چکیده تمرکز فضایی جمعیت و عملکردها در یک یا چند نقطه کلان شهری، باعث از بین رفتن تعادل فضایی و پخش نامناسب جمعیت در فضای سرزمینی شده است. پیامدهای اقتصادی- اجتماعی و اکولوژیکی ناشی از این تمرکز، ترکیبی نظری به منظور پذیرش سیاست تمرکززدایی فضایی و برنامه ریزی شهرهای جدید را در کشورهای مختلف دنیا بوجود آورد. این تحقیق به دنبال بررسی و تحلیل نقش شهرهای جدید در انتظام فضایی کلان شهر تبریز است که یافته های تحقیق حاکی از عدم کارایی این سیاست در منطقه بزرگ شهری تبریز است و خروجی مدلهای آنتروپی و کشش پذیری جمعیت، تغییرات قابل توجهی را در قبل و بعد از احداث شهر جدید سهند نشان نمی دهد.