در طول دهه های گذشته، تحقیقات انجام گرفته بر روی کودکان، زبان، ارزیابی و سلامت روحی آنان در ابعاد مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. یکی از رویکردهای مطالعه زبان با توجه به گفته های باختین آن است که زبان را همچون یک قلمرو مشترک برای گوینده و شنونده تصور کنیم. با توجه به این دیدگاه، تئوری تولید دانش که پیشتر در دهه 1990 مطرح شد، پیشنهاد کرد که کودکان ساختن زبان و سهیم شدن آن را از طریق استدلال و همکاری گروهی بیاموزند. از طرف دیگر، در نیمه دوم قرن بیستم رویکردهای نقادانه در آموزش زبان ظهور کرد و در حالی که این رویکرد اساسا بر روی تولید زبان بیش از انتقال آن تأکید می کرد، ارزیابی زبان را به دلیل آن که آن را یک پدیده ی اجتماعی می دانست مورد پرسش قرار داد. این موضوع لزوم گفتگو و مناظره درباره ی قدرت موسسات اقتصادی، سیاسی و اجتماعی و تأثیر آن بر روی سیستم آموزشی، سیستم ارزیابی و سلامت روحی دانش آموزان را پدید آورد. پژوهش حاضر عملکرد زبانی جامعه آماری در طول یک سال مورد کاوش قرار می دهد. این جامعه آماری شامل شصت دانش آموزان پسر در دو مقطع دوم و چهارم ابتدایی است. این بررسی در فضایی انجام می-گیرد که زبان انگلیسی در آن بر اساس تعاریف موجود ارائه شده توسط آموزش و پرورش، مورد ارزیابی قرار نمی گیرد. برای بحث حول موضوع تولید دانش و سلامت حضور در فضای آموزشی، این تحقیق بر اساس یک سال مشاهدات صورت گرفته است، وقایع کلاس در دو ترم و در چهار کلاس ضبط شده، مصاحبه با والدین، معلمین و دانش آموزان انجام شده و از مجموعه ی نوشته های دانش آموزان و در نهایت از وقایع روزانه و یادداشت های محقق استفاده شده است. در تلاشی برای پی بردن به روند یادگیری زبان در فضای بدون ارزیابی های معمول، این پژوهش چگونگی تولید زبان را بررسی می کند. پژوهشگر با توجه به داشتن تجربه ی تدریس در فضای بدون ارزیابی، به عنوان ناظر در کلاس ها شرکت کرده است. زمانی که اهمیت مدرسه، درک والدین و مسئولین درباره ی ارزیابی و مشروعیت روش های ارزیابی تعریف شد، مصاحبه های بدون ساختار با والدین، دانش آموزان و معلمین به علاوه ی نوشته های دانش آموزان تفاوت ها در عملکرد یادگیری زبان و سلامت حضور دانش آموزان را آشکار می کند. نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان می دهد معلمانی که روحیه سلطه گری و ازریابی کننده کمتری داشتند بهتر توانستند به دانش آموزان بیاموزند که تجربه و اندیشه خود در نوشته ها، گفتگوها، سوالات و بحث های خود را ابراز کنند. در این روند دانش آموزان کلاس دوم و به خصوص کلاس چهارم توانستند رویکرد خود را به جهان نشان دهند. علاوه بر این، معلمان که سلطه کمتر و دید بدون ارزیابی داشتند با دادن مسئولیت به دانش آموزان توانایی آنها را در گفتگو با یکدیگر، طرح سوالات از همکلاسی ها و معلمین، یادگیری گروهی، کمک به یکدیگر برای حل مسئله، یافتن الگو در زبان انگلیسی و نوشتن داستان های خودشان را آشکار می کردند.