این پژوهش رابطه بین سبک های دلبستگی و اضطراب (اضطراب فراگیر، اضطراب اجتماعی، اضطراب جدایی، مدرسه هراسی و اختلال وحشتزدگی) را در دانش آموزان دوره ابتدایی شهر تهران مورد بررسی قرار داده است. این تحقیق از نوع همبستگی و نمونه مورد بررسی شامل 279 نفر است که با استفاده از روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده است. برای تعیین سبک دلبستگی، از پرسشنامه «رندولف» و برای بررسی انواع اضطراب از مقیاس اختلالات عاطفی مرتبط با اضطراب در کودکان» استفاده شده است. پرسشنامه های ذکر شده در فوق در میان مادران دانش آموزان کلاس های سوم، چهارم و پنجم ابتدایی توزیع و گردآوری گردید. سپس برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون، استفاده شد. نتایج تحقیق بیانگر آن است که انواع اضطراب مورد بررسی از رابطه معناداری با سبک های دلبستگی برخوردار بوده اند (به جز اضطراب اجتماعی در دختران و اضطراب جدایی در پسران که بر اساس یافته های تحقیق از رابطه معناداری با سبک دلبستگی برخوردار نمی باشند). همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان داد که سبک های دلبستگی بر اضطراب موثر و می توانند پیشبینی کننده اضطراب (شامل پنج نوع اضطراب بررسی شده در این تحقیق)به شرح زیر باشد: یافته ها نشان داد که میان دلبستگی و انواع اضطراب در کودکان رابطه معناداری وجود داشته است اما در پسران رابطه بین دلبستگی و اضطراب جدایی و در دختران رابطه بین دلبستگی و اضطراب اجتماعی معنادار نبوده است. رابطه بین سبکهای دلبستگی ایمن، اجتنابی و دوسوگرا با اضطراب، معنادار بوده است. همچنین رابطه بین سبکهای دلبستگی ایمن و اجتنابی با اضطراب فراگیر معنادار بوده است. رابطه بین سبکهای دلبستگی ایمن و اجتنابی با اضطراب اجتماعی نیز معنادار بوده است. رابطه بین سبک دلبستگی ایمن و اضطراب جدایی معنادار بوده است. رابطه بین سبکهای دلبستگی ایمن، ناایمن و دوسوگرا با مدرسه هراسی نیز معنادار بوده است. و رابطه بین سبک دلبستگی ایمن با اختلال وحشتزدگی نیز معنادار بوده است.