امروزه بحث مدیریت سرعت به دلیل افزایش بهره وری و کارایی سیستم آزادراهی از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. در این تحقیق انواع استراتژی های اعمال حداکثر سرعت مجاز از قبیل وسیله مبنا و خط مبنا و همچنین استراتژی های حداکثر سرعت مجاز (100، 110، 120 و 130 کیلومتر بر ساعت) در آزاد راه ها که بخشی از سیستم مدیریت سرعت کلان آزاد راهی است، بررسی می گردد. در این تحقیق انواع استراتژی های اعمال حداکثر سرعت مجاز در آزاد راه ها معرفی شده و از دید مطالعات گذشته هر یک مورد نقد و بررسی قرار گرفت. در ادامه با توجه به متفاوت بودن استراتژی اعمال حداکثر سرعت مجاز در کشور های مختلف، سعی شد بر اساس عملکرد ترافیک و ایمنی این استراتژی ها با هم مقایسه شده و مزایا و معایب احتمالی استراتژی موجود در کشور نسبت به استراتژی های دیگر کشورها مورد ارزیابی قرار گیرد. برای مقایسه سناریو های مختلف از نرم افزار شبیه سازی ترافیک vissim استفاده گردید. بدین منظور هرکدام از استراتژی های اعمال حداکثر سرعت مجاز در آزاد راه، به طور مجزا مدل شده و خروجی ها، مورد بررسی قرار گرفت. در ادامه نیز به جهت بررسی ایمنی از نرم افزار ssam استفاده گردید. در نهایت خروجی-های مربوط به استراتژی های مختلف با استفاده از تحلیل نموداری و تحلیل آماری (anova) مورد ارزیابی قرار گرفته و استراتژی برتر، چه از نظر ایمنی و چه از نظر عملکردی، معرفی شد. با بررسی های انجام شده مشخص گردید که استراتژی اعمال حداکثر سرعت مجاز در راه های ایران از لحاظ ایمنی از استراتژی های اعمال حداکثر سرعت مجاز دیگر، در حدود 20% مناسب تر و از نظر عملکردی در حدود 16% ضعیف تر می باشد. به-علاوه مشخص شد که با کاهش حداکثر سرعت مجاز از 130km/h به 100 km/h عملکرد شبکه در حدود 19% کاهش و ایمنی در حدود 20% بهبود یافت. همچنین این مطالعه نشان داد که استراتژی های وسیله مبنا چه از نظر ایمنی و چه از نظر عملکرد ترافیک، تفاوت چندانی نسبت به هم ندارند این موضوع مطالعات پیشین را نیز تأیید کرد.