گونه بلند مازو (quercus castaneifolia c.m.a mey) یکی از گونه های با ارزش تجاری و صنعتی جنگلهای شمال ایران است که به منظور توسعه جنگل کاری و احیای جنگل های آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. یکی از مشکلاتی که در مدیریت نهالستانها وجود دارد عدم اطلاع کافی از بهترین زمان جمع آوری بذر، اندازه بذر و عمق کاشت بذر این گونه می باشد. برای این منظور بذرهای جمع آوری شده به صورت 18 ترکیب تیمار در 54 کرت آزمایشی و هر کرت شامل 45 بذر در سطح یک مترمربع کاشت شدند. بذرها در دو زمان 15 آذر و 25 دی ماه سال 1385 جمع آوری و به سه گروه بزرگ، متوسط و کوچک متمایز شدند و در سه عمق کاشت 5/2، 5 و 5/7 سانتی متر کاشته شدند. رویش قطری و ارتفاعی نهال ها به دو صورت ماهانه و فصل رویشی در طول مدت دو سال رویشی اندازه گیری و مورد بررسی قرار گرفت. در سال 1386 درصد جوانه زنی، درصد زنده مانی، درصد مرگ و میر و همچنین رویش ارتفاعی، رویش قطری، طول ساقه، طول ریشه، نسبت طول ساقه به ریشه، وزن خشک ساقه، وزن خشک ریشه، نسبت وزن خشک ساقه به ریشه، وزن خشک و رطوبت از دست رفته برگ، زی توده و مقدار رطوبت از دست رفته اندام های ساقه، ریشه و برگ اندازه گیری شد. میزان عناصر غذایی برگ نیزتعیین گردید. در سال 1387 رویش قطری و ارتفاعی، وزن خشک و رطوبت از دست رفته برگ، تعداد برگ، شاخص سطح برگ، میزان عناصر غذایی موجود در خاک و در برگهای بالغ و در شرف خزان و انتقال مجدد عناصر غذایی نیز اندازه گیری و تعیین شد. به طور کلی بررسی های صورت گرفته نشان داد که ترکیب تیمار زمان جمع آوری بذر آذرماه، اندازه بذر متوسط و عمق کاشت 5/2 سانتی متر نتایج بهتری به خصوص در مورد رویش قطری و ارتفاعی نهال ها در پی داشت و برای کاشت بذر مناسب می باشد. زنده مانی نهال ها در تیمارها و ترکیب تیمارها تفاوت معنی دار نشان نداد. از نتایج انتقال مجدد عناصر غذایی معلوم شد که غیر از عنصر کلسیم که در برگهای پیر تجمع یافت، میزان مابقی عناصر در برگ های جوان بیشتر از برگهای خزان بود.