از آنجایی که ورزش دانشگاهی نقش اساسی در سلامتی جسمی و روانی دانشجویان و دانشگاهیان دارد از این رو وجود عدالت سازمانی به دلیل داشتن پیامد هایی از قبیل ، اعتماد ، رضایت ، تعهد ، عملکرد و غیره در این محیط حساس ، لازم و ضروری می باشد . این مطالعه ، عدالت سازمانی و رویکرد های آن را در ورزش دانشگاهی ایران به صورت مقایسه ای ، مورد بررسی قرار داده است . ورزش دانشگاهی کشور در سه سطح ، روسای انجمنها ، مدیران ادارات تربیت بدنی و کارشناسان ورزشی زیر مجموع? مدیران ادارات طبقه بندی گردید و عدالت سازمانی و رویکرد های آن طی چهار فرضیه مورد بررسی و نتیجه گیری قرار گرفتند . اطلاعات از 218 کارمند ، در سه سطح روسای انجمنها (45 نفر) ، مدیران ادارات تربیت بدنی (58 نفر) و کارشناسان تربیت بدنی (115 نفر) بصورت میدانی جمع آوری گردید .ابزار تحقیق پرسشنامه محقق ساخته ای است که در سه حیط? روسای انجمن های ورزشی ، مدیران ادارات تربیت بدنی و کارشناسان ورزشی ، ساخته شده و ضرایب پایایی آن برای عدالت توزیعی13/63،عدالت رویه ای 56/71،عدالت تعاملی81/68 و عدالت سازمانی 5/59 می باشد. در بخش آمار توصیفی از میانگین و انحراف استاندارد و در بخش آمار استنباطی از آزمونهایکروسکال والیس و یو من ویتنیاستفاده گردید . نتایج حاصله نشان دادند که در زمینه عدالت توزیعی ، عدالت رویه ای و عدالت سازمانی، بین روسای انجمن ها ،مدیران ادارات و کارشناسان ورزشی تفاوت معنی داری وجود دارد ، اما در زمین? عدالت تعاملی بین روسای انجمن ها ،مدیران ادارات و کارشناسان ورزشی تفاوت معنی داری وجود ندارد . همچنین یافته ها حاکی از آن است که روسای انجمنها بیشترین گرایش و مدیران ادارات کمترین گرایش را نسبت به عدالت توزیعی و عدالت سازمانی از خود نشان می دهند از طرفی نسبت به عدالت رویه ای ، کارشناسان ورزشی بالاترین گرایش و مدیران ادارات تربیت بدنی کمترین گرایش را از خود نشان می دهند .