این تحقیق با هدف مقایسه ی تاب آوری ، رضایت از زندگی و سلامت روانی و رابطه ی آن ها با ویژگی های جمعیت شناختی زنان مطلَّقه و متأهل شهر اصفهان صورت گرفت . به این منظور تعداد 200 نفر زن ـ 100 زن مطلَّقه و 100 زن متأهل ـ از شهر اصفهان انتخاب شدند ، این زنان در دامنه ی سنی40-20 سال و با حداقل تحصیلات سیکل بودند . ابزارهای اندازه گیری به منظور سنجش متغیرهای تحقیق عبارت بودند از : پرسشنامه ی تاب آوری کانر و دیوید سون (cd-risc) ،پرسشنامه ی سلامت عمومی (ghq-28) و پرسشنامه ی رضایت از زندگی داینر(swls) و همچنین یک پرسشنامه ی اطلاعات فردی به منظور جمع آوری اطلاعات جمعیت شناختی . تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و رگرسیون گام به گام ، صورت گرفت . نتایج تحقیق نشان داد که سطوح تاب آوری ، رضایت از زندگی و سلامت روانی زنان متأهل در سطحی بالاتر از زنان مطلَّقه قرار داشت. یافته ی دیگر این بود که رضایت از زندگی وکارکرد اجتماعی توانستند سطح تاب آوری را در زنان ، پیش بینی کنند . همچنین از بین ویژگی های جمعیت شناختی مورد مطالعه ی تحقیق ، میزان تحصیلات ، نوع طلاق ، زمان سپری شده از طلاق و وضعیت اشتغال ، سطح تاب آوری زنان مطلَّقه را پیش بینی کردند . سطح رضایت از زندگی زنان مطلَّقه از طریق میزان تحصیلات ، نوع طلاق ، زمان سپری شده از طلاق و سن ، قابل پیش بینی بود . تعداد فرزندان ، زمان سپری شده از طلاق و میزان تحصیلات توانستند سلامت روانی زنان مطلَّقه را پیش بینی کنند . در گروه زنان متأهل تحصیلات و اشتغال توان پیش بینی سطح تاب آوری را داشتند. تعداد فرزندان زنان متأهل توانست رضایت از زندگی و سلامت روانی آن ها را پیش بینی کند .