خرزهره گیاهی با اثرات کاردیوتوکسیک و یکی از عوامل معمول مسمومیت در انسان و حیوانات است. برای مسمومیت با خرزهره درمان اختصاصی مقرون به صرفه و در دسترسی وجود ندارد. هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات پروفیلاکتیک و درمانی عصاره هیدرواتانولی سیر بر مسمومیت با خرزهره درگوسفند و اندازه‏گیری برخی اجزاء خونی در مراحل قبل و بعد از مسمومیت بود. در تجربه اول (پیش-درمان)، هشت رأس گوسفند، انفوزیون داخل وریدی عصاره هیدرواتانولی سیر (mg/kg 50) را طی زمان قبل از خوراندن دوز کشنده خرزهره (mg/kg 100) دریافت کردند و ریتم قلبی با استفاده از ترانسمیترهای بی سیم و سیستم تله متری به طور مستمر مانیتور شد. برای بررسی اثرات درمانی عصاره سیر، در شش رأس گوسفند، دوز کشنده خرزهره تجویز و بعد از ایجاد آریتمی های قلبی، دوز درمانی عصاره سیر تزریق آهسته وریدی شد و تا زمان پابرجا بودن آریتمی ها در فواصل سه ساعت تکرار گردید. متعاقبا حیوانات زنده مانده از مرحله درمان، با دوز کشنده خرزهره بدون دریافت عصاره سیر، مسموم شدند. برخی از اجزاء خونی شامل ظرفیت تام آنتی اکسیدانتی ، مالون دی آلدهید ، تروپونین i، نیتروژن اوره خون ، کره آتینین ، کلسیم، منیزیم، فسفر غیرآلی ، سدیم و پتاسیم در حیوانات درمان شده و غیردرمان شده مورد مقایسه قرار گرفت. پیش درمان با عصاره هیدرواتانولی سیر آریتمی های ایجاد شده به علت مسمومیت با خرزهره را در چهار رأس گوسفند به ریتم طبیعی سینوسی بازگرداند و تنها یکی از حیوانات در اثر فیبریلاسیون بطنی تلف شد. در مرحله بررسی اثرات درمانی عصاره سیر، چهار رأس گوسفند زنده مانده و تنها دو حیوان در اثر فیبریلاسیون بطنی تلف شدند. آنالیز تجربهگاهی اجزاء خونی تغییرات معنی داری را بین حیوانات درمان شده و بدون درمان، همچنین قبل و بعد از مسمومیت نشان نداد. نتایج این مطالعه نشان داد که عصاره هیدرواتانولی سیر میزان کشندگی خرزهره را از 100 درصد به 5/12 درصد به عنوان ماده پروفیلاکتیک و 3/33 درصد به عنوان ماده درمانی کاهش داد. علاوه بر این، عصاره سیر زمان وقوع آریتمی ها را به تأخیر انداخت و فاصله بین مسمومیت و مرگ را در حیوانات مسموم شده طولانی نمود. عصاره سیر می تواند به عنوان پادزهر موثر و مقرون به صرفه برای درمان مسمومیت با خرزهره مورد توجه قرار بگیرد. با این حال، مطالعاتی با تعداد نمونه بیشتر و تجربه در گونه های دیگر برای تأیید نتایج مطالعه حاضر لازم است.

مقدمه و هدف: کاهش حرکات نگاری و شکمبه نقش مهمی در سبب‏شناسی و آسیب‏شناسی بیماری‏های دستگاه گوارش دارد. لازم? تداوم تخمیر در شکمبه، برقراری حرکات منظم نگاری- شکمبه می‏باشد. بطور معمول در موارد کاهش حرکات دستگاه گوارش، از داروهای مقلد پاراسمپاتیک بعنوان پروکینتیک استفاده می‏شود. مطالعات متعددی اثر پروکینتیک زنجبیل را در انسان و حیوانات اثبات کرده‏اند. اخیراً مباحثی مبنی بر استفاده از سیر بجای داروهای سنتتیک در تعدیل کردن و بهبود بخشیدن عملکردهای فیزیولوژیک شکمبه مطرح شده است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات عصاره‏های هیدروالکلی زنجبیل و سیر بر روی حرکات نگاری و شکمب? گوسفند بود. مواد و روش کار: در مطالع? برون‏تنی اثرات عصاره‏ها بر انقباضات عضلات صاف بافت‏های نگاری و شکمب? گوسفند با دستگاه حمام‏بافتی مورد بررسی قرار گرفت. در مطالع? درون‏تنی الکترودهای الکترومیوگرافی در شکمبه و نگاری شش رأس گوسفند با روش جراحی کار گذاشته شد و تأثیر عصاره‏های زنجبیل و سیر بر حرکات انقباضی این ارگان‏ها بررسی گردید. نتایج: در مطالع? برون‏تنی عصار? زنجبیل با غلظت 10 و 100 میلی‏گرم بر لیتر انقباضات عضلات صاف نگاری و شکمبه را بصورت معنی‏داری افزایش داد (p < 0.05). عصار? سیر با غلظت‏های 100 و 1000 میلی‏گرم بر لیتر در عضلات صاف نگاری و با غلظت 10، 100 و 1000 میلی‏گرم بر لیتر در عضلات صاف شکمبه انقباض معنی‏داری ایجاد کرد (p < 0.05). در مطالع? درون‏تنی بدنبال تجویز داخل شکمبه‏ای عصاره‏های زنجبیل (40 میلی‏گرم بر کیلوگرم) و سیر (150 میلی‏گرم بر کیلوگرم) ، در مقایسه با گروه کنترل (آب مقطر) افزایش معنی‏داری در حرکات نگاری و شکمبه در روزهای اول، دوم و سوم بعد از تجویز مشاهده گردید (p < 0.05) که این افزایش در روز دوم بعد از تجویز بیشتر بود. نتیجه‏گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که عصاره‏های هیدروالکلی زنجبیل و سیر می‏توانند انقباضات و حرکات نگاری و شکمب? گوسفند را افزایش دهند.