مقدمه: فاکتور مهم در دستیابی به الگوی مطلوب در راه رفتن یکنواخت، استفاده از الگوی مناسب در شروع راه رفتن است. به گونه ای که مطالعات علت بیش از نیمی از سقوط ها در حین حرکت را ناشی از انتخاب الگوی نامناسب در شروع حرکت گزارش کرده اند. شروع راه رفتن به انتقال از وضعیت ایستادن ساکن به وضعیت راه رفتن یکنواخت اشاره دارد که از جدا شدن پاشنه اندام نوسان تا جدا شدن پنجه اندام استقرار را شامل می شود. فاکتورهای بسیاری می توانند اجرای این مرحله از راه رفتن را تحت تاثیر قرار دهند که جنسیت و نوع تکلیف از جمله آنها است. با توجه به این موارد، هدف از انجام تحقیق حاضر، مقایسه عملکردی پارامترهای بیومکانیکی منتخب شروع راه رفتن ارادی و غیرارادی مردان و زنان 25-20 سال فعال بود. در این تحقیق نیمه تجربی، تعداد 26 آزمودنی در دو گروه برابر زن و مرد شرکت کردند. برای اندازه گیری مقادیر پارامترهای کینماتیکی و کینتیکی تحقیق به ترتیب از سیستم آنالیز حرکت مدلvicon 460 ، د ستگاه صفحه نیروسنج kistler و الکترومایوگرام مدل biometrics استفاده شد. در نهایت آزمون آماری t دو گروه مستقل برای مقایسه مقادیر بین گروهی استفاده شد ( p?0.05). یافته ها: نتایج مقایسه بین گروهی در الگوی ارادی شروع راه رفتن در عملکرد پارامترهای کینماتیکی تحقیق در متغیرهای سرعت شروع راه رفتن (p=0.00)، دامنه حرکتی فلکشن مفاصل ران (p=0.02) و زانو (p=0.00) و سرعت جداسازی اندام نوسان از سطح (p=0.01) و در متغیرهای کینتیکی تحقیق تنها در شدت فعالیت عضله سرینی میانی اندام استقرار (p=0.02) تفاوت معنی دار را نشان داد. با در نظر گرفتن عامل اغتشاش به عنوان عامل شروع حرکت، در گروه مردان، تمام متغیرهای کینماتیکی (به استثناء دامنه حرکتی پلانتار فلکشن مچ پا) و کینتیکی (به استثناء نیروی اوج اول اندام نوسان و نیروی اوج دوم اندام استقرار و میزان فعالیت عضله سرینی میانی اندام نوسان) و در گروه زنان، در عملکرد کینماتیکی تنها در متغیرهای فضایی- زمانی (p=0.00) و در عملکرد کینتیکی نیز تنها در متغیرهای مقدار شیفت نیروی اندام نوسان (p=0.02) و میزان فعالیت عضلات ساقی قدامی (p=0.00)، دوقلو داخلی (p=0.00) و سرینی میانی (p=0.01) هر دو اندام نوسان و استقرار معنی دار ثبت شد. نتیجه گیری: تاثیر اختلاف جنسیت بر عملکرد پارامترهای کینماتیکی شروع راه رفتن بسیار بیشتر از تاثیرات آن بر عملکرد پارامترهای کینتیکی تحقیق می باشد. ضمن اینکه جهت این تفاوت ها در شروع راه رفتن بر خلاف آنچه در راه رفتن یکنواخت (برتری مردان در سرعت و طول قدم) گزارش شده است، ثبت شد. این نشان می دهد الگوی عملکردی در شروع راه رفتن با فاز راه رفتن یکنواخت متفاوت می باشد. علاوه بر آن، نتایج اشاره شده در استفاده از اغتشاش نیز می تواند بیانگر این نکته باشد که آزمودنی های زن در بازیابی تعادل مطلوب جهت رسیدن به وضعیت مطلوب راه رفتن یکنواخت بر خلاف آزمودنی های مرد، از تعدیلات مفصلی استفاده نمی کنند، بلکه به میزان بیشتری عضلات خود را به کار می گیرند.