بررسی سیاست تقسیم سود و رابطه آن با بازده سهام، از دیرباز از جمله مشکل ترین چالش های پیش روی اقتصاددانان مالی بوده است. پژوهش حاضر نیز به منظور پی بردن به اهمیت سیاست توزیع سود نقدی بر بازده سهام شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، انجام شده است. روش تحقیق، تحلیلی- توصیفی بوده و روش جمع آوری داده ها، کتابخانه ای است. برای آزمون فرضیه های تحقیق، آزمون های هبستگی اسپیرمن، u من-ویتنی و رگرسیون خطی چندگانه به کار گرفته شده اند. نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که صرف نظر از میزان ریسک، همبستگی مثبت و معناداری بین میزان سود تقسیمی شرکت و بازده سالانه آن وجود دارد و در دوران رکود بازار، میانگین بازده شرکت های توزیع کننده سود نقدی بالا نسبت به شرکت های با سیاست توزیع سود نقدی پایین، بیشتر است. به منظور بررسی دقیق تر رابطه بین بازده و سیاست توزیع سود نقدی، بازده حاصل از استراتژی انتخاب سهام شرکت های توزیع کننده سود نقدی بالا و پایین متناسب با ریسک آن مورد ارزیابی قرار گرفت. برای اندازه گیری ریسک استراتژی مذکور از مدل سه عاملی فاما و فرنچ استفاده شده است. مطابق انتظار، در حالتی که استراتژی خاصی برای انتخاب سهام بکار گرفته نشود ، مدل سه عاملی، بازده کسب شده را متناسب با ریسک آن تبیین می کند و ضریب آلفا (بازده تعدیل شده) بی معنی می باشد. در ادامه انتظار می رفت با توجه به کنترل اثر متغیرهای اندازه و ارزش، استراتژی انتخاب سهام شرکت های توزیع کننده سود نقدی بالا یا پایین منجر به معنا داری ضریب آلفا (کسب بازدهی بیشتر از بازده مورد انتظار) در مدل رگرسیونی گردد. اما نتایج آزمون فرضیه های مربوط به این بخش، مطابق انتظار نبود، بدین معنی که، با کنترل اثر ریسک، استراتژی انتخاب سهام شرکت های توزیع کننده سود نقدی بالا یا پایین در تشکیل پرتفوی، منجر به کسب بازدهی بیشتر از بازده مورد انتظار نمی شود.