تغییر شکل کادمیم با کاربرد عصاره گیری دنباله ای به روش سینگ و همکاران (1988) صورت گرفت. در این روش کادمیم به هفت بخش محلول + تبادلی، کربناتی، آلی، پیوند با اکسید منگنز، پیوند با اکسید آهن بلوری، پیوند با اکسید آهن بی شکل و بخش باقی مانده تقسیم می شود. نتایج نشان داد که بسته به نوع خاک در تیمارهای کادمیم کلرید 47-36 درصد و در تیمارهای کمپوست 33-27 درصد کادمیم در شکل های محلول + تبادلی و کربناتی وجود دارند، بنابراین به نظر می رسد ماده آلی عامل موثری در کاهش فراهمی کادمیم است. در بیشتر خاک ها شکل کربناتی فراوان ترین شکل کادمیم را تشکیل می دهد، کادمیم تمایل زیادی برای ورود به بخش کربناتی دارد. پس از 16 هفته خواباندن، در خاک اسیدی کادمیم موجود در بخش اکسید منگنز به بخش آلی و کربناتی وارد می شود. در خاک بازی در تیمار کمپوست، کادمیم موجود در بخش کربناتی و تبادلی به بخش باقی مانده و در تیمارهای کادمیم کلرید به بخش های آلی و باقی مانده تبدیل می شوند. در خاک خنثی شکل های تبادلی، کربناتی و آلی به شکل های باقی مانده و پیوندی با اکسید آهن بی شکل تبدیل می شوند. بین دو رژیم رطوبتی تفاوت ناچیزی وجود دارد که از نظر آماری معنی دار نیست.