استفاده از فضای بدون توپوگرافی در مساله مقدار مرزی استوکس-هلمرت هدف اصلی این پایان نامه است. استفاده از فضای بدون توپوگرافی ‎(بوگه)‎ در انتقال رو به پایین با توجه به کم شدن سهم فرکانسهای بالا ناشی از توپوگرافی، می تواند نتایج را بهبود ببخشد. انتقال بین فضاهای بوگه، هلمرت و واقعی زمین از محاسبه اثرات مستقیم و غیر مستقیم توپوگرافی انجام می شود. انتگرال نیوتن و مشتقات آن فرمول پایه برای محاسبه اثرات توپوگرافی هستند. خطای استفاده از تقریب صفحه ای برای محاسبه اثرات توپوگرافی در روش استوکس-هلمرت به چندین سانتیمتر در ارتفاع ژئوئید میرسد. انتقال رو به پایین یکی از مراحل اصلی برای تعیین ژئوئید بروش جاذبی است. مرسوم ترین روش استفاده از معکوس معادلات انتگرالی پواسن است. گسسته سازی انتگرال پواسن با توجه به ماهییت گسسته مشاهدات اجنتاب ناپذیر است. چنانچه هدف محاسبه آنومالیهای جاذبه متوسط در سطح ژئوئید باشد، انتقال رو به پایین آنومالیهای جاذبی نقطه ای به آنومالیهای جاذبی متوسط در روی ژئوئید دقیقترین مدل گسسته سازی است. برای انتقال رو به پایین از تقریب صفحه ای، کروی و بیضوی انتگرال پواسن می توان استفاده کرد. استفاده از سیستم مختصات کارتزین محلی در انتقال رو به پایین در قیاس با مدلهای کروی و بیضوی بترتیب خطایی حداکثر ‎0.6‎ و ‎2‎ سانتیمتر در ارتفاع ژئوئید را ایجاد می کند. مساله انتقال رو به پایین بعنوان یک مساله معکوس ذاتا بد وضع است. استفاده از روشهای معمولی برای حل این مساله جواب مطلوبی بهمراه نخواهند داشت. با استفاده از پایدار سازی باید تعادلی بین تطابق جواب در مدل ریاضی و افزایش نرم نویزها در جواب ایجاد کرد. در این مطالعه با اصلاح روش تکراری لندوبر، یک معیار تجربی برای توقف تکرارها ارائه شد. نتایج عددی انتقال رو به پایین آنومالیهای ‎1‎ دقیقه در مناطق کوهستانی ایران و امریکا نشان داد که دقت روش لندوبر پیشنهادی و معیار توقف آن، با دقت روش تکراری ژاکوبی یکسان است.

در موشک هایی که از قانون هدایت تناسبی استفاده می کنند، اندازه گیری نرخ چرخش خط دید امری ضروری می باشد. برای این منظور از وسیله ای به نام جستجوگر در نوک موشک استفاده می شود. جستجوگر وظیفه دارد در طول زمان پرواز، هدف را ردیابی کرده و پارامتر نرخ چرخش خط دید را اندازه گیری نماید. جستجوگر موشک مورد مطالعه شامل آنتن، قاب دو درجه آزادی، سنسور ژیروسکوپ، کنترل کننده و عملگر هیدرولیکی می باشد. شرط لازم برای ردیابی، باقی ماندن هدف در شعاع دید آنتن می باشد. به همین منظور آنتن را بر روی قاب دو درجه آزادی نصب می کنند تا آنتن بتواند با وجود حرکات نسبی هدف و موشک، محور خود را در راستای هدف قرار دهد. برای حرکت دادن آنتن از عملگرهای هیدرولیکی استفاده شده است. این عملگرها آنتن را در دو جهت سمت و فراز جابجا می کنند. برای کنترل موقعیت آنتن از حلقه های کنترلی استفاده شده است. حلقه کنترل آنتن (حلقه جستجوگر) شامل دو حلقه پایداری و ردیابی می باشد. کنترل کننده استفاده شده، از روش کنترل بهره بالا استفاده می کند. کنترل کننده وظیفه دارد با توجه به اطلاعات دریافتی از سنسور راداری (آنتن) و سنسور ژیروسکوپ، فرمان های لازم را به عملگرهای هیدرولیکی داده تا با چرخش مناسب قاب ها، محور آنتن را در راستای خط دید قرار دهند. حرکات بدنه موشک، برای جستجوگر اغتشاش به حساب می آید. این حرکات سبب تولید گشتاورهایی ناخواسته شده که قاب ها را تحت تأثیر قرار داده و راستای محور آنتن را تغییر می دهند. بنابراین کنترل کننده با استفاده از اطلاعاتِ ژیروسکوپ های نصب شده بر روی قاب ها، فرمان های لازم را به عملگرهای هیدرولیکی داده تا با تولید گشتاورهایی مناسب، اثر گشتاورهای ناشی از حرکات بدنه موشک خنثی گردد. برای بررسی عملکرد جستجوگر، نیاز به مدلِ دقیقی از آن داریم. برای مدل سازی، یک دسته دستگاه های مختصات با توجه به فیزیک مسئله تعریف شده اند. در مدل سازی توجه اصلی به قاب دو درجه آزادی می باشد. در نوشتن معادلات قاب دو درجه آزادی سعی شده است که معادلات بر حسب متغیرهای سرعت زاویه ای آنتن و انتگرال سرعت زاویه ای تنظیم شوند. این موضوع سبب می شود تحلیل کنترل کننده جستجوگر ساده تر شود. با توجه به این که حلقه پایداری، حلقه ای داخلی برای حلقه ردیابی محسوب می شود، و توجه به این موضوع که پهنای باند حلقه داخلی باید به اندازه کافی بیشتر از حلقه خارجی باشد، معیارهایی برای تنظیم پارامترهای کنترل کننده استخراج شده است. همچنین با بررسی خطاهای سنسور راداری و تأثیر آن ها بر روی خروجی های جستجوگر، معیارهای دیگری برای تنظیم پارامترهای کنترل کننده به دست آمده است.

چکیده ندارد.

اتصال نوع mero یکی از انواع سیستم های اتصالی مرسوم در سازه های فضاکار می باشد که معمولا در شبکه های دو لایه و چند لایه مورد استفاده قرار می گیرد. در سازه های فضاکار پیش ساخته با سیستم اتصال پیچی، نصب و برپایی سازه ها با سفت کردن پیچ ها انجام می شود. مطالعات انجام شده توسط محققین نشان می دهد که میزان سفت شدگی پیچ، اثر قابل توجهی بر رفتار اتصالات نوعmero دارد. نتایج آزمایش روی یک شبکه دو لایه با سیستم اتصالی mero نشان داده است که مقادیر متفاوت سفت شدگی پیچ در اتصال، روی رفتار این سازه اثر می گذارد. در این سازه ها صلبیت دورانی اتصال نسبت به سختی محوری اتصال نقش ثانویه را در انتقال نیرو دارد. تعیین رابطه نیرو- تغییرمکان این اتصال و بررسی تاثیر میزان سفت شدگی پیچ بر آن بدلیل پیچیدگی اتصال به صورت تحلیلی مشکل به نظر می رسد. لذا درکار حاضر رابطه نیرو- تغییرمکان یک اتصال mero با انجام آزمایش فشار به صورت تجربی تعیین شده است. نتایج آزمایش نشان داد که رابطه نیرو- تغییرمکان اتصال از اوایل بارگذاری تا لحظه ای که غلاف وارد مرحله غیرخطی می شود، بصورت خطی و پس از آن به صورت غیرخطی می باشد. همچنین درجه سفت شدگی پیچ، اثر قابل ملاحظه ای بر رفتار اتصال دارد. رابطه نیرو- تغییرمکان بدست آمده، برای مدل کردن اتصالات بکاررفته در یک شبکه دولایه که پاسخ تجربی آن در دسترس بود بکار گرفته شد. نتایج بدست آمده از تحلیل با در نظر گرفتن اثر اتصال، با پاسخ تجربی موجود تطابق خوبی نشان می دهد.