نام پژوهشگر: فضل اله میردریکوند

بررسی مقایسه ای تأتیر روش تدریس کاوشگری و روش تدریس همیاری برخلاقیت دانش آموزان دخترپایه پنجم ابتدایی شهرستان بروجرد در درس علوم تجربی در سال تحصیلی 94-1393
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه لرستان - دانشکده ادبیات و علوم انسانی 1393
  الهه گودرزی   فضل اله میردریکوند

تحقیق حاضر با هدف بررسی مقایسه ای تأثیر روش تدریس کاوشگری و روش تدریس همیاری برخلاقیت (سیالی، انعطاف پذیری، اصالت، بسط) دانش آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی شهرستان بروجرد در درس علوم تجربی انجام شد. این تحقیق به روش نیمه آزمایشی و با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل صورت گرفت. جامعه آماری این تحقیق دانش آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی شهرستان بروجرد درسال تحصیلی94- 1393 بودند که از میان آن ها60 نفر به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند که در 3 گروه 20نفری در گروه آزمایشی1 (گروه کاوشگری)،گروه آزمایشی2 (آموزش همیاری) وگروه کنترل جایگزین شدند. روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به روش تصادفی بود.گروه های آزمایشی طی 8 جلسه ،آموزش مربوطه را دریافت کردند. جهت جمع آوری داده های آماری از پرسشنامه خلاقیت تورنس استفاده شد و برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس چند متغیری برای مقایسه دو گروه آزمایشی و گروه کنترل استفاده گردید. براساس یافته های بدست آمده فرضیه های پژوهش مبنی بر تفاوت بین میانگین خلاقیت (سیالی، انعطاف پذیری، اصالت، بسط) در سه گروه دریافت کننده روش تدریس کاوشگری، همیاری وکنترل درسطح معناداری 01/0=? تأیید شد. نتایج نشان داد میانگین نمرات خلاقیت و چهار مولفه آن (سیالی، انعطاف، ابتکار و بسط ) در آزمودنی هایی که با روش کاوشگری آموزش دیدند به طور معنی داری از میانگین نمرات خلاقیت و چهار مولفه آن (سیالی، انعطاف پذیری، اصالت، بسط) در آزمودنی هایی که با روش همیاری آموزش دیدند و گروه کنترل بیشتر است( 05/0p< ). انداره اثر محاسبه شده حاکی از آن است که روش کاوشگری بر مولفه ی ابتکار نسبت به سایر مولفه ها تأثیر بیشتری داشته است. واژگان کلیدی: روش تدریس کاوشگری، روش تدریس همیاری، خلاقیت.

مقایسه دو روش درمانی گروه درمانی شناختی و درمان شناختی فردی در جانبازان دارای اختلال فشار روانی پس از سانحه (ptsd) و تاثیر این درمانها بر رضایت زناشویی همسران آنها در شهرستان خرم آباد 88-1387
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه علامه طباطبایی - دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی 1388
  فضل اله میردریکوند   احمد برجعلی

پژوهش حاضر به منظور مقایسه ی تاثیر دو روش شناخت درمانی فردی و گروه درمانی شناختی در کاهش علائم اختلال استرس پس از سانحه (ptsd) در جانبازان و تاثیر این درمانها بر رضایت زناشویی همسران آنها انجام گرفت . از میان 117 نفر جانبازی که مراجعه کرده بودند 39 نفر به عنوان گروههای مطالعه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه 13 نفره : دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل گمارده شدند . همسران آنان نیز بعنوان نمونه های موازی انتخاب شدند و پرسشنامه ی رضایت زناشویی ( enrich ) را تکمیل کردند . پس از اِعمال 12 جلسه گروه درمانی شناختی راهنمای استاندارد فِری و 10 جلسه درمان شناختی فردی راهنمای استاندارد پدسکی ، داده های حاصل از پیش آزمون و پس آزمون با روش تحلیل واریانس نمرات اختلافی مور تحلیل قرار گرفت . یافته ها نشان داد که شناخت درمانی گروهی و درمان شناختی فردی در مقایسه با گروه کنترل به کاهش علائم ضربه ی روان شناختی کلی منجر شدند ، با این حال مداخلات مذکور علائمptsd مربوط به جنگ را کاهش ندادند . همسران جانبازان تحت درمان انفرادی در مقایسه با گروه کنترل و گروه درمانی شناختی از نظر رضایت زناشویی افزایش معناداری نشان دادند ( 5% > p) . در پایان با توجه به نتایج حاصله پیشنهادهای برای پژوهش بیشتر و اجرای درمان های مذکور ارایه گردید .