یافتن راهکارهایی جهت کاهش انرژی ورودی به سازه ناشی از زلزله می تواند یکی از بهترین راههای ارتقای رفتار لرزه ای سازه ها و کاهش خسارات وارده بر آنها محسوب شود . تا کنون در این رابطه مطالعات تئوری وتجربیات عملی زیادی انجام شده که نشان دهنده ی عملکرد مناسب روش کنترل غیر فعال سازه ها جهت کاهش نیروهای زلزله می باشد . از میان روشهای مختلف کنترل غیر فعال سازه ها ، بکارگیری تجهیزات اصطکاکی به علت داشتن مکانیزم ساده ، سهولت ساخت و نصب می تواند بعنوان یکی از بهترین راهکارهای موجود جهت بهبود رفتار لرزه ای ساختمانها به شمار رود . این میراگرها با رفتار غیر ارتجاعی خود ، با نصب در نقاط از پیش تعیین شده در سازه سبب اتلاف انرژی جنبشی ناشی از زلزله در سرتاسر سازه شده ، همچنین با تنظیم مناسب پارامترهای طراحی ، این میراگرها می توانند مانع از ورود اعضای اصلی سازه به محدوده ی رفتار غیر خطی شوند . در این تحقیق میراگر اصطکاکی جدیدی بعنوان میراگر اصطکاکی سیلندری معرفی می شود . میراگر اصطکاکی سیلندری از دو بخش لوله ای شکل و میلگرد تشکیل شده است که قطر داخلی لوله از قطر میلگرد اندکی کمتر می باشد و این دو جزء به روش حرارتی داخل هم قرار می گیرند و پس از تعادل گرمایی ، فشار لازم بین سطوح تماس جهت ایجاد اصطکاک شکل می گیرد . این سیستم برای ظرفیت های مختلف طراحی و پس از آن بصورت عددی در نرم افزار ansys مدلسازی و ارزیابی شده است ، سپس نمونه هایی بعنوان نماینده میراگرها با ظرفیت های مختلف ساخته شده و تحت بارهای چرخه ای ، مورد آزمایش قرار گرفته اند . نتایج مطالعات نشان دهنده ی ظرفیت بالای جذب انرژی هیسترتیک میراگرهای اصطکاکی سیلندری می باشد . این میراگر دارای مکانیسم ساده و قابل اعتماد می باشد که می تواند بعنوان یک عضو جاذب انرژی و همچنین فیوز سازه ای در انواع سازه ها بکار گرفته شود . جهت بررسی این امکان یک ساختمان نمونه مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته و نتایج پاسخ میراگر اصطکاکی سیلندری با سایر سیستم ها ی جاذب انرژی مقایسه شده است .