این تحقیق سعی می کند درآمدی بر مقوله ی مستند نمایی «ماکیومنتری» باشد. مستند نمایی همانطور که از نامش بر می آید ارتباطی مستقیم و تنگاتنگ با «مستند» دارد، شاید در اولین نگاه اینگونه به نظر برسد که مستند نمایی برای ورود به هر حیطه ای، منتظر عکس العمل مستند می ماند تا ادای آنرا در بیاورد، ولی در طی تحقیقاتی که عرضه خواهد شد، مشخص می شود که اولا دیدگاه های فلسفی مختلفی، بخصوص در میان متفکرین پست مدرن مثل بودریار، لیوتار و دلوز، در مورد واقعیت و وانمودن آن وجود دارد، که این مباحث سندیت و واقع نمایی مستند را به چالش می کشند و تصویری که در فیلم مستند دیده می شود، وانمودی از واقعیت معرفی می شود. آلیسا لبوف با کنار هم قرار دادن نظریات ژیژک، ببها و باتلر در نهایت می گوید که شاید مستند نمایی، شکل درست تر یا حقیقی تر مستند باشد! از آنجاییکه از مستند نمایی کم گفته شده است، برای شناخت ابعاد آن ، از چارچوبی استفاده شده است که شاید همه چیز در آن جای بگیرد، ولی به هر حال نقاط مشترک فیلم های ساخته شده در این ژانر فرمی را می سازند که دارای مراتبی از جمله، پارودی ، نقد و ساختار شکنی است که در این تحقیق در مورد آنها صحبت شده است.