی- زمان، برش پایه – زمان و نمودارهای هیسترزیس برای حالت های مختلف بررسی می­شود. نتایج نشان می­دهد که محصور سازی اتصالات تیر و ستون با frp اگر چه شکل پذیری و قابلیت استهلاک انرژی سازه را افزایش داده ولی در زلزله­های شدید نمی­تواند از فروپاشی سازه جلوگیری کند. همچنین این تکنیک تاثیر چندانی در افزایش سختی سازه ندارد و برای افزایش سختی باید از ورقهای frp در امتداد طولی عضو استفاده کرد.