نام پژوهشگر: مژگان هیاسی

تهیه کامپوزیت های پلی استایرن با نانو خاکهای رس اصلاح شده و بررسی خواص آنها
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه تبریز - دانشکده شیمی 1388
  مژگان هیاسی   علی اولاد قره گوز

پلی استایرن یکی از پلاستیکهای پرمصرف است که دارای خواص کاربردی مفیدی همچون عایق بودن در برابر آب و رطوبت، شفافیت و خواص نوری جالب توجه می باشد. البته پلی استایرن خواص نامطلوبی نظیر مقاومت ضربه¬ای ضعیف و اشتعال پذیری بالا را نیز دارد. با استفاده از پرکننده هایی با ابعاد نانو مانند انواع خاکهای رس، نانوکامپوزیتهای پلی استایرن/خاک رس تهیه شده¬اند که دارای ریز ساختار، خواص مکانیکی، حرارتی و اشتعال پذیری بهبود یافته در مقایسه با پلی استایرن خالص می باشند. نانوکامپوزیت‎های پلیمر/سیلیکاتهای لایه¬ای از دو فاز زمینه و تقویت کننده تشکیل یافته¬اند، فاز تقویت کننده را سیلیکاتهای لایه¬ای پخش شده در فاز پلیمری تشکیل می دهد. خاکهای رس مونت موریلونیت، هکتوریت و ساپونیت بواسطه نسبت منظر بالایشان اخیرا" توجه بسیار زیادی به خود جلب کرده¬اند. در کار پژوهشی حاضر نانوکامپوزیتهای پلی استایرن/سیلیکاتهای لایه¬ای با استفاده از مونت موریلونیت سدیمی(cloisitena+) و خاکهای رس اصلاح شده آلی (cloisite30b,-cloisite15a) به دو روش پلیمریزاسیون امولسیونی و توده¬ای سنتز شدند. علاوه بر پلی استایرن، کوپلیمر استایرن- متیل متاکریلات و نانوکامپوزیتهای این کوپلیمر نیز سنتز شده و محصولات تهیه شده با تکنیکهای ft-irوxrd و tga و sem مورد ارزیابی قرار گرفتند. مونت موریلونیت سدیمی با استفاده از ترکیب 4- آمینو آنتی پیرین اصلاح شد و نتایج ft-ir و¬ xrd ساختار مونت موریلونیت اصلاح شده را تایید کردند. نتایج حاصل از بررسی خواص حرارتی نشان داد که نانوکامپوزیتهای پلی استایرن، نانوکامپوزیت کوپلیمر و همچنین کوپلیمر خالص پایداری حرارتی بهتری نسبت به پلی استایرن خالص دارند. با استفاده از طیفهای uv-vis و عکسبرداری معلوم شد که اضافه کردن نانو سیلیکاتهای لایه¬ای به پلیمر باعث افزایش شفافیت فیلمهای نانوکامپوزیتی می¬شود. مورفولوژی نمونه¬های تهیه شده با استفاده از تصاویر sem مورد بررسی قرار گرفت. با استفاده از تصاویر sem معلوم شد که نمونه¬های پودری پلی استایرن و نانوکامپوزیت پلی استایرن/ سدیم مونت موریلونیت از ذرات کروی با پخش یکنواخت و با اندازه متوسط 58 نانومتر (پلی استایرن) و 63 نانومتر (نانوکامپوزیت) تشکیل یافته¬اند و سطح شکست نانوکامپوزیتها به علت وجود ذرات خاک رس تغیر شکل پلاستیکی یافته ¬است.