نام پژوهشگر: ابراهیم قیامتی

سنتز نانوذرات وانادیوم اکسید (v)، تعیین ثابت پایداری کمپلکس های آن با فنیل-آلانین و تریپتوفان در درجه حرارت های متفاوت در مخلوط آب – دی اکسان و ارزشیابی پارامترهای ترمودینامیکی
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه بیرجند - دانشکده علوم 1392
  بهاره گودرزی   ابراهیم قیامتی

چکیده برهمکنش یون های فلزی با پروتئین ها مورد توجه بسیاری از محققین، خصوصا بیوشیمی-دانان قرار گرفته است. آمینو اسیدها، بلوک های ساختمانی پروتئین ها هستند. پروتئین ها که مرکب از آمینواسیدها هستند نقش اساسی در بسیاری از متابولیسم های بدن دارند. در این کار، میزان پایداری کمپلکس های تشکیل شده از آمینواسیدهای فنیل آلانین و تریپتوفان با وانادیوم (v) و نانووانادیوم اکسید را در آب و مخلوط حلال آب- دی اکسان را در دماهای 25،30،35،40و 45 درجه سانتی گراد مورد بررسی قرارداده ایم. تیتراند محلولی با غلظت بهینه از آمینواسید، یون های فلزی و پرکلریک اسید است و تیترانت سدیم هیدروکسید استاندارد شده است. ثابت پایداری به صورت پتانسیومتری با استفاده از روش ژروم و نرم افزار grc best تخمین زده شده است. تشکیل نانوذرات و نانوکمپلکس ها به وسیله ft-ir، xrd و tem تایید شدند. نتایج به دست آمده نشان می دهد که ثابت پایداری کمپلکس های تشکیل شده درآب و مخلوط حلال آب - دی اکسان از روندی بصورت زیر پیروی می-کند: log kf v(v)-trp ? log kf nano-v(v)-trp < log kf nano-v(v)-phe< log kf v(v)-phe و log kf v(v)-phe ? log kf v(v)-trp ? log kf nano-v(v)-trp ? log kf nano-v(v)-phe در ادامه پارامترهای ترمودینامیکی dh?، dg? و ds? مربوط به هرکمپلکس محاسبه شد و میزان خود به خودی بودن و گرماگیر یا گرما زا بودن واکنش ها مورد بحث قرار گرفت. به عنوان مثال مقادیر -dg?1 برای تشکیل کمپلکس nano-v-trp در دماهای 25،30، 35، 40 و 45 به ترتیب 17/21، 11/21، 76/20، 62/20و 40/20 (kj/mol) به دست آمد.

تعیین پتانسیومتری ثابت پایداری کمپلکس های تیروزین با نانو ذرات اکسید فلزی وارزیابی پارامتر های ترمودینامیکی در مخلوط آب – دی اکسان
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه بیرجند - دانشکده علوم 1392
  زهرا اباذری   ابراهیم قیامتی

چکیده یون های فلزی نقش مهمی در ساختمان موجود زنده دارند، به ویژه زمانی که با پروتئین ها برهمکنش می-کنند. آمینو اسید ها واحد های سازنده پروتئین ها هستند. برای درک مکانیزم این برهمکنش ها، آزمایش ثابت های پایداری بصورت کمپلکس آمینو اسید ها با یون های فلزی است. در این تحقیق ثابت-های پایداری کمپلکس اسید آمینه تیروزین با (ii) cu ،(ii) ni ،(ii) zn ونانو ذرات آنها درمحیط آبی و مخلوط های آب- دی اکسان در دما های 25، 30، 35، 40 و 45درجه سانتیگراد با بکار گیری روش تیتراسیون های پتانسیومتری و روش تغییر یافته ی ژروم و نرم افزار grcbeta بررسی شده اند. تفسیر نتیجه پایداری کمپلکس های یون های فلزی ونانوذرات متناظر در محیط آبی به صورت زیر است. kf cu-tyr>kf ni-tyr> kf zn-tyr kf nanocu-tyr>kf nano ni-tyr> kf nanozn-tyr طبق نتایج بدست آمده کمپلکس های نانو ذرات نسبت به فلزات بالک پایداری بیشتری دارند.علاوه بر-این روند پایداری کمپلکس ها در مخلوط دی اکسان(%75) وآب(%25) برخلاف محیط آبی بود. همچنین پارامتر های ترمو دینامیکی، انرژی آزاد گیبس، آنتالپی وآنتروپی مربوط به این کمپلکس ها محاسبه شدند که درجه خودبه خودی کمپلکس ها را نتیجه دادند. واژگان کلیدی: تیروزین- کمپلکس یون های فلزی– ثابت پایداری– روش پتانسیومتری- پارامتر های ترمودینامیکی

بررسی اثرات دما وحلال بر ثابت تشکیل کمپلکس های سیستئین با یون های فلزی mn(ii), ce(iii), cd(ii), zn(ii) و (cu(ii به روش پتانسیومتری
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه بیرجند - دانشکده علوم پایه 1393
  فائزه شیخانی   ابراهیم قیامتی

در این تحقیق، ثابت تشکیل کمپلکسهای اسید آمینهی سیستئین با یونهای فلزی،zn(ii) )،cu(iiوcd)ii ce)iiiبه روش پتانسیومتری تعیین شد. محاسبات توسط نرم افزارgrc betaکه تعیین شد. به منظور بررسی اثر دما، آزمایشات در پنج دمای مختلف 15و20و25و35و45 انجام شد. همچنین برای بررسی اثر حلال بر ثابت تشکیل کمپلکسهای این - اسید آمینه با یونهای فلزی ذکر شده، آزمایشات در مخلوط آب- دیاکسان با نسبتهای حجمی (50-50)،(30-70) و (70-30) انجام گرفت و با نتایج حاصل از آزمایشات در محیط مائی مقایسه شد. افزایش ثابت تشکیل کمپلکسها با فلزات مربوطه در حلال آب و مخلوط آب- دیاکسان یکسان بوده است.اثر افزایش دما و درصد دی اکسان روی ثابت پایداری همه کمپلکسهای سیستئین بررسی شدنتایج نشان داد، ثابت تشکیل کمپلکسهای سیستئین با یونهای فلزی منگنز در تمام موارد با افزایش درجه حرارت زیاد می شودبه جز یون فلزی روی.همچنین با افزایش درصد حلال دیاکسان، ثابت تشکیل کمپلکسهای سیستئین با فلزهای مذکور زیادمی شود.نتایج نشان میدهند که با افزایش درصد دی اکسان?g بیشتر شده و واکنش به صورت خودبخودیتر میشود.