موضوع پژوهش حاضر ، اثر بخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر سلامت عمومی و پرخاشگری زنان می باشد . جهت بررسی این موضوع ، دو فرضیه اصلی در نظر گرفته شد که عبارتند از : 1- زنان پرخاشگری که آموزش مهارت های اجتماعی را دریافت کرده اند در مقایسه با زنان پرخاشگری که آموزش مهارت های اجتماعی را دریافت نکرده اند ، پرخاشگری آنها بیشتر کاهش می یابد . 2- زنانی که آموزش مهارت های اجتماعی را دریافت کرده اند در مقایسه با زنانی که آموزش مهارت های اجتماعی را دریافت نکرده اند از سلامت عمومی بالاتری برخوردارند . جامعه آماری این پژوهش متشکل از 150 نفر کارآموز زن اداره فنی و حرفه ای شهرستان رشت در دامنه سنی 20 تا 35 سال می باشد که از بین آنها 30 نفر که سلامت عمومی پایین و پرخاشگری بالا داشتند به طور تصادفی انتخاب شدند و به طور تصادفی نیز در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند . گروه آزمایش مهارت های اجتماعی را طی 8 جلسه 90 دقیقه ای فرا گرفتند در حالیکه گروه کنترل هیچ آموزشی ندیدند . روش این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی است و طرح تحقیق آن ، طرح دو گروهی با پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل می باشد . ابزار اندازه گیری این پژوهش ، پرسشنامه سلامت عمومی گلد برگ و پرسشنامه پرخاشگری اهواز بود . در این پژوهش از شاخص های آمار توصیفی ( جدول – نمودار – میانگین – واریانس ) و برای تائید فرضیه ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد . نتایج تحقیق نشان داد ، فرضیه های اصلی تایید شدند ، بدین صورت که پس از آموزش مهارت های اجتماعی به گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل که آموزش نداشتند ، پرخاشگری آنها بیشتر کاهش یافته است .همچنین آموزش مهارت های اجتماعی به گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل که آموزشی نداشتند ، موجب افزایش سلامت عمومی آنها شد .

پژوهش حاضر به منظور اثربخشی، آموزش درمان شناختی – رفتاری گروهی برخود پنداشت و تصویر بدنی زنان دچار سوختگی وپی گیری آن پس از یک ماه انجام گرفته است. به این منظور4 فرضیه مطرح گردیده است وجهت آزمون فرضیه ها ازبین زنان در محدوده سنی: (40-20)سال، دچارسوختگی درجه 2و3 که مرحله حادراپشت سر گذاشته و طی 6ماه به بیمارستان شهید رجایی قزوین مراجعه کردند،بااستفاده ازآزمون تصویربدنی فردسوخته وخودپنداشت بک، تعداد 30 نفر زن دچار سوختگی که اختلال درخودپنداشت وتصویربدنی داشتند،انتخاب شده وبه دوگروه 15نفری تقسیم شدند.15نفرگروه آزمایشی درمان شناختی –رفتاری و15نفرگروه کنترل تنهادرمان معمول پزشکی رادریافت نمودند.پس از10 جلسه مداخله شناختی-رفتاری نمره خودپنداشت وتصویربدنی آزمودنی هامجدداموردسنجش قرارگرفت. نتایج پزوهش نشان دادکه تفاوت معناداری بین گروههای آزمایشی وکنترل درزمینه تصویربدنی وخودپنداشت وجوددارد به طوری که بااستفاده ازآزمون کوواریانس 2فرضیه اول مورد تاییدقرارگرفت .ازجمله این که : - آموزش درمان شناختی- رفتاری گروهی موجب بهبود تصویر بدنی وافزایش خودپنداشت در زنان سوخته می شود. هم چنین آزمون t مقایسه میانگین های مستقل با نمرات افتراقی جهت دو فرضیه باقی مانده نشان دادکه: -آموزش درمان شناختی – رفتاری گروهی در پی گیری یک ماه بعد از مداخله در بهبود تصویر بدنی موثر است امادرافزایش خودپنداشت اثرباثباتی نداشته است.

این پژوهش به منظور بررسی مقایسه اثر بخشی آموزش گروهی درمان بین فردی و آموزش گروهی شیوه های مقابله با استرس بر گرایشات ضد اجتماعی دختران پایه اول دبیرستان انجام شد. به منظور بررسی موضوع فوق سه فرضیه تدارک دیده شد. جهت آزمون فرضیه های پژوهشی پرسشنامه سازگاری اجتماعی بل بین کلیه دانش آموزان دختر پایه اول دبیرستان توزیع گردید و پس از تکمیل و جمع آوری پرسشنامه ها و اتمام نمره گذاری، دانش آموزانی که دارای گرایشات ضد اجتماعی بودند مشخص گردیدند، آنگاه 45 نفر از آنها به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند، سپس این 45 نفر به طور تصادفی ساده در دو گروه آزمایشی و گروه کنترل جایگزین شدند. بطوریکه 15 نفر به طور تصادفی به گروه آزمایشی اول (آموزش درمان بین فردی)، 15 نفره به گروه آزمایشی دوم(آموزش شیوه های مقابله با استرس)، و 15 نفر به گروه کنترل تخصیص یافتند. گروه آزمایشی اول 8 جلسه آموزش درمان بین فردی و گروه آزمایشی دوم 8 جلسه آموزش شیوه های مقابله با استرس را دریافت کردند و گروه کنترل هیچگونه آموزشی دریافت نکردند. نتایج پژوهش نشان داد درمان بین فردی و شیوه های مقابله با استرس توانستند کاهش معنادار در گرایشات ضد اجتماعی دختران پایه اول دبیرستان به وجود آورند. اما بین دو روش (آموزش شیوه های مقابله با استرس و آموزش درمان بین فردی) تفاوتی معنادار در جهت کاهش گرایشات ضد اجتماعی یافت نشد یعنی هر دو روش تقریباً به یک اندازه موجب کاهش گرایشات ضد اجتماعی دختران شدند. به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد از درمان بین فردی و شیوه های مقابله با استرس برای کاهش گرایشات ضد اجتماعی دختران پایه اول دبیرستان می توان استفاده نمود.

*عنوان:بررسی تاثیر موسیقی درمانی و خنده درمانی بر کاهش اضطراب قبل از عمل جراحی در زنان *زمینه و هدف:جراحی یک تجربه استرس زا برای بیمار است و این پژوهش به منظورمقایسه دو روش موسیقی درمانی و خنده درمانی برکاهش اضطراب انجام شده است. *روش تحقیق:این مطالعه یک پژوهش نیمه آزمایشی پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است که ابتدا از بین 325 زن که برای عمل جراحی مراجعه کرده بودند ،130 نفر که شرایط شرکت در تحقیق داشتند انتخاب شدند .با استفاده از آزمون اضطراب کتل از این بین 45 نفر که نمره تراز شده اضطراب آنها بالاتر از 5 بود به عنوان مضطرب انتخاب شده و به طور تصادفی در سه گروه موسیقی درمانی ، خنده درمانی و گروه کنترل جایگزین شدند.برای گروه موسیقی و خنده در طی 3 روز قبل از عمل، موسیقی کلاسیک و فیلم کمدی پخش شد و مجددا روز عمل، پس آزمون اضطراب کتل اجرا شد.سپس اطلاعات توسط نرم افزار spss و تحلیل واریانس آنوا،آزمون توکی ،تجزیه و تحلیل شد. *یافته ها: بین میانگین اضطراب قبل و بعد از مداخله در گروه موسیقی با (p<0.05) تفاوت معنی داری وجود داشت ولی بین میانگین های اضطراب گروه خنده و گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود نداشت. *نتیجه گیری:یافته ها نشان داد که موسیقی درمانی می تواند موجب کاهش اضطراب قبل از عمل جراحی در زنان شود ولی خنده درمانی اثری بر اضطراب ندارد.

چکیده پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر بخشی آموزش ایمن سازی در مقابل استرس بر خود کارآمدی و بهزیستی روانی زنان سالمند بر اساس سبک مقابله با استرس در افرا د مراجعه کننده به کانون جهاندیدگان انجام گرفته است. جهت بررسی موضوع فوق شش فرضیه تدارک دیده شد. به منظور آزمون فرضیه ها از بین زنان سا لمندی که عضو کانون جهاندیدگان بودند با استفاده از پرسشنامه ی اندلر و پارکر 45 نفر از زنانی که سبک مقابله هیجان مدار و مسئله مدار داشتند انتخاب شدند. 15 نفر در گروه آزمایش اول و 15 نفر در گروه آزمایش دوم و 15 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند . ابتدا به عنوان پیش آزمون پرسش نامه خود کار آمدی شرر را تکمیل نمودند و سپس پرسش نامه بهزیستی روانی مک کامینز را تکمیل کردند. در مرحله بعد30 نفر افراد گروه آزمایش، آموزش ایمن سازی در مقابله با استرس به مدت 10 جلسه یک ساعته که هفته ای یکبار برگزار می شد را دریافت نمودند. ولی گروه کنترل هیچگونه آموزشی را دریافت نکردند. بعد از اتمام دوره آموزشی تمام آزمودنی ها به عنوان پس آزمون پرسش نامه خود کارآمدی شرر و بهزیستی روانی مک کامینز را تکمیل نمودند. داده های خام از طریق شاخص های توصیفی و استنباطی با استفاده از برنامه ی آماری spss مورد پردازش قرار گرفتند. آزمون تحلیل واریانس یک راهه و تعقیبی توکی برای فرضیه اول و دوم نشان داد که آموزش ایمن ایمن سازی در مقابل استرس در سالمندان دارای سبک مقابله مسئله مدار و هیجان مدار باعث افزایش خودکارآمدی می شود و همچنین آزمون تحلیل واریانس یک راهه برای فرضیه سوم و ششم نشان داد که آموزش ایمن سازی در مقابل استرس به یک نسبت موجب افزایش خودکارآمدی و بهزیستی روان شناختی سالمندان سبک مقابله مسئله مدار وهیجان مدار گردیده است. آزمون تحلیل واریانس یک راهه برای فرضیه چهارم و پنجم نشان داد که آموزش ایمن سازی در مقابله با استرس باعث افزایش بهزیستی رو انی سالمندان می شود.

موضوع پژوهش حاضر « اثر بخشی سم زدایی، انجمن معتادان گمنام و تلفیق آموزش شیوه های مقابله بااسترس و سم زدایی بر سازگاری اجتماعی زنان معتاد » می باشد. هدف اصلی پژوهش حاضر، تبیین سازگاری اجتماعی بر حسب دریافت آموزش شیوه های مقابله با استرس در زنان معتادی بود که از 2 روش سم زدایی و انجمن معتادان گمنام جهت ترک اعتیاد استفاده نموده بودند. دو جامع? مورد پژوهش عبارت بودند از : الف) 100 نفر از زنان معتادی که جهت ترک اعتیاد به مرکز سرپایی ترک اعتیاد بهزیستی گلستان مراجعه داشتند. ب) 50 نفر انجمن معتادان گمنام زن گرگان که در دامنه سنی 14 تا 42 سال بودند. پرسش نامه سازگاری اجتماعی بل در اختیار تمام اعضای هر دو جامعه در 5 ماهه اول سال 1388 قرار گرفت و 30 نفر که نمر? سازگاری اجتماعی پائینی داشتند از میان زنانی که سم زدایی می شدند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در 2 گروه 15 نفره جایگزین شدند و همچنین 15 نفر از معتادان گمنام که نمره سازگاری پایین داشتند نیز به طور تصادفی انتخاب شدند. 10 جلس? 90 دقیقه ای آموزش شیوه های مقابله با استرس برای یک گروه 15 نفری از زنانی که سم زدایی می شدند، انجام گردید. در حالیکه گروه 15 نفری دیگر فقط سم زدایی شدند و گروه معتادان گمنام فقط آموزش های مخصوص به خود را دریافت نمود. روش این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی است و طرح تحقیق آن طرح سه گروهی با پیش آزمون و پس آزمون می باشد . در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی (جدول _ نمودار_ میانگین _واریانس ) و برای تأیید فرضیه ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه، آزمون تعقیبی توکی و آزمون t مقایسه میانگین های همبسته استفاده شد . نتایج تحقیق نشان داد ، پس از آموزش شیوه های مقابله با استرس در زنان معتاد ، سطح سازگاری اجتماعی آنها ، به طور محسوسی نسبت به دو گروه مورد تحقیق ، افزایش یافته است.

موضوع پژوهش حاضر، اثر بخشی معنادرمانی گروهی بر روی رضایت زناشویی و افسردگی زنان مبتلا به تعارضات زناشویی می باشد. جهت بررسی این موضوع، دو فرضیه اصلی در نظر گرفته شد که عبارتند از : 1 - زنانی که آموزش معنادرمانی را دریافت می دارند،در مقایسه با زنانی که آموزش معنادرمانی را دریافت نمی دارند،افسردگی آنها بیشتر کاهش می یابد. 2 - زنانی که آموزش معنادرمانی را دریافت می دارند،در مقایسه با زنانی که آموزش معنادرمانی را دریافت نمی دارند،از افزایش رضایت زناشویی بالاتری برخوردارند. جامعه آماری این پژوهش متشکل از کلیه زنانی است که از افسردگی بالا و رضایت زناشویی پایینی برخوردارند و ازتعارضات زناشویی رنج می برند،و در سال 1388 در فاصله زمانی 3 ماه به مرکز مشاوره پاسارگاد شهرستان رشت ، مراجعه نمودند. از بین آنها 30 نفر به طور تصادفی انتخاب شدند و سپس بطور داوطلبانه در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند.گروه آزمایش، آموزش معنادرمانی گروهی را طی 8 جلسه 90 دقیقه ای دریافت نمودند ، در حالیکه گروه کنترل ، هیچ آموزشی دریافت ننمودند. روش این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی است و طرح تحقیق آن ، طرح دو گروهی با پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل می باشد. ابزار اندازه گیری این پژوهش، پرسشنامه افسردگی بک و پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ ، بوده است. در این پژوهش از شاخص های آمار توصیفی (جدول ، نمودار ، میانگین ، واریانس )و برای تأیید فرضیه ها،از آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد.نتایج تحقیق نشان داد ، فرضیه های تحقیق تأیید شدند . بدین صورت که پس از ارائه آموزش معنادرمانی گروهی به گروه آزمایش،در مقایسه با گروه کنترل که آموزشی دریافت نکردند،افسردگی آنها کاهش و رضایت زناشویی آنها افزایش یافته است.

موضوع تحقیق حاضر عبارت است ازاثربخشی آموزش مصون سازی در مقابل استرس بر فشار خون سیستولیک و دیاستولیک وکیفیت زندگی زنان مبتلا به فشار خون بالا. به منظور بررسی این موضوع 6 فرضیه تدارک دیده شد. 1-آموزش مصون سازی در مقابل استرس موجب کاهش فشارخون سیتولیک زنان بستری در بخش قلب بیمارستان ارومیه می شود. 2-آموزش مصون سازی در مقابل استرس موجب کاهش فشارخون دیاستولیک زنان بستری در بخش قلب بیمارستان ارومیه می شود. 3- آموزش مصون سازی در مقابل استرس موجب افزایش کیفیت زندگی زنان بستری در بخش قلب بیمارستان ارومیه می شود. 4-آموزش مصون سازی در مقابل استرس موجب افزایش کیفیت محیط زندگی اجتماعی زنان بستری در بخش قلب بیمارستان ارومیه می شود. 5-آموزش مصون سازی در مقابل استرس موجب افزایش روابط اجتماعی زنان بستری در بخش قلب بیمارستان ارومیه می شود. 6-آموزش مصون سازی در مقابل استرس موجب افزایش حیطه روانشناختی کیفیت زندگی زنان بستری در بخش قلب بیمارستان ارومیه می شود. جامعهُ آماری این پژوهش متشکل از 55 نفر از زنان مبتلا به فشار خون بالا،بستری در بخش قلب بیمارستان دکتر صولتی ارومیه در آذر ماه 1388 بود، که به کلیهُ این افراد پرسشنامهُ کیفیت زندگی داده شد و فشار خون همگی آنها اندازه گیری شد. و مشخص گردید از بین آنها 45 نفر کیفیت زندگی پایین و فشار خون بالا دارند. سپس از بین این 45 نفر، 30 نفر بطور تصادفی انتخاب و بصورت تصادفی هم به دو گروه 15 نفره ( گروه آزمایش و گروه کنترل) تقسیم شدند.گروه a، گروه آزمایش بود که در طی 8 جلسهُ 90 دقیقه ای آموزش مصون سازی در مقابل استرس را دریافت کردند و گروه b، گروه کنترل بود که هیچ آموزشی ندیدند. روش این پژوهش از نوع آزمایشی است و طرح تحقیق آن، طرح دو گروهی پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل می باشد. ابزار اندازه گیری این پژوهش،پرسشنامهُ کیفیت زندگی whoqol و فشار سنج بود. در این پژوهش از شاخص های آمار توصیفی (فراوانی،درصد،میانگین،جدول،نمودارو...) و برای آزمون فرضیه ها از آزمون تجزیه وتحلیل کوواریانس برای فرضیه هایی که رابطهُ خطی و همگنی واریانس وجود نداشت از آزمون t مقایسهُ میانگین های مستقل استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد،دو فرضیهُ نخست تاُیید نشدند. بدین معنی که آموزش مصون سازی در مقابل استرس بر فشار خون سیستولیک و فشار خون دیاستولیک تفاوت معناداری ایجاد نکرده است. اما همین آموزش بر بهبود کیفیت زندگی زنان مبتلا به فشار خون بالا موُثر بوده است.

هدف اصلی این پژوهش بررسی اثر بخشی آموزش ایمن سازی در مقابل استرس 1 بر فرسودگی شغلی و تاب آوری کارکنان دانشگاه پیام نور مرکز تهران بود. جامعه آماری عبارت بود از کلیه کارکنان دانشگاه پیام نور مرکز تهران ، که پرسشنامه های فرسودگی شغلی مسلش و تاب آوری کانر و دیوید سون بین آنها توزیع و اجرا شد ، سپس از بین آنها 30 نفر از افرادی که در پرسشنامه فرسودگی شغلی نمره بالاتر و در پرسشنامه تاب آوری نمره پایین تری کسب کرده بودند ، مشخص شده و به طور تصادفی به دو گروه 15 نفری کنترل و آزمایش تقسیم شدند ؛ برای گروه آزمایش 10 جلسه آموزشی یک ساعته آموزش ایمن سازی در مقابل استرس به همراه جزوه آموزشی ارایه شد. برای هر جلسه اهداف مشخص شده و همچنین چگونگی اجرای تکلیف منزل به همراه راهنمای تکلیف منزل که در جزوه ارائه شده بود ؛ و چگونگی رسیدن به هدف یا اهداف هر جلسه را که اعضاء باید به عنوان تکلیف منزل در بین جلسات آموزش انجام دهند ؛ به صورت دقیق مشخص شد. در ضمن گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکردند. سپس بعد از اتمام جلسات آموزشی به هر دو گروه آزمایش و کنترل پرسشنامه های مذکور به عنوان پس آزمون ارائه شد. داده های تحقیق با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های این پژوهش نشان داد که آموزش ایمن سازی در مقابل استرس ( sit ) بر کاهش فرسودگی شغلی و افزایش تاب آوری کارکنان دانشگاه پیام نور مرکز تهران موثر است.

سایکو نوروایمنولوژی، حوزه ی بین رشته ای جدیدی است که در آن تعامل عوامل روان شناختی، عصب شناختی و ایمنی شناختی مورد بررسی قرار می گیرد.،در این رشته طی بیست سال گذشته تاثیرات استرس بر سیستم ایمنی به خوبی شناخته شده وارتباط آن با بسیاری از بیماریها بیان شده است. همچنین در میان عوامل استرس، شماری از راهبردهای شناختی- رفتاری هستند که قادرند بر برخی از پارامترهای ایمنی اثر معنی داری به جای گذارند. در این تحقیق اثر آموزش مصون سازی دربرابر استرس بر سیستم ایمنی(iga)ترشحی، دانشجویان مضطرب مورد بررسی قرار گرفته است و از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل میباشد، به منظور آزمون دو فرضیه که عبارتند از:1- آموزش مصون سازی در مقابل استرس اثر مثبتی بر سیستم ایمنی بدن دانشجویان دارد.2-آموزش مصون سازی در مقابل استرس بیشتر موجب کاهش اضطراب دانشجویان می گردد،انجام گرفته است ،بدین منظور30 نفر از دانشجویان دانشکده موسیقی که در آزمون اضطراب کتل نمره ی بالایی آورده بودند بطور تصادفی انتخاب و به شیوه تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. پس از ده جلسه آموزش sit به گروه آزمایشی، مقایسه ی داده های پیش آزمون و پس آزمون هر دو گروه نشان می دهد که آموزش sit اثر معناداری بر میزان iga ترشحی به جای گذارده است. بنابراین با توجه به اطلاعات جمع آوری شده واستفاده ازتحلیل کواریانس به طریقه برنامه آماری spss و با 95 درصد اطمینان می توان گفت آموزش مصون سازی در مقابل استرس در گروه آزمایشی موجب افزایش سیستم ایمنی بدن (افزایش معنادار iga بزاق) شده است همچنین درمورد فرضیه ی دوم با 95 درصد اطمینان می توان گفت که آموزش مصون سازی در مقابل استرس در گروه آزمایشی موجب کاهش اضطراب دانشجویان مضطرب شده است. (05/0?p)

پژوهش حاضر به منظور اثربخشی آموزش تاب آوری گروهی بر شادکامی و سلامت عمومی دانش آموزان دختر دبیرستانی انجام شده است. از این رو، 4 فرضیه مطرح گردیده است وجهت آزمون فرضیه ها از بین دانش آموزان سال اول دبیرستانهای شهرستان ارومیه با استفاده از پرسشنامه تاب آوری، شادکامی و سلامت عمومی تعداد 30 دانش آموز دختر که نمره تاب آوری، سلامت عمومی و شادکامی پایین داشتند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه 15 نفره جایگزین شدند. 15 نفر گروه آزمایش آموزش تاب آوری را دریافت کردند و 15 نفر گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند و در لیست انتظار قرار گرفتند. پس از اجرای 10 جلسه آموزش تاب آوری، تحلیل یافته ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس و آزمون مقایسه میانگینهای مستقل t نشان داد که تاب آوری، شادکامی و سلامت عمومی به طور معنادار تغییر یافتند. به طوری که با استفاده از آزمون کوواریانس 3 فرضیه اصلی مورد تأیید قرار گرفت. از جمله اینکه: 1- آموزش تاب آوری باعث افزایش سطح تاب آوری دانش آموزان می شود. 2- آموزش تاب آوری باعث افزایش شادکامی دانش آموزان می شود. 3- آموزش تاب آوری باعث افزایش سطح سلامت عمومی دانش آموزان می شود. همچنین آزمون کواریانس جهت 5 فرضیه فرعی نشان داد که: 1- آموزش تاب آوری باعث افزایش حرمت خود دانش آموزان می شود. 2- آموزش تاب آوری باعث افزایش رضایت خاطر دانش آموزان می شود. 3- آموزش تاب آوری باعث افزایش خلق مثبت دانش آموزان می شود. 4- آموزش تاب آوری باعث کاهش نشانه های بدنی دانش آموزان می شود. 5- آموزش تاب آوری باعث کاهش اضطراب دانش آموزان می شود. همچنین آزمون t مقایسه میانگین های مستقل با نمرات افتراقی جهت سه فرضیه فرعی باقی مانده نشان داد که: 1- آموزش تاب آوری باعث افزایش رضایت از زندگی دانش آموزان می شود. 2- آموزش تاب آوری باعث افزایش بهزیستی فاعلی دانش آموزان می شود. 3- آموزش تاب آوری باعث کاهش اختلال در عملکرد اجتماعی دانش آموزان می شود. بنابراین نتایج این پژوهش حاکی از آن است که تاب آوری نوجوانان به واسطه تغییر مولفه های هیجانی، اجتماعی و شناختی افزایش یافته بود. همچنین شادکامی و سلامت عمومی افزایش معناداری داشت. بنابراین، به نظر می رسد آموزش تاب آوری برای مدیریت مولفه های سلامت عمومی و شادکامی دارای اثربخشی است.

این پژوهش برای تعیین اثر بازی درمانی برکیفیت زندگی و میزان کنترل بیماران دیابت نوع یک در 30 کودک 14-7 ساله مبتلای مراجع به درمانگاه دیابت بیمارستان شریعتی اصفهان درسالهای 89-88 انجام شده است .پس از انتخاب تصادفی 30 نفر از بیماران درمانگاه،دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل تشکیل شد.ابتدا کیفیت زندگی این کودکان با پرسشنامهpedsql ی ومیزان کنترل قند خون آنها با آزمایشhba1c مورد سنجش قرار گرفت. کودکان گروه آزمایش در 15 جلسه ی 60 دقیقه ای بازی درمانی کلاسی و میدانی طبق بسته ی تهیه شده شرکت نمودند.پس از آن مجددا در هر دو گروه آزمون کیفیت زندگی تکرار و hba1c اندازه گیری شد. نتایج آماری حاصل نشان داد که بازی درمانی در ارتقاء کیفیت زندگی و کنترل بهتر قند خون کودکان گروه آزمایش موثر بوده است. بر اساس یافته های تحقیق می توان این برآورد را مطرح نمود که« بازی» به عنوان عاملی موثر در دنیای کودکان قابلیت آن را دارد که در کادر حمایتهای روانشناختی مورد نیاز و در راستای در مانهای معمول دیابت کمک قابل توجهی به بهبود کیفیت زندگی و کنترل بهتر قند خون کودکان دیابتی بنماید.

از مهمترین هیجانهایی که در زندگی افراد نقش مهم و موثری دارد هیجان خشم است که اغلب بر اثر واکنش شخص نسبت به رفتارهای نامناسب دیگران بروز می کند. خشم می تواند از یک رنجش و ناراحتی زودگذر تا یک عصبانیت تمام عیار گسترش یابد اما در هر حال کاملاً طبیعی است و مانند سایر احساسات و هیجانها، نشانه سلامت تندرستی و عواطف انسانی است ولی هنگامی که از کنترل خارج می شود می تواند به یک حس مخرب و ویرانگر تبدیل شود و پیامدای ناگواری را در تمام عرصه های زندگی به وجود آورد، برخی افراد خشمشان را با روشهای سالم مدیریت می کنند و برخی خشمشان را با روش غیرسالمی کنترل می کنند. لذا موضوع این پژوهش آموزش کنترل خشم بر بهزیستی روانشناختی و سازگاری اجتماعی در دختران دبیرستانی پرخاشگر می باشد. فرضیات این تحقیق عبارت است از: 1. آموزش کنترل خشم بر کاهش پرخاشگری موثر است. 2. آموزش کنترل خشم بر بهزیستی روانشناختی موثر است. 3. آموزش کنترل خشم بر سازگاری اجتماعی تاثیر دارد. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانش اموزان مقطع متوسطه شهرستان قائمشهر که در سال تحصیلی 90-89 مشغول تحصیل بودند که جمعاً 100 نفر بوده اند که بعد از دادن پرسشنامه، 47 نفر نمره بالا در پرخاشگری و نمره پائین در بهزیستی و سازگاری کسب کردند که 34 نفر را به صورت تصادفی انتخاب و نمونه ما را تشکیل دادند. روش تحقیق آزمایشی با طرح پژوهشی پیش آزمون – پس آزمون با گروهی کنترل بوده ابزار اندازه گیری شامل سه پرسشنامه که عبارتند از: دومین پرسشنامه سازگاری بل بوده که فرم بزرگسالان پنج بعد اندازه گیری داشته که از بین 160 سوال این پرسشنامه 32 سوال مربوط به سازگاری اجتماعی را جدا کرده که در این پرسشنامه نمره بالا در سازگاری اجتماعی نشانگر کناره گیری از تماس اجتماعی بود. سومین پرسشنامه بهزیستی شخص کامینز است که شامل مقیاس 11 درجه ای که از 0 تا 10 نمره گذاری شده است. از دو روش آمار توصیفی (شامل جداول و نمودارهای فراوانی) و آمار استنباطی شامل (تحلیل کوواریانس تحلیل واریانش چند متغیره) استفاده شد. نتایج آزمون فرضیه های تحقیق به ترتیب نشان داد که آموزش کنترل خشم با 95% اطمینان موجب کاهش پرخاشگری می شود و همچنین آموزش کنترل خشم موجب افزایش سازگاری اجتماعی و بهزیستی روانشناختی شده است.

هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه بین شیوه فرزندپروری(مقتدرانه، مستبدانه و آسان گیرانه) والدین با تاب آوری، منبع کنترل و پرخاشگری فرزندان در جامعه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر اصفهان که در سال تحصیلی 89-88 مشغول به تحصیل بوده اند می باشد. نمونه مورد مطالعه شامل 248 نفر از اعضای جامعه که به صورت تصادفی ساده از بین 5 آموزشگاه که به روش طبقه ای تصادفی ساده از هر یک از نواحی پنجگانه شهر اصفهان انتخاب شده اند و نیز مادران همین دانش آموزان می باشد. این تحقیق از نوع همبستگی است و اطلاعات مورد نیاز به وسیله پرسشنامه شیوه های فرزندپروری بامریند، مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون، آزمون منبع کنترل راتر و پرسشنامه پرخاشگری باس و پری جمع آوری شده است. پرسشنامه اول توسط مادران دانش آموزان و سه پرسشنامه دیگر توسط خود دانش آموزان تکمیل گردیده و نمرات حاصل از آن ها با استفاده از نرم افزار spss و از طریق ضریب همبستگی پیرسون و نیز رگرسیون چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری اطلاعات بیانگر آن است که بین شیوه های فرزندپروری مقتدرانه، مستبدانه و آسان گیرانه والدین با تاب آوری فرزندان رابطه معناداری وجود دارد که این رابطه در مورد شیوه مقتدرانه مستقیم و در مورد شیوه های مستبدانه و آسان گیرانه معکوس می باشد. نیز بین شیوه های فرزندپروری مقتدرانه و مستبدانه والدین با منبع کنترل دانش آموزان رابطه معنادار وجود دارد، که رابطه در مورد شیوه مقتدرانه مستقیم و در مورد شیوه مستبدانه معکوس می باشد. این در حالی است که نتایج نشان می دهد بین شیوه فرزندپروری آسان گیرانه والدین و منبع کنترل فرزندان رابطه معناداری وجود ندارد. هم چنین وجود رابطه معنادار بین شیوه های فرزندپروری مقتدرانه، مستبدانه و آسان گیرانه والدین با پرخاشگری فرزندان تایید شده است، به این صورت که در مورد شیوه مقتدرانه و مستبدانه رابطه مستقیم و در مورد شیوه آسان گیرانه رابطه معکوس می باشد. یافته های این تحقیق نشان می دهد که بین تاب آوری و منبع کنترل فرزندان رابطه معنادار مستقیم و بین منبع کنترل و پرخاشگری فرزندان رابطه معنادار معکوس وجود دارد، اما بین تاب آوری و پرخاشگری فرزندان رابطه معناداری وجود ندارد. واژه های کلیدی: شیوه های فرزندپروری (مقتدرانه، مستبدانه، آسان گیرانه)، تاب آوری، منبع کنترل (درونی- بیرونی)، پرخاشگری

پژوهش حاضر به منظور اثربخشی درمان میان فردی گروهی بر احساس تنهائی، شادکامی و افسردگی دانشجویان دختر افسرده انجام شده است. از این رو، 3 فرضیه مطرح گردیده است و جهت آزمون فرضیه ها از بین دانشجویان دختر دانشگاه شریف با استفاده از پرسشنامه احساس تنهایی، شادکامی و افسردگی تعداد 26 دانشجوی دختر که نمره افسردگی و احساس تنهایی بالا و شادکامی پایین داشتند به طور تصادفی در دو گروه 13 نفره جایگزین شدند. 13 نفر گروه آزمایش درمان بین فردی را دریافت کردند و 13 نفر گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکردند و در لیست انتظار قرار گرفتند. پس از اجرای 12 جلسه 90 دقیقه ای درمان میان فردی، تحلیل یافته ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس و آزمون مقایسه میانگینهای مستقل t نشان داد که احساس تنهایی، شادکامی و افسردگی دانشجویان دختر به طور معنادار تغییر یافتند. به طوری که با استفاده از آزمون کوواریانس و آزمون مقایسه میانگینهای مستقل t، 3 فرضیه اصلی مورد تأیید قرار گرفت. بنابراین نتایج این پژوهش حاکی از آن است که درمان میان فردی به واسطه آموزش مهارتهای اجتماعی- رفتاری و ادراک اجتماعی، آموزش استفاده از خودآموزی به منظور هدایت رفتار و آموزش مهارتهای حل مسأله اجتماعی و جایگزینی افکار موثر و مثبت به جای افکار ناکارآمد و منفی الگویی را برای فرد ترسیم می کند و به کاهش افسردگی، احساس تنهایی و آزردگیهای روانی- جسمانی و افزایش شادکامی و رضایت از زندگی منجر می شود. این درمان به طور مستقیم تأکید بر برقراری ارتباط با دیگران دارد و مهارتهای مختلف در این زمینه را آموزش می دهد. به بیمار کمک می کند تا تعاملات خود را بررسی و ارزیابی مجدد کند، مهارتهای اجتماعی را در بافت بین فردی ارتقاء می دهد و بر رشد این مهارتها تمرکز دارد. بنابراین، به نظر می رسد درمان بین فردی برای مدیریت مولفه-های احساس تنهایی، شادکامی و افسردگی دارای اثربخشی است. واژه های کلیدی: درمان میا ن فردی گروهی، احساس تنهایی، شادکامی، افسردگی، دانشجویان دختر

در تحقیق حاضر، ما در پی مقایسه اثر بخشی آموزش هوش هیجانی و مصون سازی در مقابله با استرس بر کیفیت زندگی و شادکامی زنان یائسه می باشیم. جامعه آماری تحقیق شامل زنان یائسه مراجعه کننده به موسسه راهیان سلامت شهر رشت می باشد. نخست به کلیه زنان یائسه ای که با موسسه راهیان سلامت همکاری دارند پرسشنامه کیفیت زندگی و شادکامی داده شد. و از بین آنان 45 نفر که کیفیت زندگی و شادکامی پایین تری دارند انتخاب شدند و به صورت تصادفی به 3 گروه 15 نفری تقسیم گردیدند و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی b و a و گروه کنترل c جایگزین شدند برای گروه آزمایشی a آموزش هوش هیجانی و برای گروه آزمایشی b آموزش مصون سازی در مقابله با استرس آموزش داده شد و برای گروه کنترل c آموزشی اجرا نگردید. پس از آموزش مجدداً کیفیت زندگی و شادکامی آنها مورد اندازه گیری و پردازش آماری قرار گرفتند. برای اندازه گیری متغیرهای تحقیق، از پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و از پرسشنامه شادکامی آکسفورد بهره گرفته شد. برای تحلیل نتایج به دست آمده علاوه بر استفاده از شاخص های توصیفی، از آزمون تحلیل واریانس و آزمون توکی استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که آموزش هوش هیجانی و کیفیت زندگی به صورت معناداری در کاهش استرس و به شادکامی در زنان یائسه منجر شده است

هدف پژوهش حاضر، مقایسه طرح واره های ناسازگار اولیه دانش آموزان با اضطراب بالا و پائین بود. روش این پژوهش، پس رویدادی از نوع علی مقایسه ای بود. در این روش 351 نفر از دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه نوشهر به صورت تصادفی انتخاب شدند و پس از اجرای پرسش نامه اضطراب امتحان اسپیل برگر، 54 نفر دانش آموز دارای اضطراب امتحان بالا )31دخترو23پسر) و 56 نفر دارای اضطراب امتحان پائین (26دخترو30پسر) انتخاب شدند و پرسش نامه طرح واره های ناسازگار اولیه یانگ فرم کوتاه را پاسخ دادند و از نظر طرح واره های ناسازگار اولیه با هم مقایسه شدند در این پژوهش از آزمون t برای تفاوت بین طرح واره های دانش آموزان بااضطراب امتحان بالاوپایین و از ضریب همبستگی برای بررسی رابطه بین طرح واره های ناسازگار اولیه و اضطراب امتحان استفاده شد. یافته های پژوهش حاضر نشان داد که بین طرح واره های ناسازگار اولیه و اضطراب امتحان بالا و پائین تفاوت و رابطه معنا دار وجود دارد به عبارت دیگر دانش آموزانی که از مولفه های طرح واره های ناسازگاراولیه مانندمحرومیت هیجانی، طرد/رهاشدگی ، بی اعتمادی/بدرفتاری ، انزوای اجتماعی/بیگانگی ، نقص/شرم ، شکست ، وابستگی/بی کفایتی ، آسیب پذیری نسبت به ضرر و بیماری ، گرفتار/خود تحول نیافته ، اطاعت ، ایثار ، بازداری هیجانی ، معیارهای سرسختانه/عیب جویی افراطی ، استحقاق/بزرگ منشی ، خویشتن داری/خود انضباطی ناکافی بیش تری برخور دارند، از اضطراب بالاتری برخوردار می باشند.

موضوع پژوهش حاضر، اثر بخشی درمان شناختی، عاطفی و رفتاری بر هوش هیجانی و سبک مقابله ای اجتنابی کارمندان با گرایشات افسردگی صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران-مرکز تهران می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل 93 نفر از کارمندان زن و مرد صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران-مرکز تهران با گرایشات افسردگی، هوش هیجانی پایین و سبک مقابله ای اجتنابی می باشند که از بین آنها 30 زن و 30 مرد به طور تصادفی انتخاب شدند. از هر جنسیت 15 نفر به شکل تصادفی انتخاب و در گروه آزمایش و باقی آزمودنی ها در گروه کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت درمان شناختی، عاطفی و رفتاری با بسته آموزشی آلبرت الیس طی 8 جلسه 75 دقیقه ای قرار گرفتند و گروه کنترل، هیچ درمانی ندیدند. روش این پژوهش از نوع آزمایشی است و طرح تحقیق آن، طرح دو گروهی با پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل می باشد. ابزارهای اندازه گیری استفاده شده در این پژوهش، پرسشنامه افسردگی بک، پرسشنامه هوش هیجانی شرینک و پرسشنامه سبکهای مقابله ای لازاروس و فولکمن می باشند. در این پژوهش از شاخص های آمار توصیفی(جدول-نمودار-میانگین –فراوانی و. . . )و برای تایید فرضیه ها از آزمون تی مستقل تفاضل میانگین ها با نمرات افتراقی استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد، هر چهار فرضیه تحقیق تأیید شدند. بدین صورت که درمان شناختی، عاطفی و رفتاری بر هوش هیجانی و سبک مقابله اجتنابی گروه آزمایش تأثیر مثبت داشته و همچنین این دو تأثیر در زنان و مردان تفاوت ندارد.

موضوع پژوهش حاضراثربخشی معنادرمانی بر روی ابراز وجود و سازگاری عاطفی زنان مبتلا به تعارضات زناشویی می باشد. جهت بررسی این موضوع دو فرضیه اصلی در نظر گرفته شد که عبارتند از : 1- معنادرمانی موجب افزایش ابراز وجود زنان مبتلا به تعارضات زناشویی می گردد. 2- معنادرمانی موجب افزایش سازگاری عاطفی زنان مبتلا به تعارضات زناشویی می گردد. روش این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح تحقیق آن پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری پژوهش متشکل از کلیه زنانی است که به علت تعارضات زناشویی خویش در سال 1390در فاصله زمانی 3 ماه به کلینیک مشاوره بهزیستی شهر رشت مراجعه نمودند. برای نمونه گیری از روش تصادفی استفاده شد، در واقع ابتدا کلیه این زنان که تعداد آنان 62 نفر بود به پرسشنامه ابراز وجود و سازگاری عاطفی پاسخ گفتند، 47 نفر از آنان دارای نمره ابراز وجود و سازگاری عاطفی پایین بودند که از بین آنان 30 نفر بطور تصادفی ساده انتخاب شده و به طور داوطلبانه در دو گروه آزمایش (15نفر) و کنترل(15نفر) جایگزین شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش عبارت است از پرسشنامه ابراز وجود شرینگ، پرسشنامه سازگاری بل و بسته آموزشی معنادرمانی. گروه آزمایش آموزش معنادرمانی را طی 8 جلسه، هفته ای یک جلسه دریافت نمودند، درحالیکه گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. پس از آموزش مجددا ابراز وجود و سازگاری عاطفی اعضای هر دو گروه مورد اندازه گیری قرار گرفت. در این پژوهش از شاخص های آمار توصیفی(جدول، نمودار، میانگین، واریانس) و به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس یکطرفه(آنکوا) استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد فرضیه های تحقیق تایید شدند. به سخن دیگر تحلیل کواریانس نشان داد که معنادرمانی موجب افزایش ابراز وجود و سازگاری عاطفی زنان مبتلا به تعارضات زناشویی گردیده است.

مقدمه: ناباروری ودرمان آن یک بحران عمده در زندگی است. این رویداد تنشی جدی در زندگی محسوب شده وضرب? روانی شدیدی را بر زوجین وارد می سازد این تنش واسترس بر وضعیت روحی زنان در دوران بارداری تأ ثیر گذاشته وباعث اثرات منفی وزیانباری بر جنین می گردد. هدف : هدف از این تحقیق بررسی اثربخشی آموزش ایمن سازی در برابراسترس، برترس ، ناامیدی و استرس ادراک شد? زنان باردار با سابق? ناباروری مراجعه کننده به مرکز درمان ناباروری موسسه مهر رشت بوده است. روش کار : این پژوهش به صورت نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می باشد که در زمستان و بهار 1391-1390 بر روی 65 نفر از زنان باردار با سابقه ناباروری انجام شد. پس از انتخاب تصادفی 30زن باردار با سابقه ناباروری که نمره بالاتر از میانگین داشتند، به صورت داوطلبانه در گروههای 15 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش 8 جلسه90 دقیقه ای آموزش ایمن سازی در برابر استرس رادریافت نمودند وگروه کنترل هیچکونه آموزشی را دریافت ننمودند.ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه ترس در حاملگی وپرسشنامه ناامیدی بک وپرسشنام? استرس ادراک شده کوهن) 14 (pss- بود.داده ها با استفاده از آزمونهای آماری توصیفی (توزیع فراوانی و شاخصهای پراکندگی)واستنباطی( تحلیل کوواریانس) مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها : کاهش قابل توجهی درترس در حاملگی و نامیدی و استرس ادراک شده زنان باردار با سابقه ناباروری گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل پس از مداخله وجود داشت . نتیجه گیری :این یافته ها تأ ثیرات سودمندی از آموزش ایمن سازی در برابر استرس در کاهش ترس در حاملگی و ناامیدی همچنین، استرس ادراک شده زنان باردار با سابقه ناباروری نشان داد .آموزش ایمن سازی در برابر استرس می تواند به عنوان ابزاری برای بهبود سلامت روانی مادران عمل کند

چکیده هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش آرامش عضلانی پیشرونده بر فشار خون، استرس ادراک شده و اضطراب زنان باردار است. جهت بررسی این موضوع سه فرضیه اصلی در نظر گرفته شد که عبارتند از: 1- آموزش آرامش عضلانی پیشرونده در کاهش فشار خون سیستولیک و دیاستولیک زنان باردار موثر است. 2- آموزش آرامش عضلانی پیشرونده در کاهش استرس ادراک شده و اضطراب زنان باردار موثر است. 3- آموزش آرامش عضلانی پیشرونده در کاهش حالت اضطراب و رگه اضطراب زنان باردار موثر است. روش این پژوهش ازنوع آزمایشی و طرح تحقیق آن پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری این پژوهش متشکل از کلیه زنان باردار 20 تا 38 ساله که در دوره سه ماهه دوم و سوم بارداری به سربرده و جهت مراقبت بارداری به کلینیک بیمارستان الزهرا در فروردین 1391 مراجعه کردند بود. ابتدا بطور تصادفی 110 نفر آنها که دارای معیارهای ورود به پژوهش بودند انتخاب گردیدند وسپس 60 نفراز آنان، که براساس میانگین سه روز متوالی اندازه گیری فشار خون، دارای فشار خون سیستولیک بالای 125 میلیمتر جیوه و فشار خون دیاستولیک بالای 80 بودند انتخاب شده و به پرسشنامه های استرس و پرسشنامه اضطراب پاسخ گفتند؛ 46 نفر نمره استرسشان بیشتر از 28 وحالت اضطرابشان از 43 بیشتر و رگه اضطرابشان از 46 بیشتر بود، که از بین آنان 30 نفر به طور تصادفی انتخاب شده و بطور تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش عبارت بود از: پرسشنامه حالت - رگه اضطراب اسپیلبرگر، مقیاس استرس ادراک شده کوهن و بسته آموزشی آرامش عضلانی پیشرونده. گروه آزمایش آموزش آرامش عضلانی پیشرونده را طی 7 جلسه، هفته ای 1جلسه دریافت نمودند، درحالی که گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. پس از آموزش مجددا فشار خون سه روز متوالی و همچنین استرس و اضطراب اعضای هر دو گروه مورد اندازه گیری قرار گرفت. در این پژوهش از شاخص های آمار توصیفی (نمودار، میانگین و انحراف استاندارد) و به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد که آموزش آرامش عضلانی پیشرونده موجب کاهش فشار خون، استرس ادراک شده واضطراب زنان باردار شده است.

پژوهش حاضر اثر روشهای شناختی رفتاری و تنش زدایی تدریجی را در میزان کاهش اضطراب و افزایش میزان انگیزه پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان دختر مقطع پیش دانشگاهی شهر تهران منطقه 2 مرکز ملاصدرا مورد بررسی و مقایسه قرار داده است. به این منظور 6 فرضیه مطرح گردیده است. و جهت آزمون فرضیه پس از اجرای مقیاس اضطراب امتحان ساراسون و مقیاس انگیزه پیشرفت تحصیلی هرمنس بر روی 500 نفر از دانش آموزان پیش دانشگاهی منطقه 2 شهر تهران مرکز انجام شد و به طور تصادفی 45 نفر از دانش آموزان با اضطراب بالا و انگیزه پیشرفت تحصیلی پایین انتخاب و در 3 گروه 15 نفری به طور تصادفی تقسیم شدند (دو گروه آزمایشی 1و 2 و کنترل) گروه آزمایشی 1 شیوه های درمان شناختی –رفتاری و گروه آزمایشی 2 شیوه های تنش زدایی تدریجی و گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت ننمودند. شیوه های درمان شناختی رفتاری برای کاهش اضطراب امتحان و افزایش انگیزه پیشرفت تحصیلی به مدت 8 جلسه 90 دقیقه بر روی گروه آزمایشی 1 و روش آموزش تنش زدایی تدریجی در 8 جلسه 90 دقیقه ای بر روی گروه آزمایشی 2 که به صورت جلسات مشاوره گروهی اجرا شد و گروه کنترل هیچگونه آموزشی دریافت ننمودند. پس از انجام پس آزمون اطلاعات جمع آوری شده با روشهای آماری تحلیل واریانس یکطرفه با نمرات افتراقی و آزمون توکی تجزیه وتحلیل شدند نتایج پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری بین گروههای آزمایشی و گروه کنترل در زمینه میزان اضطراب و انگیزه پیشرفت تحصیلی وجود دارد. به طوری که دانش آموزان که آموزش درمان شناختی - رفتاری و تنش زدایی تدریجی را دریافت کرده اند در مقایسه با دانش آموزان که چنین آموزشی را دریافت نداشته اند، اضطراب امتحان آنها بیشتر کاهش یافته و انگیزه پیشرفت تحصیلی آنان بالا رفته است همچنین درمان شناختی - رفتاری در مقایسه با آموزش تنش زدایی تدریجی بیشتر موجب کاهش اضطراب امتحان دانش آموزان و افزایش انگیزه پیشرفت تحصیلی آنان گردیده است.

هدف کلی این تحقیق بررسی رابطه¬ی هوش معنوی، رشد معنوی با عملکرد شغلی و تعهد سازمانی کارکنان زن در اداره کل بهزیستی استان کرمان می باشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان زن رسمی اداره کل بهزیستی استان کرمان ( 280 نفر ) تشکیل می دهد. حجم نمونه طبق جدول مورگان 135 نفر تعیین شده است. ابزار مورد استفاده در این تحقیق شامل: 1ـ پرسشنامه خودسنجی کینگ (sisir) برای سنجش هوش معنوی 2ـ پرسشنامه تقی¬زاده جهت سنجش رشد معنوی 3ـ پرسشنامه پاترسون برای سنجش عملکرد شغلی 4ـ پرسشنامه پورتر و همکاران برای سنجش تعهد سازمانی می¬باشند. که این پرسشنامه¬ها بعد از اخذ مجوز از سازمان اداره کل بهزیستی در بین کارکنان زن توزیع و توسط آنان تکمیل گردید. یافته ها براساس ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری ( به روش گام به گام) و از طریق نرم افزار spss نشان می¬دهد که بین هوش معنوی، رشد معنوی با عملکرد شغلی و تعهد سازمانی کارکنان زن اداره کل بهزیستی استان کرمان و هم¬چنین هرکدام یک از متغیرهای پیش¬بین با متغیرهای ملاک رابطه¬ی مثبت، مستقیم و معناداری وجود دارد. هوش معنوی و رشد معنوی می¬توانند پیش بینی کننده¬ی عملکرد شغلی و تعهد سازمانی باشند. معنویت از مهم¬ترین متغیرهای موثر بر عملکرد شغلی و تعهد سازمانی کارکنان است که سیاست گذاران سازمان ها باید با بهره¬گیری از آن، و پرورش هوش و رشد معنوی حداکثر توان کارکنان را در جهت تحقق اهداف سازمانی بسیج کنند.