هدف از این تحقیق بررسی نیازهای ورزش های همگانی بانوان شاغل شهرداری تهران و مقایسه آن با بانوان غیر شاغل و ارائه الگوی مناسب می باشد.جامعه آماری در این تحقیق زنان شاغل در 5 منطقه شهرداری استان تهران و غیر شاغل همان 5 منطقه می باشد.نمونه آماری این تحقیق1388 نفر از زنان شاغل و غیر شاغل می باشند که به طور تصادفی انتخاب شده اند.ابزار جمع آوری داده ها از طریق پرسشنامه با اعتبار آلفای کرونباخ 82% تائید شده است.نتایج نشان داده که میانگین سن آزمودنی ها 34 سال (47/33%)شاغل و 52/67% خانه دار و بیشترین فراوانی را طبقه دیپلم با38/40% به خود اختصاص داده بود. کمر درد با28/10% بیشترین میزان آسیب جسمانی را به خود اختصاص داده بود.نیمی از آزمودنی ها انجام تمرینات ورزشی را سبب تقویت بدن می دانستند38/69% از آزمودنی ها به علت نداشتن وقت کافی نمی توانستند ورزش کنند. و همچنین آزمودنی ها بیشتر تمایل داشتند که صبح ها ورزش کنند،و اکثرا در منزل و سالن های ورزشی به ورزش می پرداختند.اکثر آنها تحت نظر مربی ورزش نمی کردند 59/26% پیاده روی می کردند. در زمینه اوقات فراغت، دیدو بازدید فامیلی و دوستانه با 31/23% بالاترین میزان را نشان می داد.انجام مطالعات و بررسی های اولیه تشکیل کمیته های منطقه ای برای برنامه ریزی در زمینه ورزش های همگانی در هر منطقه، تعیین بوجه برای هر یک از فعالیت های پیش بینی شده در برنامه،هماهنگ سازی برنامه جدید با برنامه های قبلی و تامین اعتبار و اجرای برنامه جدید از جمله مراحل ارائه الگو مشخص گردید.