بررسی تغییرات صفات مورفوفیزیولوژیک ریشه و اندام هوایی و رابطه آن با عملکرد ما را در شناخت فرم ایده آل گیاهی با بهبود عملکرد یاری میکند . بعلاوه آگاهی از ارتباط بین بخش زیرزمینی و هوایی در تولید کشاورزی مهم است. .هدف از این تحقیق بررسی صفات مورفوفیزیولوژیک ریشه و اندام های هوایی و ارتباط آن با عملکرد دانه در ارقام قدیم و جدید گندم می باشد. این آزمایش به صورت طرح کاملا تصادفی با سه تکرار و 6 رقم گندم شامل ارقام سیوند، پارسی و پیشتاز ( جدید ) و چمران ،کراس اروند و قدس ( قدیم ) در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1388 انجام گرفت. به منظور سهولت مطالعه ریشه کشت در بستر شن و در لوله های پلاستیکی با ارتفاع یک متر صورت گرفت. نمونه گیری در 3 مرحله ساقه رفتن، خوشه دهی و رسیدگی فیزیولوژیک انجام شد. نتایج نشان داد که رقم جدید سیوند و رقم قدیم قدس به ترتیب بیشترین و کمترین عملکرد دانه با میانگین 75/20 و32/6 گرم در گیاه را دارا بودند. بین ارقام قدیم و جدید گندم از نظر صفات مورفوفیزیولوژیک ریشه و اندام هوایی اختلاف وجود دارد و در بین صفات مورفولوژیک ریشه، مجموع طول ریشه ، سطح ریشه ، وزن خشک ریشه، طول بلندترین ریشه، و نسبت طول ریشه به طول ساقه نقش بارزی در عملکرد بالاتر ارقام جدید بخصوص دو رقم سیوند و پارسی داشتند. و در بین صفات مورفوفیزیولوژیک اندام هوایی وزن تر اندام هوایی، وزن خشک ساقه، وزن خشک برگ، سطح برگ و مقدار آب نسبی برگ نقش بارزی در عملکرد بالاتر ارقام جدید بخصوص دو رقم سیوند و پارسی داشتند. تعداد پنجه بارور، تعداد دانه در سنبله و طول سنبله نیز از دیگر خصوصیات موثر در عملکرد دانه بالاتر ارقام جدید بود.