دکل های حفاری از سازه های هستندکه در صنعت نفت هر کشور نقش بسزایی دارند. برای برپایی دکل ها از اجزاء مختلفی استفاده می شود یکی از این اجزاء عضو قرقره ای است که به عنوان عضوی مهم در برپاسازی دکل ایفای نقش می کند. بخش اصلی این عضو را استوانه ای تشکیل می دهد که به علت وجود اتصالات با سطوح بارگذاری کوچک، تنش های بسیاری را متحمل می شود. این گونه بارها با توجه به کوچک بودن سطوح تاثیرشان و بزرگی مقادیرشان به بارهای موضعی معروفند. تحلیل تنش و تغییر مکان این اجزا تحت بارگذاری های موضعی از دستور العمل ها و استانداردهای مخصوص به خود پیروی می کند. هدف این پایان نامه ارزیابی مقاومت اجزاء استوانه ای دکل حفاری است که حامل قرقره کابل بلندکننده می باشند. در این تحقیق به مقایسه نتایج بدست آمده از روش اجزاء محدود با دستورالعمل ها و نتایج تئوری می پردازیم تا دقت نتایج مورد ارزیابی قرار گیرد.