اکسیداسیون با آب فوق بحرانی یکی از روش های تصفیه پساب های صنعتی حاوی مواد ارگانیک می باشد که از محیط فوق بحرانی آب که دارای واکنش پذیری شدیدی می باشد استفاده می کند. سدیم تولوئن سولفونات به عنوان عامل هیدروتروپ در مواد شوینده استفاده می شود که با مصرف روز افزون این ماده، باعث آلودگی محیط زیست شده است. هدف از این پروژه حذف این ماده در پساب های خانگی و صنعتی و کاهش آلودگی محیط زیست با استفاده از فناوری اکسیداسیون با آب فوق بحرانی می باشد. از طراحی فاکتوریال برای انتخاب سطوح پارامترهای موثر استفاده شد. اکسیداسیون و هیدرولیز سدیم تولوئن سولفونات در آب فوق بحرانی در حضور دی اکسید کربن در فشار ثابت 250 بار بررسی شد. تأثیرات سرعت جریان آب بر هیدرولیز سدیم تولوئن سولفونات از 7/0 تا 6/3 میلی لیتر بر دقیقه، سرعت جریان دی اکسید کربن از 072/0 تا 172/1 میلی بر دقیقه و دما از 231 تا 568 درجه سانتیگراد بررسی شد. شرایط بهینه هیدرولیز از نظر دما، سرعت جریان آب و سرعت جریان دی اکسید کربن با استفاده از طراحی فاکتوریال به ترتیب در دمای 452 درجه سانتیگراد، سرعت جریان 3/2 میلی لیتر بر دقیقه آب و 083/0 میلی لیتر بر دقیقه دی اکسید کربن به دست آمد. با استفاده از بررسی anova صحت مدل به دست آمده مورد بررسی قرار گرفت که در سطح اطمینان 95 درصد هیچگونه عدم برازشی مشاهده نشد. مکانیزم هیدرولیز سدیم تولوئن سولفونات با توجه به تأثیرات این 3 پارامتر ارائه شد. همچنین اکسیداسیون و تخریب سدیم تولوئن سولفونات با استفاده از آب اکسیژنه به عنوان عامل اکسید کننده از دمای 300 تا 500 درجه سانتیگراد در فشار 250 بار بررسی شد. با توجه به تأثیر نسبت استوکیومتری آب اکسیژنه و درصد آن در محیط واکنش بر میزان تخریب، حد واسط های مختلف با افزایش دما گزارش شد. مزیت این روش تصفیه نسبت به دیگر روش ها، تخریب گونه مورد نظر در محیط واکنش به دی اکسید کربن و آب بدون انتشار هیچ گونه آلودگی به محیط با بازده تخریب بیش از 99/99 درصد می باشد. کلمات کلیدی: اکسیداسیون با آب فوق بحرانی، سدیم تولوئن سولفونات، هیدرولیز، طراحی فاکتوریال