برنج یکی از اصلی ترین مواد غذایی مردم در بیشتر کشورهای درحال توسعه است. در ایران برداشت برنج معمولا با استفاده از ابزارهای دستی نظیر داس و داره صورت می گیرد. این روش برداشت علاوه بر افزایش چشمگیر تلفات دانه، برای جلوگیری از تاخیر در عملیات، افزایش نیروی کارگری مورد نیاز در زمان برداشت را طلب می کند. بنابراین برای برداشت سریع با کمترین درصد ضایعات، مکانیزه شدن برداشت برنج ضروری است. برای این منظور یک دروگر قابل حمل برای چهار رقم برنج شامل فجر، خزر، بینام و هاشمی طراحی شد. این دستگاه از سیستم برش ضربه ای بهره می گیرد و دارای یک تیغه مدور و مضرس با قطر 24 سانتی متر، ضخامت 2 میلی مترو تعداد 124 دندانه می باشد. این دستگاه از یک موتور چهارزمانه احتراق داخلی و سبک وزن برای تامین توان استفاده کرده و از طریق یک شفت که در انتهای آن یک جعبه دنده مخروطی وجود داشت توان را به تیغه انتقال می دهد. انتظار می رود استفاده از این دستگاه کوچک و کم وزن سبب کاهش تلفات برداشت، افزایش سرعت کار، بالا بردن راندمان برداشت و سهولت کار برای کشاورزان شود.