چکیده مقاله حاضر به بررسی تاثیرمفهوم تفاوط ژاک دریدا بر ترجمه متون ادبی می پردازد. تفاوط یکی از مفاهیم اساسی شالود ه شکنی است که رویکردی انتقادی نسبت به زبان معنا و بالطبع ترجمه تلقی می شود. یکی از اصول اساسی شالوده شکنی عدم تعین و عدم قطعیت معناست. شالوده شکنی تقابل های دوگانه و حضور به عنوان معنای هستی را به چالش کشیده و مخالف هر گونه معنای ثابت می باشد. بر خلاف کلام محوری که به شیوه ای سلسله مراتبی از تفکر منجر می شود بدین معنا که یکی از اجزای کلام مسلط ?غالب یا ارجح بر دیگری است ( نور ارجح بر تاریکی است)، شالوده شکنی رویکردی پیش می نهد که در آن دو جزء فوق الذکر متضاد هم نبوده بلکه هرکدام اثر یا ردی از دیگری محسوب می شود. با طرح مفهوم رد یا اثر شالوده شکنان بر این باورند که متن با آنچه که می خواهد بگوید در تناقض است. محقق بر آن است که با بررسی شعری از حافظ شیرین سخن عدم تعین معنا را نشان داده و میزان بکارگیری استراتژی "وفاداری تجاوزگرانه یا خشونت آمیز" در ترجمه را بررسی کند. برای دستیابی به این هدف، محقق بر تقابل های دوگانه در شعر آنطور که در ساختارگرایی مطرح است متمرکز شده، استدلال می کند که آنها متضاد نبوده و معانی واژگان واضح و روشن نیست و سپس با بررسی نحوه انتقال آرایه های ادبی موفقیت یا عدم موفقیت مترجم در رعایت استراتژی فوق الذکر را محک می زند. واژگان کلیدی: ترجمه شالوده شکنی- تفاوط- کلام محوری- متافیزیک حضور- تقابل های دوگانه- رد یا اثر- عدم قطعیت یا عدم تعین معنا- وفاداری تجاوزگرانه- تعادل- انرژی زبان