این تحقیق تاثیربازخورد نوشتاری پس از مکالمه ی مشارکتی و همچنین تاثیر فعالیتهای مختلف بر تعامل دانش اموزان را مورد بررسی قرار داد. در این تحقیق که شش هفته به طول انجامید, بیست وچهار دانش اموز پسر فوق متوسط در کانون زبان ایران که دوازده جفت را تشکیل دادند بر روی پنج نوع تکلیف ( transformation , information gap ,composition, text-editing وsubstitution ) تمرکز کردند. از این دوازده جفت , شش جفت پس از انجام تکالیف به صورت مشارکتی از طرف محقق باز خورد نوشتاری دریافت کرده و شش جفت دیگرباز خورد نوشتاری دریافت نکردند.مکالمه ی دو نفره ی همه ی دانش اموزان ضبط شده وسپس نسخه برداری شد. پس از ان, دو امتحان با فاصله ی زمانی تقریبا یک ماه ازهمه ی دانش اموزان گرفته شد. بنابراین منابع داده ها شامل نسخه های مکالمه ی دانش اموزان به صورت دو نفره, پاسخهای انها به امتحانات و یادداشتهای محقق در طول دوره بوده است. واحد تجزیه و تحلیل داده ها اپیزودهای مربوط به زبان (lres) بوده که در انها دانش اموزان سعی در حل مشکلات زبانی خود داشته اند. نتایج نشان دادند که مکالمه به صورت دو نفره و تعامل بین دانش اموزانی که بازخورد دریافت کردند باعث شد که انها به مشکلات زبانی خود توجه کرده که این امر باعث استفاده ی صحیح زبان و عملکرد بهتر در هر دو امتحان شد. نتایج همچنین نشان دادند که دانش اموزانی که بازخورد نوشتاری دریافت کردند از دانش اموزان بدون بازخورد عملکرد بهتری نشان دادند. درنهایت , نتایج ثابت کردند که توجه دانش اموزان به فرمهای زبانی در بین فعالیتهای متفاوت فرق می کند , در حالیکه text-editing بیشترین تعداد اپیزودهای مربوط به زبان و information gap کمترین تعداد را به خود اختصاص دادند.