چکیده: فنل یک ترکیب آلی سمی است که در پساب اغلب کارخانجات تصفیه روغن، تصفیه نفت، صنایع داروسازی و پتروشیمی یافت می شود. بدلیل وجود اثرات سمی فنل بر حیات موجودات زنده، تیمار پسابهای حاوی فنل از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. در میان روشهای مختلفی که برای حذف فنل پیشنهاد شده اند، تیمار زیستی بدلیل بازدهی بالا و تولید محصولات انتهایی بی ضرر در اولویت قرار دارد. با اینحال در غلظتهای بالای فنل میکرارگانیسمها دچار مهار ناشی از سوبسترا می شوند. در راستای حل این مشکل، روشهای مختلفی ایجاد شده اند که شامل سازگار کردن سلولها در برابر غلظتهای بالای فنل و فناوری تثبیت میکروارگانیسم است. در فرایند تثبیت، میزان بقای سلولها در برابر مقادیر بالای سموم در حالت تثبیت نسبت به حالت آزاد افزایش می یابد. در این تحقیق بمنظور افزایش میزان تجزیه فنل توسط سلولهای سودوموناس sa07 ، از تکنیکهای تثبیت منفرد و دوتایی بهره بردیم. در تکنیک تثبیت منفرد از ماتریکس آلژینات (3%) و پکتین (4%) و در تکنیک دوتایی از کپسولهای آلژینات-pva و گلیسرول-آلژینات (1:6) استفاده نمودیم. نتایج نشان داد که سلولهای آزاد غلظت mg/l1000 فنل را در طی 50 ساعت مصرف کردند. تجزیه کامل همین میزان فنل توسط سلولهای تثبیت شده در آلژینات و آلژینات-pva در مدت زمانی کمتر از 25 ساعت و در مورد ماتریکس آلژینات-گلیسرل و پکتین، بترتیب 26 و 27 ساعت بطول انجامید. با استفاده از این روش، میزان فعالیت آنزیم کاتکول 2و3 دی اکسیژناز، یک آنزیم کلیدی در مسیر شکست متای ترکیبات آروماتیک، در سلولهای تثبیت شده حدود 5/2 برابر نسبت به سلولهای آزاد افزایش یافت. نتایج حاصل از بررسی بیدها با میکروسکوپ الکترونی نشاندهنده بالاتر بودن میزان ظرفیت کپسولهای آلژینات- pvaدر بارگیری سلولهای باکتری و کاهش میزان نشت سلول از این بیدها بودند که این امر منجر به افزایش فعالیت تجزیه کنندگی سلولهای تثبیت شده در روش تثبیت دوتایی نسبت به روشهای تثبیت منفرد می باشد. لغات کلیدی: فنل، تثبیت سلول، آنزیم کاتکول 2و3-دی اکسیژناز