در این تحقیق سعی بر آن بوده است الگوی زبانشناسی اجتماعی برنستاین (a,b 1962) و (1970) به صورت تجربی مورد بررسی قرارگیرد. برنستاین با درنظرگرفتن طبقه اجتماعی مردم، بیان می کند که کنش زبانی آنها نمونه ای از «گونه محدود» یا «گونه فخیم» است که به ترتیب متعلق به طبقات اجتماعی کارگر و متوسط می باشند. علاوه براین، برنستاین بیان میکند که فرایند اجتماعی شدن که در طی آن کودک در خانواده می آموزد کدام نقش اجتماعی را برگزیند و چگونه به آن پاسخ دهد، بر رفتار زبانی وی تأثیرمی گذارد. برای سنجیدن این الگو، از دانش آموزان 13 ساله شامل 40 پسر و 40 دختر طبقات اجتماعی کارگر و متوسط خواسته شد تا متونی درباره «خانواده و مدرسه شان» و «زندگی آنها در ده سال آینده» بنویسند و همچنین تعدادی جمله ناقص را تکمیل کنند. سپس، داده های گردآوری شده از متون نوشتاری آنها به هر دو روش کیفی و کمی تحلیل شد. نتایج به دست آمده نظریه برنستاین مبنی براینکه افراد طبقه کارگر و طبقه متوسط به ترتیب از گونه های محدود و فخیم استفاده می کنند را تأییدکرد. تحلیل بیشتر نشان داد که دختران هر طبقه اجتماعی در قیاس با پسران هم طبقه خود از کنش زبانی پیچیده تری استفاده میکنند. همچنین، تحلیل کمی که به عنوان مویدی بر نتایج تحلیل کیفی استفاده شد نشان دهنده همبستگی مثبت بین طبقه اجتماعی افراد و پیچیدگی کنش زبانی شان بود. کلید واژه ها: کنش نوشتاری، اجتماعی شدن، گونه محدود، گونه فخیم