با توجه به متداول بودن استفاده از سوخت فسیلی جهت مصارف فرایندی و حرارتی در کشور، سالانه مقادیر متنابهی دی-اکسیدکربن در صنایع مختلف به ویژه صنایع نفت و گاز تولید می شوند. از طرف دیگر، از جمله فرایند های مهم صنعت گاز، فرایند جذب دی اکسید کربن از مخلوط گاز های اسیدی تحت عنوان شیرین سازی گاز طبیعی می باشد. بنابراین بهبود فناوری های جداسازی co2 از اهمیت ویژه ای برخوردار است. روش جداسازی غشایی یک موضوع مورد علاقه در سال های اخیر بوده است که سرعت و میزان انتقال جرم در آن نسبت به روش عمومی جذب شیمیایی بالاتر بوده و انتخاب پذیری جذب بهتری را فراهم می آورد. اساس این روش برپایه حضور فاز دوم پراکنده در امولسیون می باشد. در تحقیق حاضر جذب co2 توسط امولسیون های مختلف در راکتور نوبتی مورد بررسی قرار گرفت. برای تحقیق ابتدا جذب co2 در حلال نفتی، آب مقطر و محلول آمینی مورد مطالعه قرار گرفته است. تأثیر متغیر های گوناگون شامل دما، فشار، غلظت واکنش گر، سرعت همزن و درصد حجمی فاز پخش شده در میزان ظرفیت جذب و سرعت جذب نیز مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس نتایج حاصل، با افزایش فشار و غلظت واکنش دهنده و کاهش درصد حجمی فاز پخش شده و دما ظرفیت جذب در امولسیون ها افزایش می یابد. همچنین با افزایش فشار، سرعت همزن، غلظت واکنش گر و درصد حجمی فازپخش شده، سرعت جذب افزایش می یابد.