تاثیر یک دوره تمرینات ایروبیک بر برخی شاخص های ایمنی ماتریکس متالوپروتئیناز و ایمونوگلوبین ? در زنان بی تمرین دانشجو: طیبه رعیت رشته تحصیلی: تربیت بدنی و علوم ورزشی استاد راهنما: دکتر افسانه شمشکی استاد مشاور: دکتر مهدی هدایتی تاریخ دفاع: 24/12/1388 چکیده: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر یک دوره تمرینات ایروبیک بر برخی فاکتورهای دستگاه ایمنی شامل mmp-9 و igm در زنان غیرفعال انجام گرفت. برای این منظور 34 نفر از دانشجویان زن رشته های غیر تربیت بدنی دانشگاه آزاد میبد با دامنه سنی 22-20 سال به طور تصادفی انتخاب و مجدداً به طور تصادفی به دو گروه تجربی (تعداد 17 نفر، میانگین سن49/0±37/23 سال، میانگین قد 17/2±50/163 سانتی متر، میانگین وزن 38/1±62/56 کیلوگرم و میانگین شاخص توده بدنی22/0±18/21 کیلوگرم بر مترمربع) و گروه کنترل ( تعداد 17نفر، میانگین سن 18/0±52/22 سال، میانگین قد 58/2±87/159 سانتی متر، میانگین وزن 50/54±96/1 کیلوگرم و میانگین شاخص توده بدنی7/0±32/21 کیلوگرم بر مترمربع) تقسیم شدند. گروه تجربی هفته ای سه روز، به مدت شش هفته تمرینات ایروبیک را با شدت متوسط (60% ضربان بیشینه قلب) انجام دادند. گروه کنترل نیز فعالیتی انجام نداد. از هر دو گروه در دو نوبت ( یک ساعت قبل فعالیت و 48 ساعت بعد از انجام فعالیت) نمونه های خونی برای سنجش میزان تغییرات mmp-9 (متالوپروتئیناز-9) و igm (ایمونوگلوبین m) اخذ گردید. جهت اندازه گیری میزان تغییرات mmp-9 سرم از روش الایزای ساندویجی و برای اندازه گیری میزان تغییرات igm سرم از روش ایمونوتوربیدومتری استفاده شد. از آرمون کلموگراف اسمیرنوف برای تعیین نرمال بودن داده ها و نیز از آزمون های t همبسته و t مستقل برای تعیین میزان تغییرات درون و برون گروهی استفاده شد. نتایج نشان داد میزان mmp-9 در گروه تجربی افزایش معنا دار داشت (05/0 p‹). میزان تغییرات igm در هیچ یک از گروه های تجربی و کنترل معنی دار نبود (05/0p›) تغییرات بین گروهی نیز از لحاظ آماری معنی دار نشد. به دنبال نتایج این پژوهش می توان نتیجه گرفت که تمرینات ایروبیک متوسط می تواند محرک مناسبی برای بهبود و افزایش کارایی دستگاه ایمنی در افراد غیر فعال باشد. واژگان کلیدی: تمرین ایروبیک، زنان بی تمرین، متالوپروتئیناز-9 (mmp-9) و ایمونوگلوبین m igm))