تحقیق حاضر تلاشی در جهت بررسی ارتباط بین عوامل مربوط به والدین و موفقیت تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی در یادگیری زبان خارجی بوده است. فاکتورهای والدین شامل نگرش والدین نسبت به یادگیری زبانهای خارجی و بویژه انگلیسی، میزان همکاری والدین با کلاسی زبان انگلیسی فرزندانشان و به طور کلی در ارتباط با فرایند یادگیری فرزاندانشان و سطح تحصیلات والدین می باشد.اطلاعات مورد نیاز از 300 دانش آموز مقطع اول دبیرستان و والدین آنان گردآوری گردید. بدین منظور، یک آزمون زبان انگلیسی جهت سنجش پیشرفت زبان انگلیسی به دانش آموزان و یک پرسشنامه به والدین آنان داده شد. آزمون ها و پرسشنامه ها در 5 مدرسه دولتی در مرکز، شمال، جنوب، شرق و غرب تهران در بین افراد مورد آزمایش منتشر گردید. اطلاعات بدست آمده از پرسشنامه های والدین و آزمونهای فرزندانشان توسط رایانه تجزیه و تحلیل شده و با محاسبه ضریب همبستگی پیرسون به نتایح لازم دست یافته شد. با توجه به نتایج تحقیق چنین برداشت شد که در ایران و بویژه در مقطع دبیرستان رابطه معنی داری بین طرز نگرش والدین و میزان پیشرفت تحصیلی فرزندانشان در یادگیری زبان خارجی وجود دارد. با توجه به نتایج تحقیق می توان احتمال داد که نگرش مثبت والدین نسبت به یادگیری زبان انگلیسی می تواند باعث شود که فرزندانشان دروس انگلیسی را در مدرسه با پشتکار بیشتری مطالعه کنند و این نگرش مثبت والدین است که علاوه بر فاکتورهای دیگر احتمالا می تواند منجر به موفقیت فرزندانشان در درس انگلیسی گردد. همچنین ارتباط معنی داری بین میزان همکاری والدین در فرایند یادگیری فرزندانشان و پیشرفت آنان در زبان انگلیسی وجود داشت . در نتیجه همکاری نیز به عنوان عامل تعیین کننده دیگر که نقش مهم و مثبتی بر موفقیت فرزندان دارد قلمداد شد. در رابطه با سطح تحصیلات والدین نیز باید گفت که ارتباط معنی داری بین سطح تحصیلات والدین و پیشرفت فرزندانشان در درس زبان انگلیسی یافت شد.