در بخش اول این تحقیق، رفتار الکتروشیمیایی الکترود اصلاح شده با نانولوله های کربنی چنددیواره و ترکیب آلی جدید 14-(4-هیدروکسی فنیل)-14-h-دی بنزوj]،a]-زانتن برای اندازه گیری سیستئین، بررسی شده است. پارامترهایی از اصلاح گر تثبیت شده بر روی سطح الکترود مانند ضریب انتقال الکترون و تعداد الکترون و پروتون مبادله شده در اثر اکسایش، از بررسی ولتاموگرام های چرخه ای به دست آمدند. سپس اکسایش الکتروکاتالیزوری سیستئین در سطح الکترود اصلاح شده با روش ولتامتری چرخه ای مورد بررسی قرار گرفت و مشخص شد که اضافه ولتاژ اکسایش سیستئین به میزان mv280 کاهش می یابد و افزایش شدت جریان قابل ملاحظه ای نیز رخ می دهد. پارامترهای مختلفی همچون ترکیب درصد الکترود، سرعت روبش پتانسیل و ph محلول بهینه شدند و تعداد الکترون و پروتون مبادله شده طی اکسایش سیستئین محاسبه گردید. همچنین از روی نمودار تافل مقدار ? برای سیستئین 45/0 تعیین شد که در توافق خوبی با کارهای قبلی است. با مطالعات کرونوآمپرومتری نیز ضریب نفوذ سیستئین، d، برابر cm2s-1 6-10 × 74/8 محاسبه شد. اندازه گیری سیستئین به روش ولتامتری پالس تفاضلی نشان می دهد که منحنی تنظیم در گستره ی غلظتی 080/0 – 004/0 میلی مولار و 00/1 – 08/0 میلی مولار خطی است و حد تشخیص روش برابر µm 0/1 می باشد. همچنین مشخص شد که با روش ولتامتری پالس تفاضلی، الکترود توانایی جداسازی موج های اکسایشی سیستئین و تریپتوفان را دارد درحالی که در حالت عادی همپوشانی دارند و توانایی اندازه گیری غلظت های مختلف سیستئین در حضور تریپتوفان بررسی گردید و نشان داده شد که حضور تریپتوفان مزاحمتی برای این اندازه گیری ایجاد نمی کند. به منظور بررسی کارایی روش پیشنهادی، اندازه گیری در دو نمونه حقیقی دارویی و سرم شبیه سازی شده خون انجام گرفت و نتایج قابل قبولی را ارائه کرد. در قسمت دوم این پژوهش، الکترود و شرایط آزمایش برای اندازه گیری هیدرازین بهینه سازی شد و رفتار الکتروشیمیایی اصلاحگر در شرایط جدید با روش ولتامتری چرخه ای بررسی شد. مقدار ضریب انتقال الکترون اصلاحگر تعیین گردید و اکسایش هیدرازین در سطح این الکترود با روش ولتامتری چرخه ای بررسی شد که کم شدن اضافه ولتاژ و افزایش شدت جریان اکسایش که از مشخصه های الکتروکاتالیز هستند، مشاهده شد. مطالعات کرونوآمپرومتری و ولتامتری پالس تفاضلی نیز نشان می دهد که منحنی تنظیم اندزه گیری هیدرازین در محدوده غلظت های µm 0/20 تا mm 0/1 خطی است و نهایتاً کارایی روش پیشنهادی برای اندازه گیری هیدرازین، در دو نمونه حقیقی با روش افزایش استاندارد انجام شد.